«Τα παιδία παίζει»

Αναφέρομαι στον Κωστάκη και τον Αντωνάκη. Χρησιμοποιώ τα υποκοριστικά τους γιατί ομολογώ ότι η απουσία τους από την ομιλία του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ μοιάζει με νηπιακή αντίδραση κακομαθημένων παιδιών. «Δεν σε παίζουμε!». Αφού, λοιπόν, συμπεριφέρονται σαν παιδάκια, θα χρησιμοποιώ τα υποκοριστικά τους για λόγους συμμετρίας.

Το ότι δεν χωνεύουν τον Μητσοτάκη, το έχουν δείξει με πολλούς τρόπους. Το έχουν καταλάβει και τα μαλάκια. Κάθε τόσο βγάζουν λίγο ή πολύ δηλητήριο, για να μας το θυμίσουν. Τώρα τι ήθελαν να δηλώσουν με την απουσία τους από την εκδήλωση; Ο Μητσοτάκης όταν ρωτήθηκε για το θέμα στη συνέντευξη Τύπου, δεν ανταπέδωσε την προσβολή, αλλά χειρίστηκε το θέμα με μαεστρία, χωρίς καν να αναφέρει το όνομά τους.

Ιδού η ερώτηση και η απάντηση.

«[…] Θέλω να σας ρωτήσω, λοιπόν, με τους κ. Σαμαρά και Καραμανλή να απουσιάζουν από μία τόσο σημαντική ομιλία, υπάρχει ζήτημα ενότητας στη Νέα Δημοκρατία; Ευχαριστώ.

Κυριάκος Μητσοτάκης: Κυρία Σερέτη, η Νέα Δημοκρατία είναι και ισχυρή και ενωμένη και γνωρίζετε πολύ καλά ότι έχω μία ειλικρινή σχέση με τους προκατόχους μου και έχουν το απεριόριστο δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης άποψης. Και η άποψή τους είναι πάντα σεβαστή, την ακούω με προσοχή. Δεν σημαίνει πάντα ότι πρέπει να συμφωνώ με αυτή. […]

Αρα, σε όσους ανησυχούν για την ενότητα της Νέας Δημοκρατίας, θα τους συνιστούσα μάλλον να κοιτάξουν σε άλλους πολιτικούς χώρους. Εκεί θα βρουν ουσιαστικά προβλήματα. Η Νέα Δημοκρατία μια χαρά είναι[…]».

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Αντωνάκης συμπεριφέρεται με αγένεια σαν κακομαθημένο παιδί. Δεν υπάρχει προηγούμενο στην Ελλάδα όπου ο απερχόμενος πρωθυπουργός δεν παρέδωσε την εξουσία στον δημοκρατικά εκλεγμένο πρωθυπουργό της χώρας. Ακόμα και η χούντα παρέδωσε στον Καραμανλή το 1974! Ο Αντωνάκης φρόντισε να είναι ο μοναδικός ο οποίος αρνήθηκε να παραδώσει στον Αλέξη Τσίπρα το 2015.

Η πράξη αυτή δεν είναι μόνο αγενής. Είναι προσβολή στη Δημοκρατία μας. Παρά το γεγονός ότι ο Αντωνάκης εμφανίζεται παντού και πάντοτε σαν ο υπέρτατος πατριώτης, που δεν «συζητά με πειρατές», εντούτοις αυτή η πράξη του μόνο πατριωτική δεν είναι. Πατριωτισμός σημαίνει σεβασμός των θεσμών. Και οι συνταγματάρχες νόμιζαν ότι ήταν πατριώτες και κατέλυσαν την Δημοκρατία μας για να μας σώσουν. Τα ίδια μυαλά έχει.

Ο Αλέξης Τσίπρας, είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει, ψηφίστηκε από τον ελληνικό λαό για να κυβερνήσει τη χώρα. Η άρνηση της ομαλής διαδοχής στην εξουσία χαρακτηρίζει το ήθος και τον πολιτικό πολιτισμό του αρνητή. Δείχνει πόσο πολύ σέβεται την ετυμηγορία των πολιτών. Καθόλου. Αυτό το όνειδος για το οποίο ποτέ δεν ζήτησε συγγνώμη θα τον χαρακτηρίζει εσαεί.

Αλήθεια, ξέρετε ποιοι άνθρωποι δεν ζητάνε συγγνώμη; Θα σας απαριθμήσω τις κατηγορίες τους, σύμφωνα με τους ψυχολόγους.

