Γενέθλια κι αυτά…

Σαν σήμερα, 2 Ιανουαρίου 1988, ένα διαφορετικό «μωρό» ερχόταν  στον κόσμο των Κυθήρων. Αυτή τη μέρα πρωτοκυκλοφόρησαν τα «ΚΥΘΗΡΑΪΚΑ». Σε μία εποχή που τίποτα δεν έδειχνε ότι «μωρά», όπως αυτό είχαν μεγάλες πιθανότητες επιβίωσης.

Λίγα χρόνια αργότερα μπήκαν στη ζωή μας με ραγδαίους ρυθμούς οι νέες τεχνολογίες και άλλαξαν δυναμικά και το τοπίο στην ενημέρωση. Παρά ταύτα, το δικό μας «μωρό» άντεξε από όλες τις παιδικές αρρώστιες και σήμερα μπήκε στα 37.

Με δυσκολίες, με θυσίες, αλλά με ένα μοναδικό όραμα, το οποίο ποτέ δεν άλλαξε κατεύθυνση όσες διαδρομές κι αν αναγκάστηκε να ακολουθήσει σε αυτή την πορεία. Το όραμα λεγόταν ΚΥΘΗΡΑ και με αυτό πορεύεται ακόμη άσχετα αν οι χρόνοι όλο και δυσκολεύουν, ο «καπετάνιος» κουράζεται πιο εύκολα και το πλήρωμα συνεχίζει με σημαντικές απώλειες.

Αυτό εδώ το μικρό σημείωμα, το πρώτο ανάλογο στην πορεία μας, δεν έχει σκοπό να θυμίσει κάτι που οι περισσότεροι γνωρίζουν καλά. Απλά, βλέποντας το χρόνο να περνά πιο γρήγορα τώρα, θυμήθηκα την επέτειο της γέννησης αναπολώντας περισσότερο εκείνα τα χρόνια, που κυοφορούσαν συνέχεια αλλαγές.

Παράλληλα, είναι ένας τρόπος να ευχαριστήσω από εδώ σήμερα όλο το πλήρωμα που συνεχίζει την πορεία, να αφήσω ένα δάκρυ για τους απόντες, να  πω μέσα από την καρδιά μου πόση ευγνωμοσύνη νοιώθω για όλους εσάς τους επιβάτες, που εμπιστευθήκατε αυτό το μακρύ ταξίδι και να ζητήσω την κατανόηση από τα άλλα παιδιά μου, από τα οποία κάτι πήρε δικό τους και τούτο εδώ.

Σας ευχαριστώ όλους.