Οι δυο ποικιλίες ελιάς της Τυνησίας με την μεγάλη ανθεκτικότητα σε ζέστη και ξηρασία

Οι ελαιοκαλλιεργητές στην ολοένα και πιο ζεστή και ξηρότερη χώρα της βόρειας Αφρικής επαινούν την ανθεκτικότητά τους στην κλιματική αλλαγή.

Στη μεγαλύτερη χώρα παραγωγής ελαιολάδου της Αφρικής, παρά το δεύτερο συνεχόμενο έτος καύσωνα και ξηρασίας , η παραγωγή ανέκαμψε, φθάνοντας στους 220.000 τόνους, σύμφωνα με τον μέσο όρο της πενταετίας.

Οι ποικιλίες Chetoui και Chemlali εξελίσσονται συνεχώς και προσαρμόζονται με την πάροδο του χρόνου στις ιδιαίτερες κλιματικές συνθήκες της περιοχής τους. Η ανοχή στην ξηρασία, καθοριστικός παράγοντας για την επιβίωση της καλλιέργειας, σημαίνει ότι αυτές οι δύο ποικιλίες μπορούν να επιβιώσουν σε συνθήκες μεγαλύτερης υδατικής καταπόνησης.

«Η ανθεκτικότητα αυτών των ποικιλιών στην κλιματική αλλαγή οφείλεται σε διάφορους παράγοντες», εξηγεί η Donia Sfar, διευθύντρια εξαγωγών της Fermes Ali Sfar, μιας εταιρείας με πάνω από 25 χιλιάδες ελαιόδεντρα που κατανέμοντας σε εκτάσεις 48.500 στρεμμάτων, βραβευμένη στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Ελαιολάδου NYIOOC του 2024, με τις δύο βιολογικές μονοποικιλιακές μάρκες της.

Οι δύο αυτές ποικιλίες, είναι επίσης, εξαιρετικά ανθεκτικές σε κοινά παράσιτα και ασθένειες, οι οποίες ωστόσο είναι σπάνια εμφανιζόμενα λόγω του κλίματος της Τυνησίας. Εκτός από την αντοχή τους στην ξηρασία και τις ασθένειες, ο Sfar είπε ότι οι Chetoui και Chemlali επιδεικνύουν αξιοσημείωτη φαινολογική ευελιξία.

«Η ικανότητα προσαρμογής του κύκλου ανάπτυξής τους ως απάντηση στις κλιματικές διακυμάνσεις είναι βασικό στοιχείο της ανθεκτικότητάς τους», είπε. 

Η Fermes Ali Sfar καλλιεργεί 25.000 ελαιόδεντρα σε 485 εκτάρια σε τρία αγροκτήματα στη Βορειοανατολική Τυνησία (φωτογραφία/ Fermes Ali Sfar – Οlive Οil Τimes)

Στην πραγματικότητα, οι Chetoui και Chemlali προσαρμόζονται στις μεταβαλλόμενες καιρικές συνθήκες ρυθμίζοντας τους χρόνους ανθοφορίας και καρποφορίας».

Παρ’ όλα αυτά, η συνεχής παραγωγή έξτρα παρθένου ελαιολάδου υψηλής ποιότητας παραμένει μια πολύπλοκη και απαιτητική διαδικασία στην Τυνησία.

Η συντριπτική πλειοψηφία του τυνησιακού ελαιολάδου εξάγεται χύμα στην Ισπανία και την Ιταλία για να αναμιχθεί, να εμφιαλωθεί και να πωληθεί με ευρωπαϊκά σήματα

Η Fermes Ali Sfar, από την άλλη, είναι μέρος ενός αυξανόμενου συνόλου παραγωγών που έχουν οργανώσει τις δραστηριότητές τους ευνοώντας την ποιότητα ακόμη και σε βάρος της ποσότητας και για το λόγο αυτό κινούνται προς εξαγωγές συσκευασμένες με δική τους ετικέτα, δίνοντας μεγαλύτερη υπεραξία στο ελαιόλαδο της Τυνησίας και κατά συνέπεια στους ελαιοπαραγωγούς και τους ελαιουργούς.

Η Τυνησία έχει σχεδόν δύο εκατομμύρια εκτάρια ελαιώνες με περισσότερα από 100 εκατομμύρια δέντρα, με περίπου 1.600 ενεργά ελαιουργεία 

Εκτός από τις δύο γηγενείς ποικιλίες ελιάς που είναι οι πιο συχνά καλλιεργούμενες, έχει σημειωθεί πρόσφατη αύξηση στις ευρωπαϊκές ποικιλίες, όπως η Arbequina, η Coratina και η δικιά μας, η Koroneiki.

Η Coratina ευδοκιμεί σε φυτείες υψηλής πυκνότητας, ενώ η Arbequina και η Korneiki μπορούν να καλλιεργηθούν σε πολύ υψηλή πυκνότητα, την οποία η κυβέρνηση και ορισμένοι παραγωγοί βλέπουν ως το μέλλον του κλάδου του ελαιολάδου της χώρας.

με πληροφορίες Οlive Οil Τimes

(OlivoNews, GIORNALE DI OLIVICOLTURA E PENSIERO CIRCOLARE)