10 ταξίδια στην πιο σπάνια και απομονωμένη Ελλάδα, από κάποιον που γνωρίζει

Τήλος

Νότια από τα Λιβάδια, θα ακολουθήσουμε τον δρόμο μέχρι το τέρμα του, στο ξωκλήσι του Αϊ-Γιάννη. Από κει θα περπατήσουμε δύομισι χιλιόμετρα στο πιο όμορφο χτιστό μονοπάτι που έχεις δει, μέσα στην άγρια ερημιά. Και θα φτάσουμε στο χωριό-φάντασμα Γερά, με τα σπίτια ακόμα όρθια, αλλά χωρίς ψυχή. Εδώ από κάτω, στον μυχό της Κόκκινης Πούντας, στη σκιά του πέτρινου γίγαντα με τις φωλιές των γερακιών, είναι του Δεσπότη το Νερό και ο Αϊ-Ζαχαρίας, οι δύο παραλίες που βλέπεις στα όνειρά σου και δεν ήξερες πού είναι.

Όρμος Πλανήτης, Ερημονήσι Κυρα-Παναγιά

Άμα τον δεις από ψηλά, μοιάζει με μια μεγάλη καρδιά. Απέχει εννιά ναυτικά μίλια από τον ανατολικό κάβο της Αλοννήσου – είναι μακριά. Αν ρίξεις άγκυρα καταμεσής του όρμου και στρώσεις να κοιμηθείς στο κατάστρωμα του σκάφους μια αφέγγαρη καλοκαιρινή νύχτα, να, έτσι ν’ απλώσεις τα χέρια σου, θα φτάσεις στ’ αστέρια. Αλήθεια!

Σαμοθράκη

Γεμάτη φαράγγια, δάση, νερά, καταρράκτες. Όλα αυτά μαζί στο ίδιο σκηνικό. Δένεσαι με ένα σχοινί και κατεβαίνεις στα φαράγγια, χώνεσαι μέσα στους καταρράκτες, πηδάς από ψηλά στις βάθρες (στις λιμνούλες με τα κρυστάλλινα νερά). Ο εξοπλισμός και οι γνώσεις γι’ αυτήν τη βουτιά στη μαγεία που λέγεται canyoning στη Σαμοθράκη είναι απλή υπόθεση: υπάρχουν ειδικευμένες εταιρείες που σου παρέχουν ό,τι χρειάζεσαι. Μετά, τίποτα δεν θα είναι όπως πριν.

Σύμη

Στο μέσον της ανατολικής ακτής ένας θεόρατος κάθετος βράχος και μια απόκρημνη ακτογραμμή κόβουν την πρόσβαση από ξηράς. Εδώ, στην πανέμορφη παραλία στον όρμο Δυσάλωνα, έρχεσαι μόνο με σκάφος. Υπάρχει ένας μικρός μόλος για να δέσεις, λίγα αρμυρίκια για σκιά, το ξωκλήσι του Αϊ-Γιώργη και τα πιο γαλανά, κρυστάλλινα νερά. Την ώρα που ανατέλλει ο ήλιος από απέναντι είναι η στιγμή να κάνεις τη βουτιά, να βυθιστείς και να αναδυθείς σε ένα παραμύθι.

Σάμος

Ωωω, εδώ δεν έχει τελειωμό η ομορφιά! Μπορείς να μείνεις όλο το καλοκαίρι, να έρθει το φθινόπωρο (που είναι ακόμα καλοκαίρι), ο γλυκός χειμώνας με τις δροσερές βροχές, η άνοιξη με τα εκατομμύρια αγριολούλουδα και να μην τα έχεις δει όλα. Συνωστισμός δεν υπάρχει ποτέ και πουθενά. Οι παραλίες είναι αμέτρητες και μεγάλες – ακόμα και στο Ποτοκάκι και στα Βοτσαλάκια και στο Κοκκάρι υπάρχει χώρος για όλους και θα βρεις ήσυχες γωνιές ακόμα και τον Αύγουστο. Το Μικρό Σεϊτάνι και το Μεγάλο Σεϊτάνι είναι τα sos για τους πεζοπόρους φυσιολάτρες και το μονοπάτι που οδηγεί εκεί είναι πια βατό για όλους, καθαρισμένο και σηματοδοτημένο από την TERRAIN. Αλλά τα αμμουδερά «διαμαντάκια» είναι κρυμμένα αλλού: να, όπως η μικρή παραλία Κλήμα με τα λευκά βότσαλα και το δροσερό νερό από πηγή ένα χιλιόμετρο ανατολικά από το μοναστήρι-όαση του Αγίου Ιωάννη του Ελεήμονα στη νοτιοδυτική γωνιά της Σάμου, που θέλει περπάτημα για να πας εκεί ή σκάφος.

