«Το τσιπάκι που θα μας χώσουν στο κορμί»

Ξέρω άνθρωπο που γράφει σε site αναπήρων, ο οποίος έχει δεκάδες χιλιάδες ακολούθους. Ατομο με σοβαρά προβλήματα υγείας ο ίδιος, ενημερώνει καθημερινά το κοινό του για τις εξελίξεις και τα προβλήματα που έχει ο ευαίσθητος αυτός χώρος. Χθες διάβασα ανάρτησή του, σύμφωνα με την οποία ο Γιόζεφ Μένγκελε (των ιατρικών πειραμάτων των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης) θα ήταν επιτέλους περήφανος, καθώς με το επικείμενο εμβόλιο του κορονοϊού θα μας χώσουν στο κορμί το περιβόητο τσιπάκι, με τηνμορφή γενετικά τροποποιημένων αντισωμάτων ή κάτι τέτοιο. Φυσικά, ξόρκισε τους ακολούθους του να αρνηθούν με κάθε τρόπο στον εμβολιασμό.

Αν ήμασταν σοβαρή κοινωνία, η αστυνομία έπρεπε να του χτυπήσει την πόρτα με εισαγγελική παραγγελία, να τον πάρει από το αυτί και να τον οδηγήσει στο αυτόφωρο με την κατηγορία της απόπειρας μαζικής δολοφονίας. Οταν είκοσι ή τριάντα χιλιάδες ανάπηροι, ανοσοκατεσταλμένοι οι περισσότεροι, καλούνται να αυτοκτονήσουν εκτιθέμενοι δίχως προφύλαξη στον ιό που θα τους σκοτώσει, η συντεταγμένη πολιτεία έχει ηθική υποχρέωση να κάνει κάτι για να τους προφυλάξει.

Advertisement

Βεβαίως, όταν το κράτος αρχίσει να συλλαμβάνει όσους διατυπώνουν την διαφωνία τους για τον εμβολιασμό, θα αρχίσει μετά να μπουζουριάζει και όσους διαφωνούν με όσα λέει ο υπουργός Δημόσιας Τάξης ή ο Πρωθυπουργός. Αυτή είναι η νομοτέλεια ενός τέτοιου μονοπατιού. Οπότε προκειμένου να διαφυλάξουμε την πολύτιμη ελευθερία έκφρασης γνώμης, είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε ανάμεσα μας κι εκείνους που καλούν τον κόσμο σε αυτοκαταστροφικές πράξεις. Είναι όπως ο κήπος μας. Οταν τον φυτέψουμε με λάχανα και τον ποτίζουμε καθημερινά, ξέρουμε ότι ανάμεσά τους θα βγουν και γλιστρίδες με τις οποίες πρέπει να παλέψουμε αν θέλουμε να φάμε σαλάτα.

«Αφησε τον ηλίθιο να πεθάνει» θα πει κάποιος και δεν θα διαφωνήσω μαζί του, εφόσον η άποψή του επηρεάζει μόνο τον ίδιον. Τώρα όμως που επηρεάζει καθοριστικά τριάντα χιλιάδες νοματαίους ακόμα; Εχει ευθύνη η συντεταγμένη πολιτεία απέναντί τους; Αν ένας σχιζοφρενής ιδεοληπτικός πείθει αδύναμους ανθρώπους να αυτοκτονήσουν (σαν τον Αμερικανό Τζίμι Τζόουνς που το 1978 έβαλε 918 άτομα να πιουν δηλητήριο και να πεθάνουν), η πολιτεία οφείλει να επέμβει προληπτικά ή όχι; Αυτό το «προληπτικά», βέβαια, ενσωματώνει όλες τις αντιφάσεις της δημοκρατικής μας κοινωνίας. Στην προληπτική επέμβαση κανένας δεν ξέρει αν πράγματι γλιτώσαμε από κάτι ή κυνηγούσαμε μάγισσες και στην εκ των υστέρων επέμβαση είναι πια πολύ αργά.

Oταν ο μάρτυρας του Ιεχωβά αρνείται να κάνει μετάγγιση αίματος κι ας ξέρει ότι θα πεθάνει, δικαιούται η πολιτεία να τον υποχρεώσει να πάρει δυο μπουκάλες αίμα; Oχι προφανώς. Oταν όμως αρνείται να κάνει μετάγγιση και στο ανήλικο παιδί του που έχει χτυπήσει; Σε αυτή την περίπτωση, ο γονιός είναι δολοφόνος ή όχι; Εδώ σε θέλω. Οταν μια μάνα αρνείται να εμβολιάσει το παιδί της για μηνιγγίτιδα ή πολιομυελίτιδα, πρέπει η πολιτεία να της παίρνει την γονική επιμέλεια ή όχι; Κι εδώ σε θέλω πάλι.

Και για να το φθάσουμε στην άκρη, το ανάπηρο παιδί που θα προκύψει αν, ανεμβολίαστο όπως είναι, το χτυπήσει η πολιομυελίτιδα, δικαιούται αναπηρική σύνταξη; Δικαιούται, θα πείτε, διότι δεν φταίει το παιδί για τις επιλογές των γονιών του. Κι αν αυτός που θα αρνηθεί να εμβολιαστεί με το μελλοντικό εμβόλιο του κορονοϊού, χτυπηθεί αύριο από την αρρώστια, δικαιούται να απαιτεί από την πολιτεία έτοιμη Εντατική να τον περιθάλψει; Πες μου και μένα.

Στην Αμερική, πατρίδα της συνωμοσιολογίας σε σύγκριση με την ορθολογική Ευρώπη ή την μυστικιστική Ανατολή, υπάρχει ισχυρή πλέον τάση να μπουν οι θεωρίες συνωμοσίας στην διδακτέα ύλη του εκπαιδευτικού συστήματος. Το σύστημα Τραμπ υποστηρίζει αυτή την τάση σχεδόν φανερά. Η απαίτηση αυτή επικαλείται τις αρχές της δημοκρατίας. Τα παιδιά στο σχολείο να διδάσκονται και τις δύο θεωρίες που υπάρχουν για τη μορφή της Γης. Και ότι είναι στρογγυλή και ότι είναι επίπεδη, και ας αποφασίζουν μόνα τους ποια θα πιστέψουν. Τι πιο δημοκρατικό αλήθεια;