Αληθινές «Ατλαντίδες»: 7 πόλεις που χάθηκαν στον βυθό της θάλασσας

Το 1933 ένας πιλότος της RAF πέταξε πάνω από τον κόλπο Abu Qir κοντά στην Αλεξάνδρεια και εντόπισε κάτι περίεργο. Κάτω από τη γαλάζια Μεσόγειο, είδε αρχαία ερείπια.

Στη δεκαετία του 1990 και στις αρχές της δεκαετίας του 2000 αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μια ολόκληρη πόλη, τη Θώνιδα ή αλλιώς Ηράκλειο. Κάποτε ένα πολυσύχναστο λιμάνι, το Ηράκλειο βρίσκεται σήμερα πέντε μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Η πόλη χρονολογείται από τον 12ο αιώνα π.Χ.

Περιείχε ένα δίκτυο από πολύπλοκες οδούς, ναούς των αιγυπτιακών θεών Amun-Gereb και Khonsu, αποθήκες και άλλες κατασκευές. Οι αρχαιολόγοι βρήκαν στήλες, αγάλματα, φυλαχτά από χρυσό, μπρούτζο και μόλυβδο, καθώς και μικρότερα αντικείμενα όπως κύπελλα και εργαλεία. Πολλά από αυτά τα τεχνουργήματα ήταν καλά διατηρημένα, ενώ τα τελευταία χρόνια οι αρχαιολόγοι βρήκαν δύο ναυάγια και έναν ακόμη ναό.

Οι περισσότεροι ιστορικοί συμφωνούν ότι το Ηράκλειο βυθίστηκε στη θάλασσα εξαιτίας μιας σειράς φυσικών καταστροφών. Οι σεισμοί και τα τσουνάμι είχαν ως αποτέλεσμα τη σταδιακή ρευστοποίηση του εδάφους, με αποτέλεσμα οι κατασκευές να βυθίζονται στη θάλασσα με την πάροδο του χρόνου.

Η Dwarka, το επίγειο σπίτι του θεού Κρίσνα, είναι ένας από τους τέσσερις πιο ιερούς ινδουιστικούς χώρους. Οι Ινδουιστές πιστεύουν ότι χρονολογείται πριν από 10.000 χρόνια. Ο θρύλος λέει ότι μετά τον θάνατο του Κρίσνα, η αγαπημένη του πόλη και οι κάτοικοί της βυθίστηκαν στη λήθη.

Ινδουιστικές πηγές περιγράφουν την απαράμιλλη ομορφιά και την υπερβολή της Dwarka: παλάτια από πολύτιμα μέταλλα, πέτρες και κοσμήματα. Εκτός από τα μυθικά της αγάλματα, η Dwarka είχε μεγάλη σημασία ως εμπορικό λιμάνι και ζωτικής σημασίας εμπορική πύλη προς την Αραβική Θάλασσα.

Οι αρχαιολόγοι άρχισαν να αναζητούν την πόλη στα μέσα του 20ου αιώνα, ωστόσο μόλις τη δεκαετία του 1980 ανακάλυψαν μερικά πολλά υποσχόμενα ερείπια. Οι ανασκαφές αποκάλυψαν στύλους, τοίχους, αγγεία, δρόμους και άγκυρες.

Πιθανές αιτίες για την κατάρρευση της πόλης περιλαμβάνουν σεισμό, τσουνάμι ή κλιματική αλλαγή.

Το 1959 η κινεζική κυβέρνηση αποφάσισε να δημιουργήσει μια τεχνητή λίμνη ως μέρος ενός μεγάλου έργου υδροηλεκτρικής ανάπτυξης. Το μειονέκτημα; Έπρεπε να βυθίσουν μια αρχαία πόλη που χρονολογείται από το 25 μ.Χ.

Η απόφαση ήταν αμφιλεγόμενη. Οι επικριτές αποδοκίμασαν τον εκτοπισμό 300.000 κατοίκων από την περιοχή και την πλημμύρα μιας ανεκτίμητης ιστορικής τοποθεσίας. Άλλοι χαιρέτησαν την απόφαση επειδή δημιούργησε μια από τις πιο θαυμάσιες τοποθεσίες καταδύσεων στον κόσμο, την «Ατλαντίδα της Ανατολής».

