Γυναίκα στην Καμπούλ

Τρία χρόνια πέρασαν από τότε που οι αμερικανικές δυνάμεις εγκατέλειψαν το Αφγανιστάν στην τύχη του. Τον θυμάστε οι περισσότεροι τον πανικό των ημερών εκείνων όταν όσοι Αφγανοί είχαν συνεργασθεί με τους Αμερικανούς προσπαθούσαν να διαφύγουν πριν οι Ταλιμπάν μπουν στην Καμπούλ. Δεν ξέρω πόσοι τα κατάφεραν. Και κανείς δεν ξέρει ποια είναι η τύχη όσων έπεσαν στα χέρια των Ταλιμπάν. Εκείνο όμως που είναι βέβαιο είναι ότι η Αμερική, με την εγκατάλειψη του Αφγανιστάν, ξόδεψε ένα σημαντικό μέρος του κεφαλαίου της αξιοπιστίας της. Μην ξεχνάμε ότι τη συμφωνία την υπέγραψε ο Τραμπ και την εφάρμοσε ο Μπάιντεν. Η όλη Αμερική που λένε. Το «αφήγημα» που είχε διαδοθεί τότε στη Δύση ήταν ότι οι Ταλιμπάν, στα χρόνια που μεσολάβησαν, έχουν ωριμάσει και θα συμπεριφερθούν με διαφορετικό τρόπο. Ηταν μια ακόμη δυτική ψευδαίσθηση, βολική μεν, ψευδαίσθηση δε. Οι Ταλιμπάν, μέσα σ’ αυτά τα τρία χρόνια, έχουν εγκαθιδρύσει την εξουσία τους χωρίς καμιά εξωτερική παρέμβαση. Το Αφγανιστάν, για τον δυτικό κόσμο, έχει γίνει μια μαύρη τρύπα της παγκόσμιας κοινότητας. Κανείς δεν ασχολείται μαζί του, κανείς δεν ενδιαφέρεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Τα κορίτσια δεν δικαιούνται να πάνε σχολείο. Δεν μιλάμε για τις επόμενες βαθμίδες της εκπαίδευσης. Δεν έχουν πρόσβαση ούτε στην εκπαίδευση ούτε στην ιατρική περίθαλψη. Η θεραπεία των όγκων στο στήθος έχει καταργηθεί διότι ο άνδρας γιατρός δεν δικαιούται να δει γυμνό το γυναικείο στήθος. Γυναίκες γιατροί δεν υπάρχουν ούτως ή άλλως. Η γυναίκα δεν δικαιούται να κυκλοφορεί μόνη της σε δημόσιο χώρο χωρίς τη συνοδεία κάποιου αρσενικού προστάτη της. Ακόμη κι όταν κυκλοφορεί είναι ένα μαύρο φάντασμα χωρίς πρόσωπο, χωρίς σώμα. Την καλύπτει το ύφασμα της σεμνότητας από την κορυφή ώς τα νύχια. Πρόσφατα επανήλθε η ποινή του λιθοβολισμού για τις μοιχαλίδες. Μην κάνετε τον κόπο να αναζητήσετε τις αγανακτισμένες αντιδράσεις των ανθρωπιστικών οργανώσεων της Δύσης για τα δικαιώματα των γυναικών στο Αφγανιστάν. Εχουμε να κάνουμε με έναν άλλο πολιτισμό από τον δικό μας και πρέπει να σεβαστούμε τα ήθη του; Ή μήπως έχουμε να κάνουμε με μια επικράτεια περίπου 40 εκατομμυρίων την οποία δεν μπορούμε να εντάξουμε στον δικό μας τρόπο σκέψης και να της επιβάλλουμε τα δικά μας ήθη; Το βέβαιο είναι ότι το Αφγανιστάν ανατρέπει όλες τις μπούρδες περί πολυπολιτισμικότητας και τη σχέση της με τα οικονομικά συμφέροντα. Το Αφγανιστάν είναι μια φτωχή χώρα χωρίς πρόσβαση στη θάλασσα. Και μέχρι σήμερα έχει αποδείξει ότι η θρησκευτική πίστη –σουνίτες μουσουλμάνοι ως επί το πλείστον– μπορεί να έχει μια ισχύ αντίστοιχη με την οικονομική δύναμη. Αν μη τι άλλο αυτό μας λέει η μαύρη τρύπα της ανθρωπιάς που είναι το Αφγανιστάν. Μας θυμίζει και την υποκρισία του ανθρωπισμού μας. Για περισσότερες πληροφορίες απευθυνθείτε σε μια γυναίκα που ζει στην Καμπούλ.