Αγιά Θοδώρα: 25 χρόνια μετά…

Στα μέσα Μαρτίου δημοσιεύσαμε εδώ ένα μικρό αφιέρωμα σε έναν άγνωστο στους πολλούς ναό στα Κύθηρα, την Αγία Θεοδώρα στο Λειβάδι.

Το θέμα αυτό διαβάστηκε από πολλούς και μερικοί θέλησαν να δουν από κοντά πώς είναι σήμερα ο ναός.

Μία μικρή ομάδα, λοιπόν, που σχηματίστηκε κάπως πρόχειρα και χωρίς προετοιμασία, ξεκίνησε τη Μεγάλη Παρασκευή για το εγχείρημα. Και ήταν εγχείρημα, γιατί ο δρομίσκος που υπήρχε είχε κλείσει εντελώς και ευτυχώς βρέθηκε ο τ. Αντιδήμαρχος Μ. Αγγελιουδάκης, ο οποίος οδήγησε τη μικρή ομάδα από άλλη περιοχή και από εκεί όμως κάπου μας σταμάτησε ένα δάσος ασπαλάθων.

Τελικά, με αρκετές δυσκολίες φθάσαμε κοντά και η πρώτη απογοήτευση ήταν η διαπίστωση ότι στη στέγη είχε ανοίξει μία μεγάλη τρύπα, ενώ η γενική εικόνα ήταν απογοητευτική.

Περιττόν να επαναλάβουμε όσα κατά καιρούς λέμε για την ανάγκη διάσωσης ενός μέρους της παλιάς κληρονομιάς του τόπου. Δυστυχώς, ακόμη και τις εποχές της επίπλαστης ευμάρειας των δανεικών όλα πήγαιναν σε άλλα έργα, από περιοδεύοντες θιάσους της συμφοράς, μέχρι τη διάθεση  ικανών κοινοτικών κονδυλίων σε μπουζουξίδικα. Εξ ου  και το σημερινό μας χάλι. Κλείνει η παρένθεση.

Όπως αναφέραμε ο ναός  πολύ σύντομα θα είναι όλος ένα ερείπιο. Ίσως μάλιστα εκεί να μην έχουν φθάσει ακόμη ούτε οι αρχαιολογικές υπηρεσίες, οι οποίες, για να πούμε την αλήθεια, είχαν σώσει αρκετούς ναούς παλιότερα, όταν άφηναν και κανένα κονδύλιο και σε αυτά τα έργα.

Δίπλα από το ναό, σε μικρή απόσταση, υπάρχει κτίσμα, μάλλον από την αρχαιότητα, που ονομάζεται Ελληνικό (χαρακτηριστικό τοπωνύμιο περιοχών με αρχαιότητες) το οποίο δυστυχώς δεν ήταν προσιτό λόγω της πυκνής βλάστησης, έτσι έμεινε σε εκκρεμότητα μία ακόμη επίσκεψη εκεί.

Άλλη μία διαπίστωση έχει ενδιαφέρον. Ακριβώς απέναντι από την είσοδο στο ναό υπήρχε και άλλο κλίτος σε κακή κατάσταση, σχεδόν ερείπιο, με σωζόμενη την αγία τράπεζα, πιθανόν αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο, καθώς στα δεξιά της εισόδου σώζεται μία τοιχογραφία με απεικόνιση του αγίου, η μοναδική που υπάρχει ακόμη. Πριν από 25 περίπου χρόνια στο ναό υπήρχαν αρκετές, αλλά ο χρόνος και η αδιαφορία τις έκαναν ….χώμα.

Κρίμα, για άλλη μία φορά.

Κείμενο-φωτογραφίες:  Ε. Π. ΚΑΛΛΙΓΕΡΟΣ