Και πού θα βρεθούν οι εργάτες κ. Σαμαρά;

Η τροπολογία στην οποία αντέδρασε σφόδρα ο Αντώνης Σαμαράς προβλέπει τα εξής: οι παράτυποι μετανάστες που παραμένουν στη χώρα τα τελευταία τρία χρόνια αποκτούν το δικαίωμα να λάβουν άδεια διαμονής, αρκεί να έχουν, αποδεδειγμένα, προσφορά εργασίας. Μέχρι σήμερα μπορούσαν να αποκτήσουν την άδεια διαμονής αν συμπλήρωναν επτά χρόνια διαμονής.

Το μέτρο αφορά περίπου 30.000 ανθρώπους που μέχρι σήμερα ήταν εντελώς παράνομα στη χώρα και οι περισσότεροι τριγύριζαν στην επικράτεια κάνοντας εποχικές δουλειές. Για την ακρίβεια, χορηγούνται τριάντα χιλιάδες άδειες σε μετανάστες που είναι σήμερα στη χώρα. Ο ακριβής αριθμός τους δεν είναι γνωστός. Ούτε πιστεύει κανείς ότι θα προσέλθουν 30.000. Πολλοί από αυτούς φοβούνται ή τα κουτσοβολεύουν με «μαύρα».

Με την τροπολογία των υπουργείων Μετανάστευσης και Εργασίας αποκτούν κίνητρο για απασχόληση σε τομείς όπου υπάρχει αποδεδειγμένη έλλειψη εργατικών χεριών. Επίσης καταγράφονται, οι αρμόδιες υπηρεσίες θα γνωρίζουν πού βρίσκονται και, εκτός των άλλων, θα συμβάλλουν με εισφορές στο ασφαλιστικό σύστημα.

Η χορήγηση της άδειας δεν επιτρέπει στον εργαζόμενο να φέρει στην Ελλάδα την οικογένεια του. Αν όμως η οικογένεια του βρίσκεται εδώ, τότε αποκτά και αυτή άδεια παραμονής. Αυτά ισχύουν όσο ο δικαιούχος της άδειας συνεχίζει να εργάζεται. Σε περίπτωση που η απασχόληση του διακοπεί, ακυρώνεται και η άδεια.

Ο Αντώνης Σαμαράς, με δήλωση του, εκτιμά ότι έτσι η χώρα γίνεται «φάρος προσέλκυσης λαθρομεταναστών». Ναι, η οπτική του έχει μία βάση.

Ομως, από την άλλη, την ίδια στιγμή η χώρα αντιμετωπίζει έλλειψη εργατικών χεριών στον γεωργικό τομέα όπου δεν προσέρχονται Ελληνες προς εργασία. Και εκτός των άλλων, το ίδιο καθεστώς ίσχυε για επταετή παραμονή στη χώρα. Αν, μέχρι σήμερα, ήσουν επτά χρόνια στην Ελλάδα και είχες δουλειά, έπαιρνες άδεια παραμονής. Είναι νόμος της κυβέρνησης Σαμαρά.

Και κατά δεύτερον, είναι προτιμότερο να έχεις ενταγμένους στο σύστημα απασχόλησης μερικές χιλιάδες ανθρώπων, που ούτως ή άλλως βρίσκονται στη χώρα, από το να παραμένουν στη θολή γραμμή της παρανομίας. Αν μη τι άλλο, έτσι βελτιώνονται και οι πιθανότητες για την ομαλή ενσωμάτωση τους στον κοινωνικό ιστό. Διότι όποιος νομίζει ότι αυτοί οι άνθρωποι θα φύγουν ή θα γκετοποιηθούν μέσα σε δομές, μάλλον δεν διατηρεί καλή επαφή με την πραγματικότητα.

Στην ουσία ο Αντώνης Σαμαράς εκφράζει την ανησυχία ενός κομματιού της ελληνικής κοινωνίας που βλέπει τη χώρα να αλλάζει και την κοινωνική σύνθεση να μεταβάλλεται κατά τις συνθήκες. Τις ίδιες ανησυχίες ακούγαμε και πριν τριάντα χρόνια, όταν έφταναν οι πρώτοι μετανάστες από την Αλβανία. Σήμερα δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσεις τον Αλβανό από τον Ελληνα.

Ναι, φυσικά, δεν είναι το ίδιο ο Αλβανός με τον Αφγανό. Ομως τα πράγματα δεν κυλούν πάντα κατά πώς τα θέλουμε ή τα φανταζόμαστε. Η χώρα καλείται, όπως και η Ιταλία για παράδειγμα, να διαχειριστεί μία συνθήκη που, εκ των πραγμάτων, έχει παγιωθεί. Ελληνες δεν πρόκειται να δουλέψουν στα χωράφια. Μήτε Γεωργιανοί ή Μολδαβοί. Στα χωράφια θα πάνε Ασιάτες και Αφρικανοί.

Τι είναι προτιμότερο; Να συμβάλλουν, συντεταγμένα και με έλεγχο, στην οικονομία της χώρας που τους φιλοξενεί ή να αποτελούν εν δυνάμει μετακινούμενες εστίες παρανομίας; Κάπου εδώ θα μπορούσαμε να συζητήσουμε και το δημογραφικό, αλλά το κλίμα δεν είναι ευνοϊκό, ας το αφήσουμε για καμιά μέρα με λιγότερα νεύρα από τον Αντώνη Σαμαρά.