Το Shicheng, ή Lion City, ήταν ένα από τα κύρια εμπορικά κέντρα της Αυτοκρατορικής Κίνας. Κορυφώθηκε τον 16ο αιώνα ως πολιτιστικός, οικονομικός και πολιτικός κόμβος. Μπορείτε να δείτε τη δύναμη και τον πλούτο του στις μεγάλες, εξαιρετικά λεπτομερείς καμάρες, τους τοίχους, τις πύλες και τα αγάλματα που απεικονίζουν την κινεζική μυθολογία. Η πόλη είναι εξαιρετικά καλοδιατηρημένη, χάρη στις σταθερές θερμοκρασίες 40 μέτρα κάτω από το νερό.

Μόλις τον 21ο αιώνα η Κίνα επέτρεψε στους δύτες να εξερευνήσουν την πόλη.

Στο Ισραήλ, 12 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, βρίσκεται ένα νεολιθικό χωριό 9.000 ετών. Είναι η παλαιότερη βυθισμένη τοποθεσία στον κόσμο και περιέχει ένα από τα παλαιότερα κρούσματα φυματίωσης που έχουν καταγραφεί.

Ο αρχαιολόγος Ehud Galili ανακάλυψε το χωριό τη δεκαετία του 1980. Οι ερευνητές βρήκαν στη συνέχεια 65 ανθρώπινα λείψανα σε τάφους, σπίτια, εργαλεία και επτά μεγαλίθους που σχηματίζουν μισό κύκλο. Βρήκαν επίσης υπολείμματα φυτών, οστά ζώων και ταφικά αντικείμενα.

Αλλά είναι η απόδειξη της φυματίωσης των βοοειδών που παραμένει η πιο εκπληκτική ανακάλυψη μέχρι σήμερα. Οι επιστήμονες βρήκαν την ασθένεια στα σκελετικά υπολείμματα μητέρας και μωρού. Αυτό το ξέσπασμα ήταν πιθανότατα αποτέλεσμα πρακτικών εξημέρωσης και εκτροφής ζώων.

Σύμφωνα με την Ιταλίδα ερευνήτρια Maria Pareschi, μια πιθανή ηφαιστειακή έκρηξη στην Ιταλία και το τσουνάμι που προέκυψε μπορεί να ευθύνονται για την καταστροφή της πόλης. Ωστόσο, άλλοι πιστεύουν ότι η άνοδος της στάθμης της θάλασσας θα μπορούσε να είναι ο ένοχος.

Οι εκβολές Westerschelde στην Ολλανδία είναι ένα μεγάλο φυσικό καταφύγιο και βάλτος, γεμάτο φυτά και πουλιά. Πολύ πριν αρχίσουν να συρρέουν στην περιοχή οι φωτογράφοι και οι μελετητές άγριας ζωής, αυτή η βαλτώδης έκταση φιλοξένησε ένα ακμάζον χωριό που γνώρισε το τέλος του τον 16ο αιώνα.

Στη δεκαετία του 1200 η ​​περιοχή ήταν ήδη πλημμυρισμένη και ελώδης, έτσι μοναχοί από ένα κοντινό αβαείο στράγγισαν τη γη ώστε να προετοιμάσουν το έδαφος για τη γεωργία. Είχαν επιτυχία και λίγους αιώνες αργότερα, το χωριό Saeftinghe απολάμβανε πλούσια σοδειά.

Κατά τη διάρκεια του Ογδονταετούς Πολέμου – όταν η Ολλανδία πολέμησε για την ανεξαρτησία της από την Ισπανία – στρατοί συχνά παραβίαζαν τα τείχη του χωριού, το οποίο υπέφερε από πλημμύρες. Το πιο διάσημο και καταστροφικό από αυτά ήταν το All Saint’s Flood του 1570. Αντιμέτωποι με αυτές τις καταστροφές, οι κάτοικοι έφυγαν.

Σύμφωνα με το μύθο, η κακή τύχη του χωριού ήταν το αποτέλεσμα της κατάρας ενός γοργογονανθρώπου, ο οποίος κατήγγειλε το χωριό για τη σκληρότητα και την παρακμή του, με αποτέλεσμα τον κατακλυσμό του All Saint.

Το χωριό, που περιλάμβανε ένα κάστρο, ένα αβαείο και σπίτια, παραμένει κάπου βυθισμένο στην υγρή λάσπη. Κανένα δεν έχει εμφανιστεί ακόμη, αν και οι αρχαιολόγοι έχουν βρει αρκετά μικρά αντικείμενα κατά τη διάρκεια των ετών.