Η άλλη Ελλάδα…

Tην ίδια ώρα που η χώρα αναστενάζει κάτω από την ανευθυνότητα των πολιτικών, που δεν μπορούν να βρουν έναν κοινό παρονομαστή να κάνουν μία απλή συζήτηση για το μέλλον της. Την ίδια ώρα που μερικοί μετατρέπουν την πολιτική σε βούρκο και τις δημοκρατικές διαδικασίες σε αφόρητη δυσωδία υπάρχουν τρεις ειδήσεις (Σ.Σ.  Ιανουάριος 2015) για τρεις αν­θρώπους, που δίνουν ελπίδα.

Π. ΒΑΡΔΑΣ:

Ένα όραμα υλοποιείται…

Έχουν περάσει λίγα χρόνια από την υλοποίηση ενός με­γάλου οράματος του Κυθήριου καρδιολόγου Π. Βάρδα, ο ο­ποίος φέτος ολοκληρώνει μία γεμάτη και επιτυχημένη θητεία ως πρόεδρος στην Ευρωπαϊκή Καρδιολογική Εταιρεία και εί­ναι έτοιμος για νέες δραστηριότητες. Πρόκειται για την ανέ­γερση του ορόφου της καρδιολογικής και καρδιοχειρουργι­κής κλινικής στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Κρήτης, την ο­ποία οραματίστηκε και ξεκίνησε το μακρινό 1999 και έφθασε να την ολοκληρώσει με τη βοήθεια του κράτους και πολλών χορηγών το 2008. Σήμερα το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο το­ποθέτησε ανα­μνηστική πλάκα, στην οποία ανα­φέρεται ότι το έργο ήταν όρα­μα του καθηγητή καρδιολογίας Π. Βάρδα. Η πλάκα αποκαλύφθηκε σε μία σεμνή τε­λετή στις 23 Δε­κεμβρίου 2014 στην οποία η δι­οίκηση του Νο­σοκομείου, το Πανεπιστήμιο Κρήτης, η Υγειο­νομική Περιφέ­ρεια και οι για­τροί της κλινικής ευχαρίστησαν τον κ. Βάρδα για το έργο του και τίμησαν την προσφορά του στους πάσχοντες της Κρήτης και των νησιών της Νό­τιας Ελλάδας, που εξυ­πηρετούνται ήδη από τη νέα μονάδα. Στην εκδή­λωση αναφέρθηκε ότι το Δ.Σ. του Νοσοκομείου έδωσε στον όροφο αυτό το όνομα του Π. Βάρδα, ενώ η μονάδα αυτή αναφέρεται στην Κρήτη ως έ­να «μικρό Ωνάσειο». Η όλη προσπάθεια είναι από αυτές που δίνουν ελπίδα και μας διαβεβαιώνουν ότι η Ελλάδα δεν είναι μόνο αυτή η χώρα με το βόρβορο της πολιτικής αντιπαράθε­σης, αλλά έχει και οραματιστές που προσφέρουν στους πά­σχοντες με τη δημιουργία νοσοκομειακών μονάδων υψηλής ιατρικής φροντίδας χωρίς να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της δημοσιότητος μέσα από την καθημερινή μικροπολιτική και κομματική αντιπαράθεση που δηλητηριάζει τη χώρα και της στερεί τις αναγκαίες προϋποθέσεις για ανάπτυξη.

Ν. ΝΟΤΑΡΑΣ:

Αισιόδοξος για τις πωλήσεις ο Τσιριγωτης, που είναι στο τιμόνι της FORD MOTOR Ελλάς

Αισιόδοξος ότι το 2015 θα είναι μία καλή χρονιά για τις πωλήσεις αυτοκινήτων και ειδικά για το μερίδιο της Φορντ, την οποία διευθύνει στην Ελλάδα εμφανίστηκε ο κ. Νίκος Νοταράς, ένας Τσιριγώτης που λατρεύει το νησί έτσι που βρίσκεται σ’ αυτό ακόμη και για ένα Σαββατοκύριακο, όταν του το επιτρέπουν οι επαγγελματι­κές του υποχρεώ­σεις. Για μας, που τον γνωρίζουμε χρόνια τώρα είναι ο γιος του παλιού μας φίλου παπά Γιώργη Νοταρά και της γυναίκας του, Τσιριγώτισσας κι αυτής από το Στραπόδι. Φέτος, λέει ο κ. Νοταράς, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα ΒΗΜΑ, μετά από σειρά μει­ωμένων πωλήσεων, η Φορντ πούλησε 40% περισσότερα αυ­τοκίνητα και, αν δεν υπάρξουν απρόοπτα, το 2015 θα υπάρ­χει αύξηση κατά 20% στις πωλήσεις της φίρμας, σε αυτό δε θα βοηθήσει η μεγάλη γκάμα αυτοκινήτων για κάθε γούστο και για κάθε ιδιώτη ή επαγγελματία. Περιμένουμε το 2015 να επιβεβαιώσει την αισιοδοξία του κ. Νοταρά και να μην ισχύσει εκείνη η ευφυής, αλλά κρίσιμη …υποσημείωση για τα «α­πρόοπτα». Αυτά που φοβούνται όλοι.

