500 χρόνια θα μείνει το μπουκαλάκι και 100 ο αναπτήρας που άφησες στην παραλία!

Τώρα που αρχίσαμε τις βόλτες στις παραλίες καλό είναι να θυμόμαστε ότι η ακτή και η θάλασσα δεν είναι ο σκουπιδοτενεκές μας. Και ότι δεν είναι αυτή η κληρονομιά που πρέπει να αφήσουμε στις επόμενες γενιές. Γιατί εάν ένα πλαστικό μπουκάλι επιζεί για 500 χρόνια κι ένας αναπτήρας για 100, το μέλλον του πλανήτη και άρα το δικό μας είναι μαύρο κι άραχνο.

Για να καταλάβουμε το μέγεθος της καταστροφής που αφήνουμε στο διάβα μας, εντρυφήστε στη λίστα της Greenpeace, με το χρόνο που απαιτείται για να διαλυθούν αντικείμενα όπως μια πετονιά, ένα πλαστικό ποτήρι, ένα μπαλόνι.

Όχι ότι δεν το ξέρουμε. Δεν είναι αυτό το πρόβλημα, αλλά ότι υπάρχουν ακόμα πάρα πολλοί που θεωρούν ότι η παραλία και η θάλασσα δεν είναι το σπίτι τους. Γιατί στο σπίτι τους δεν πετάνε κάτω τα αποτσίγαρα, τις σακούλες, τα μπουκαλάκια του νερού… Το παράδοξο είναι ότι ότι ενώ μπορεί να ταλαιπωρηθούν μέσα στη ζέστη έως και δυο ώρες στοιβαγμένοι σε ένα λεωφορείο για να φτάσουν και να την απολαύσουν, δεν τη σέβονται. Και όταν φεύγουν αφήνουν το πλαστικό αποτύπωμά τους σε εκατοντάδες χιλιάδες τόνους και συγκεκριμένα:

-Στις ελληνικές θάλασσες το ποσοστό των πλαστικών απορριμμάτων φτάνει ακόμα και το 95%

-Στη χώρα μας σερβίρονται κατά μέσο όρο κάθε μέρα 1.000.000 πλαστικά ποτήρια μόνο για καφέ

-Στην Ελλάδα από τους 180.000 – 300.000 τόνους πλαστικής συσκευασίας που παράγονται ετησίως, μόνο ένα μικρό ποσοστό ανακυκλώνεται. Το υπόλοιπο καταλήγει στις χωματερές, τις πόλεις και τις θάλασσές μας.

-Στη Μεσόγειο επιπλέουν 1.455 τόνοι πλαστικού

–4,8 – 12,7 εκατομμύρια τόνοι πλαστικού καταλήγουν κάθε χρόνο στους ωκεανούς

Και κάτι τελευταίο. Πρόβλημα είναι, επίσης, ότι εκείνοι που μαζεύουν τα σκουπίδια τους φεύγοντας από την παραλία και τα πετάνε στους κάδους απορριμμάτων, διστάζουν να επιπλήξουν εκείνους που αφήνουν στην άμμο αποτσίγαρα, μπουκάλια, σακούλες. Μην τους λυπάστε, πείτε τους ότι κάτι… ξέχασαν και θα καταλάβουν. Ελπίζουμε.