Κεδρόδασος, νοτιοδυτική Κρήτη

Αυτό το ροζ που βλέπεις στην άκρη της παραλίας, εκεί όπου το νερό ακουμπάει στη λευκή άμμο, δεν είναι ψεύτικο, είναι αληθινό! Και όλα τα άλλα που βλέπεις γύρω σου είναι αληθινά, παρ’ ότι μοιάζουν σαν ζωγραφισμένα: οι τεράστιοι κέδροι που δίνουν σκιά για να στήσεις κάτω από τα κλαδιά τους τη σκηνή σου, το κρυστάλλινο γαλαζοπράσινο νερό της θάλασσας, οι αμμόλοφοι, ο πιο λαμπερός έναστρος ουρανός (αφού δεν υπάρχει φωτορύπανση από πουθενά) και, βέβαια, η γαλήνη της ερημικής ακτής. Όχι τώρα όμως, τον Οκτώβριο. Να έχουν φύγει όλοι, ή σχεδόν όλοι. Να είναι όλος δικός μας αυτός ο επίγειος παράδεισος.

Κύθηρα   

Έχεις μεγάλο σακίδιο; Ωραία. Βάλε μέσα τα κατασκηνωτικά σου, λαδοπαξίμαδα που θα αγοράσεις από τον φούρνο του Καραβά, νερό που θα γεμίσεις από την πηγή του Αμίρ Αλί, ένα βιβλίο, το αντηλιακό σου, μια πετσέτα. Μαγιό δεν χρειάζεσαι. Από τον Καραβά, τράβα βόρεια, στη βόρεια άκρη του νησιού, την πιο ερημική και πιο ήσυχη. Μετά από 6 χιλιόμετρα ο χωματόδρομος καταλήγει στην παραλία του Αγίου Νικολάου, όπου υπάρχει και το ομώνυμο ξωκλήσι. Δίπλα στο ξωκλήσι, μια στέρνα με γλυκό νερό για να κάνεις ντους. Πιο δίπλα, η βοτσαλένια παραλία. Ελάχιστοι έρχονται ως εδώ, ακόμα και τον Αύγουστο – αφού φτάνει δρόμος, φτάνουν και επισκέπτες. Αν θέλεις την απόλυτη ερημιά και όλη την παραλία δική σου, πάρε έναν πεζοπορικό χάρτη και βρες το μονοπάτι που οδηγεί στην πανέμορφη ερημική αμμουδερή παραλία Αμμούτσι, επίσης στη βόρεια ακτή, λίγο πιο δυτικά από τον Άγιο Νικόλαο. Εδώ δεν θα σε βρει κανείς!  

Αντίψαρα

Λιγότερο από 2 ναυτικά μίλια δυτικά από τα Ψαρά υπάρχει ένα ερημητήριο γεννημένο από ένα ηφαίστειο, με μαύρα και λευκά πετρώματα, δύο ερημοκλήσια και περισσότερες από είκοσι μικρές και μεγάλες παραλίες με ψιλή λευκή άμμο. Το μέρος όπου θέλεις να ναυαγήσεις και να μη σε βρει κανείς.

Παραλία Σούφι, Κίμωλος

Το μελτέμι μπορεί να λυσσομανάει στο πέλαγος, αλλά μια μεγάλη «πλάτη» από βράχια κόβει τα κύματα και τον άνεμο και φροντίζει να είναι πάντα μια όαση γαλήνης ο μικρός όρμος Σούφι με τα αρμυρίκια και την ψιλή άμμο. Θέλει περπάτημα ένα χιλιόμετρο σε μονοπάτι για να έρθεις ως εδώ κι έτσι δεν έχει πολύ κόσμο, άσε που οι περισσότεροι σταματάνε στην προηγούμενη παραλία, που είναι κι αυτή πολύ όμορφη, τα Μοναστήρια. Όμως η καλύτερη εποχή γι’ αυτόν τον αμμουδερό παράδεισο δεν είναι ο Αύγουστος, είναι ο Σεπτέμβριος, κι ακόμα καλύτερα ο Οκτώβριος. Χωρίς μελτέμια, χωρίς ψυχή τριγύρω.

Σαρία

Μια στενή θαλασσινή γλώσσα μήκους 130 μέτρων χωρίζει το μικρό νησί Σαρία από τη βόρεια άκρη της Καρπάθου – περνάς κολυμπώντας! Όμως εκεί που θέλω να σε πάω είναι τέσσερα ναυτικά μίλια πιο βόρεια, στη βορειοανατολική γωνιά του ερημόνησου. Είναι ο μικρός όρμος Παλάτια, με τα μεγάλα λευκά βότσαλα και τα αρμυρίκια. Αυτά τα ερειπωμένα κτίσματα που θα δεις στην πλαγιά βόρεια και νότια από την παραλία είναι ένας μεσαιωνικός πειρατικός οικισμός! Το ξωκλήσι δίπλα στην παραλία είναι χτισμένο στα θεμέλια ενός αρχαίου ναού και το φαράγγι που ανοίγεται στο βάθος του ορμίσκου οδηγεί προς τα δυτικά, στον εγκαταλελειμμένο μικρό αγροτικό οικισμό που κι αυτός είναι χτισμένος πάνω στα ερείπια μιας αρχαίας πόλης. Όχι, δεν θα έρθουμε εδώ τον Αύγουστο, γιατί θα βρούμε πολύ κόσμο που έρχεται ημερήσια εκδρομή με πλοιαράκια από το Διαφάνι. Σημείωσέ το για το φθινόπωρο ή, ακόμα καλύτερα, για την άνοιξη, τότε αξίζει!

*O Στέφανος Ψημένος είναι χαρτογράφος και ιδρυτής των εκδόσεων ΤERRAIN.   Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη Lifo