Χώρα-ΕΝΦΙΑλτης

Την προηγούμενη εβδομάδα, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε την πολιτική που θέλει να εφαρμόσει όταν αναλάβει στην εξουσία (μείωση κατά 30% συνολικά). Μέρος της επικοινωνιακής προσπάθειας για την γνωστοποίηση της πρόθεσης του κυρίου Μητσοτάκη ήταν και η ανάρτησή της στο Twitter. Μέσω ενός αριθμού μηνυμάτων.

Περισσότερο από βίτσιο περιέργειας παρά για οποιονδήποτε άλλο λόγο, παρακολούθησα επί κάμποση ώρα τις απαντήσεις των χρηστών, κάτω από τα μηνύματα του αρχηγού της ΝΔ. Πραγματικός ανθόκηπος, γεμάτος λουλούδια…

Το εντυπωσιακό και αξιομνημόνευτο δεν ήταν το γεγονός πως, συγκριτικά με παλιότερες εποχές, το τρολλάρισμα ήταν περιορισμένο. Ούτε, φυσικά, ότι υπήρχαν πολλοί πολίτες που προσπαθούσαν να κολακέψουν τον κύριο Μητσοτάκη.

Εκείνο το οποίο πραγματικά εντυπωσίαζε στις απαντήσεις των χρηστών, ήταν ότι πολλοί από αυτούς ζητούσαν την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ. Ένας σημαντικός αριθμός μάλιστα, επιτακτικά.

Πράγμα που σημαίνει ότι, εννέα χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης στη χώρα, υπάρχουν πολλοί οι οποίοι δεν έχουν ουδεμία αντίληψη της πραγματικότητας, καμία απολύτως αίσθηση μέτρου ή/και δυνατοτήτων.

Στην άλλη όχθη του ποταμιού, ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, παραδέχθηκε την μια μέρα (από το βήμα της Βουλής μάλιστα) πως η στρατηγική της εξοντωτικής φορολόγησης της μεσαίας τάξης ήταν καθαρά κυβερνητική επιλογή. Μετά από μερικές ώρες, επανήλθε για να μας πληροφορήσει ότι για τον οικονομικό αφανισμό της μεσαίας τάξης δια της υπερφορολόγησης, ευθύνονται οι φορολογικοί παράδεισοι, οι off-shore κ.λπ.! Όπως και το διεθνές σύστημα που επιτρέπει την ανεξέλεγκτη χρήση τους από τους πλούσιους για να φοροδιαφεύγουν!

Η συγκεκριμένη δήλωση, εκτός από μνημείο ασυνέπειας και ταχύτατης κωλοτούμπας, αποτελεί και τρανή απόδειξη ότι ο συγκεκριμένος κύριος (με καταθέσεις πολλών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ στο εξωτερικό, ας μην ξεχνιόμαστε) έχει χάσει προ πολλού το μέτρο και το όποιο φιλότιμο διέθετε ποτέ, δουλεύοντας μας ασύστολα.

Η Ελλάδα χρειάζεται πριν και πάνω απ’ όλα, να προσελκύσει μεγάλες και μακροχρόνιες επενδύσεις. Εάν στοχεύει να βγει από την κρίση κάποτε. Διαφορετικά θέσεις εργασίας με ουσιαστικό αντίκτυπο, δεν θα δημιουργηθούν ποτέ ξανά.

Παρά τις μικρές, συγκριτικά με τις αναγκαίες, αλλαγές και τη γενικότερη αντιπάθεια της συντριπτικής πλειοψηφίας των κατοίκων της χώρας προς τις ξένες επενδύσεις, μέχρι τα τέλη του 2014 είχαν προσελκυσθεί ορισμένες σημαντικές.

Επειδή όμως η ελληνική γραφειοκρατία ζούσε, ζει και θα συνεχίσει να ζει (και να βασιλεύει), πολλές από αυτές δεν πρόλαβαν να υλοποιηθούν. Με αποτέλεσμα η υλοποίησή τους να βρεθεί στο έλεος των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Μόνο τις τελευταίες ημέρες μάθαμε ότι το Ελληνικό (επένδυση συνολικού ύψους €8 δισ., με δημιουργία 70.000 θέσεων εργασίας) θα καθυστερήσει ακόμη περισσότερο (αρκετούς μήνες) και η Καναδική επένδυση στις Σκουριές Χαλκιδικής (περί το €1 δισ. και 2-2.500) παγώνει, επ’ αόριστο.

Η κυβέρνηση διατυμπανίζει σε όλους τους τόνους και κόπτεται πως θέλει επενδύσεις και ότι η Ελλάδα είναι επενδυτικός παράδεισος! Ενώ ταυτόχρονα εμποδίζει με όποιο τρόπο μπορεί, κρυφό ή φανερό, την ουσιαστική πρόοδο των παραπάνω (και αρκετών ακόμη) επενδυτικών προσπαθειών.

Πρόκειται, αδιαμφισβήτητα,  για την απόλυτη διάθεση οικονομικής αυτοκτονίας και τον απόλυτο παραλογισμό πολιτικής.

Όμως τα παράλογα και παλαβά, δεν συμβαίνουν μόνο στην οικονομική ζωή. Το πράγμα πλέον έχει εξαπλωθεί σε πολλούς άλλους (αν όχι όλους) τομείς της ζωής της χώρας και έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Έχει χαθεί κάθε αίσθηση μέτρου, κάθε όριο κανονικότητας, κάθε αντίληψη αξίας και τάξης.

Όποιος διαφωνεί ας σκεφτεί π.χ. τον χώρο της Δικαιοσύνης και του σωφρονισμού. Ο μεγαλύτερος κατά συρροή δολοφόνος (serial killer τους λένε στα χωριά) στην ιστορία της χώρας, παίρνει διήμερη άδεια εξόδου από την φυλακή (όπου κρατείται υπό ειδικές συνθήκες, λόγω εγκλημάτων τρομοκρατίας)!

Παρά το γεγονός ότι βαρύνεται με 11 (ΕΝΤΕΚΑ) καταδίκες σε ισόβια (δηλ. δεν έχει ελπίδα να αποφυλακιστεί ποτέ) και δεν έχει δείξει το παραμικρό ίχνος μεταμέλειας, αφήνεται να κυκλοφορεί στην ανοιχτή κοινωνία. Με ανοικτές όλες τις πιθανότητες (αργά ή γρήγορα) να αποδράσει, να επιδοθεί στην αγαπημένη του ασχολία της τρομοκρατίας και να σκοτώσει ξανά!

Για να μην αναφερθώ στο κατά πόσο γίνεται παράδειγμα για άλλους, ή στην αίσθηση αδικίας και εγκατάλειψης που αποκομίζουν οι συγγενείς των θυμάτων του!

Εάν νομίζει κανείς ότι όλα αυτά θα μπορούσαν να συμβούν σε οποιαδήποτε δυτική Δημοκρατία, ας το ξανασκεφτεί. Διότι σε κανονική χώρα, όλα όσα βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, δεν θα μπορούσαν ΠΟΤΕ να συμβούν.

Όμως εμείς δεν ζούμε σε κανονική χώρα. Ζούμε σε μία χώρα-ε(ν)φιάλτη…

Πέτρος Λάζος

Αναδημοσίευση από capital.gr