1. Υπερβολικά περήφανοι.

2. Ανασφαλείς.

3. Αυτοί με έλλειψη ενσυναίσθησης.

4. Προσωπικότητες με ναρκισσιστικά χαρακτηριστικά.

5. Ατομα που δεν αναγνωρίζουν τις κοινωνικές συμβάσεις.

Διαλέγετε και παίρνετε. Μάλλον ακριβής επιστήμη είναι η ψυχολογία.

Αλλά τι μπορείς να περιμένεις από τον άνθρωπο που αφού έριξε μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση (1993), περιπλανήθηκε στην πολιτική έρημο, αναζητώντας μάταια την Πολιτική Ανοιξη και αφού είχε την ανεξήγητη εύνοια να τον ξαναβάλει από το παράθυρο στο μαντρί ο Κωστάκης, φρόντισε να βάλει αλάτι στην πληγή που άνοιξε ο ίδιος και να τρίψει το μαχαίρι ποιο βαθιά. Πώς; Είχε το απύθμενο θράσος να προτείνει για υποψήφιο βουλευτή (2012) τον Συμπιλίδη, τον άνθρωπο ο οποίος τον Σεπτέμβριο του 1993 έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη και ακολούθησε τον Αντωνάκη στην πονεμένη Πολιτική Ανοιξη. Αυτή η πράξη από μόνη της δείχνει πώς αντιλαμβάνεται τη Νέα Δημοκρατία. Σαν αποκλειστικά δικό του τσιφλίκι. Ευτυχώς, υπήρξαν πολλές αντιδράσεις για το θέμα του Συμπιλίδη και για να σωθούν τα προσχήματα, ο ίδιος παραιτήθηκε από την υποψηφιότητα. Αυτή η παραίτηση δεν ελαφρύνει καθόλου την προσβολή της επιλογής του Αντωνάκη, ο οποίος ήθελε να δείξει ότι δεν λογαριάζει κανέναν. Ecce homo!

Η αμφισβήτηση της διοίκησης είναι καταστροφική για μια επιχείρηση. Πολλώ μάλλον η εκ των έσω αμφισβήτηση του πρωθυπουργού.

Εχω γράψει στο παρελθόν για τη συμβολή του Αντωνάκη στην άνοδο του Σύριζα, με την αλλοπρόσαλλη στάση του στο πρώτο μνημόνιο. Οταν αυτός, που οι περίφημοι κύκλοι του έλεγαν ότι «ο Σαμαράς φοράει παντελόνια και δεν πρόκειται ποτέ να υπογράψει μνημόνιο», υποχρεώθηκε να βγάλει (μεταφορικά) τα παντελόνια και να υπογράψει το δικό του μνημόνιο, συμβάλλοντας στη νέα διάσπαση της Νέας Δημοκρατίας, με την αποχώρηση του Πάνου Καμένου, τότε ουσιαστικά παρέδωσε την εξουσία στον Σύριζα. Τα υπόλοιπα ήταν νομοτελειακά.

Δεν του έφτανε μόνο αυτό. Πριν ανέβει στην εξουσία με το συγκλονιστικό 18,85% και αργότερα το 29,66%, φρόντισε να μην αφήσει τον Λουκά Παπαδήμο να ολοκληρώσει το έργο του. Τόση πρεμούρα είχε να γίνει πρωθυπουργός. Ούτε μερικούς μήνες δεν μπορούσε να περιμένει. Ετσι είναι τα κακομαθημένα παιδιά!

Πάμε τώρα στον Κωστάκη. Για ένα μεγάλο διάστημα μετά την ήττα του και την παραίτησή του το 2009, ακολούθησε μια περίοδος σιωπής. Ολοι λέγαμε, πόσο σοφό ήταν αυτό που έκανε. Δεν προσπάθησε να δικαιολογήσει την περίοδο διακυβέρνησής του ούτε και να δώσει έστω και αναληθείς δικαιολογίες για το τεράστιο έλλειμμα που κληροδότησε στον ανυποψίαστο ΓΑΠ, ο οποίος μεθυσμένος από την προοπτική της πρωθυπουργίας δεν κατάλαβε τι τον περίμενε. Ετσι γλίτωσε την κριτική. Αποσύρθηκε και από την πολιτική και ανέλαβε πρόεδρος κάπου.