Μ. ΠΡΟΒΟΠΟΥΛΟΥ:

Από τα Κύθηρα στους «Γιατρούς χωρίς Σύνορα»

Σε πρόσφατο εκτενές αφιέρωμα της εφημερί­δας ΒΗΜα αναφέρθηκε η προσφορά της Μαριέττας Γ. Προβοπούλου στη γνωστή οργάνωση Για­τροί χωρίς Σύνορα, στην οποία είναι πλέον διευ­θύντρια. Η εφημερίδα την αναφέρει ως «φιλοκυθήρια» στην ουσία όμως μπορούμε χωρίς δι­σταγμό να την λέμε Κυθήρια, αφού έρχεται στο νησί από μικρό παιδί, απέκτησε σπίτι στον Κάλα­μο και έρχεται σε κάθε ευκαιρία με τα παιδιά της. Κόρη του τ. Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γ. Προβόπουλου έχει μακρά θητεία στην εμπόλεμη ζώνη του Αφγανιστάν, στις χώρες με την ανείπωτη πείνα και τις α­σθένειες, την Αιθιοπία, τη Μπουργκίνα Φάσο, στο Περού, στο Πακιστάν και αλλού, εκεί που η οργάνωση είχε ανάγκη από τα στελέχη της κι εκεί που η ζωή έχει μικρότερη αξία α­πό την Ευρώπη. Γράφει το ΒΗΜΑ με την ίδια να μιλάει για την εμπειρία της:

«Βρέθηκε δίπλα σε τραυματίες, σε παιδιά με ακρωτηρια­σμένα μέλη και κάθε ημέρα περνούσαν και από μια διαφορε­τική δοκιμασία. «Τέσταραν κάθε φορά τις δυνάμεις μου και την ψυχή μου, αλλά με βοήθησε το γεγονός ότι είμαι Ελληνίδα. Στο Αφγανιστάν τρέφουν μεγάλο σεβασμό για τον Μεγαλέξανδρο. Αυτό βοήθησε…». Αφοσιωμένη στην ιδεολογία της Οργάνωσης, που είναι η ουδετερότητα, αλλά και στο καθήκον της, δηλαδή στην περίθαλψη των τραυματιών σε ένα αφιλόξενο μέρος όπου κανείς άλλος δεν τολμούσε να πάει, η Μαριέττα κέρδισε την εμπιστοσύνη των Αφγανών συνα­δέλφων της και ας μη φορούσε μπούρκα: «Ήρθαν μάλιστα κάποια στιγμή έπειτα από εβδομάδες και μου έλεγαν τα προβλήματά τους, μου μιλούσαν για τις γυναίκες τους, για τα παιδιά τους, για τον πόλεμο που δεν λέει να τελειώσει. Κάποια στιγμή βρήκα το θάρρος και τους ρώτησα: “Γιατί φέ­ρεστε έτσι στις γυναίκες σας;” Και μου απάντησαν: “Επειδή τις σεβόμαστε πολύ και θέλουμε έτσι να τις προστατεύσου­με”».

Μέσα σε όλες τις περιοχές που δραστηριοποιείται η ορ­γάνωση, στην οποία η Μαριέττα Προβοπούλου πήγε μετά α­πό σύντομη τραπεζική καριέρα, βρήκε το χώρο που την εξέφραζε μέσα στην προσφορά σε πάσχοντες, ξεριζωμένους α­πό τον πόλεμο, γυναίκες χωρίς δικαιώματα, παιδιά χωρίς σχολεία ή πρόσβαση σε εμβολιασμούς, ασθενείς με AIDS ή ελονοσία και πεινασμένους ιθαγενείς. Τώρα, σε Διευθυντική θέση, συνεχίζει να προσφέρει την εργασία της στη γνωστή οργάνωση, βρίσκει όμως και χρόνο να επισκέπτεται τα αγα­πημένα της Κύθηρα.

Π. Καλλίγερος

Δημοσιεύθηκε στην έντυπη έκδοση Φ. 298, Ιανουάριος 2015