Οταν άρχισε να μιλά, ήταν πολύ εύκολο να διαπιστώσουμε ότι έκανε κριτική στον Μητσοτάκη. Κανένας δεν κατάλαβε τον λόγο. Ο Αντωνάκης είχε προηγούμενα με τους Μητσοτάκηδες: έριξε τον Κωνσταντίνο, διέγραψε την Ντόρα και φθονεί τον Κυριάκο. Ο Κωστάκης, τι λόγο είχε να αρχίσει τις διακριτικές ομολογουμένως επιθέσεις; Αβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.

Πάντως, σαν πιο πονηρός ο Κωστάκης, κούρδισε τον παρορμητικό Αντωνάκη να κάνει τον κακό αστυνομικό στην παρουσίαση του βιβλίου και αυτός με την πιο ήπια κριτική του εμφανίστηκε σαν τον καλό αστυνομικό. Πάντα όμως ο Μητσοτάκης ήταν ο κατηγορούμενος και ανακρινόμενος.

Με τη σιωπή του δεν μας προκαλούσε να θυμηθούμε ότι στη βάρδια του κατακάηκε η Αθήνα και άλλες πόλεις (Δεκέμβριος 2008). Ξεχάσαμε ακόμα και τη μονιμοποίηση 300.000 συμβασιούχων που χρεοκόπησαν τη «θωρακισμένη» οικονομία μας. Ξεχάσαμε και το δυσθεώρητο έλλειμμα που πολύ έγκαιρα είχε προβλέψει ο Αλέκος Παπαδόπουλος (ο μοναδικός που το έλεγε από το 2009), και για το οποίο κυνηγάνε τον Ανδρέα Γεωργίου, τον άνθρωπο που το αποκάλυψε.

Ο Κωστάκης, που δεν βρήκε χρόνο για πάει στην ομιλία του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, είχε όλο τον χρόνο να κατέβει από το αυτοκίνητό του για να χαιρετίσει τη Λατινοπούλου την Κυριακή των ευρωεκλογών. Επειδή, μάλιστα, είναι έμπειρος πολιτικός δεν μπορεί να του διέφυγε η περίφημη ρήση του Μιτεράν: «Η πολιτική είναι η διαχείριση των συμβόλων». Είναι πολλοί αυτοί που πιστεύουν ότι η κίνηση αυτή ήταν τόσο αποτελεσματική, ώστε συνέβαλε στην εκλογή της Λατινοπούλου στο Ευρωκοινοβούλιο. Δεν γνωρίζω τι χρωστούσε στη Λατινοπούλου, αλλά πολύς κόσμος πιστεύει ότι χρωστάει πολύ περισσότερα στον Μητσοτάκη, που ξανάφερε και διατήρησε στην εξουσία το κόμμα που ίδρυσε ο θείος του.

Ξαναδιαβάζοντας το κείμενό μου διαπίστωσα ότι είναι ιδιαίτερα αιχμηρό. Δεν πρόκειται να αλλάξω λέξη. Στην επαγγελματική μου σταδιοδρομία έμαθα πολύ νωρίς ότι η αμφισβήτηση της διοίκησης είναι καταστροφική για μια επιχείρηση. Πολλώ μάλλον η εκ των έσω αμφισβήτηση του πρωθυπουργού, ο οποίος ασκεί το δυσκολότερο επάγγελμα του κόσμου. Τη διοίκηση μιας χώρας και δη της Ελλάδας, που δεν είναι και ιδιαίτερα εύκολο.

Αν αγαπούν, όπως ισχυρίζονται, τον τόπο και την παράταξη, ας αφήσουν ήσυχο τον Μητσοτάκη. Αυτός κέρδισε τη δεύτερη 4ετία και μάλιστα με σημαντικά μεγαλύτερο ποσοστό από την πρώτη, γεγονός πρωτοφανές. Με την πολιτική του έχει εξαερώσει την αξιωματική αντιπολίτευση και οι υπόλοιποι τον βλέπουν με κιάλια. Οπως πάμε, πιθανότατα θα πάει τη Ν.Δ. σε τρίτη νίκη. Δεν καταλαβαίνω γιατί ο Αντωνάκης και ο Κωστάκης τον πολεμάνε. Μπορεί τα υστερόγραφα να το εξηγούν.

ΥΓ.1 «Η αχαριστία είναι ανέκαθεν σημάδι αδυναμίας. Δεν γνώρισα ποτέ πραγματικά ικανούς άνδρες που να ήταν αχάριστοι».

Johann Wolfgang von Goethe

ΥΓ.2 «Ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος». Καλλίμαχος.

---

*Ο κ. Ανδρέας Γ. Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.