Ανάμεσα στον ραβίνο και στον μουλά

Αυτές τις μέρες διαβάζω για την Ιστορία των Σταυροφοριών, γνωρίζοντας κάτι μεσαιωνικά λαμόγια με περίεργα ονόματα, όπως ο Γοδεφρείδος της Μπιγιόν, που ξεκίνησαν για τους Αγιους Τόπους με πρόσχημα την προστασία τους, αλλά με κύριο στόχο το πλιάτσικο. Οι σφαγές εις βάρος των μουσουλμάνων ήταν τεράστιες και τα παιδιά του Αλλάχ δεν τις έχουν λησμονήσει ακόμα.

Ο πάπας Ιωάννης Παύλος, ενώπιον του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, ζήτησε συγγνώμη μόνο για την Τέταρτη Σταυροφορία, που οδήγησε στην άλωση της Πόλης από τους Φράγκους. Μας μένουν άλλες τρεις. Να ζητήσουμε συγγνώμη, κανένα πρόβλημα. Να παραδεχθούμε, επίσης, αυτομαστιγωνόμενοι, ότι για όλα τα δεινά της Μέσης Ανατολής και ολόκληρου του κόσμου ευθύνεται η Δύση και η άπληστη αποικιοκρατία που εξέθρεψε.

Ομως μην τρελαθούμε εντελώς. Οταν οι μουλάδες της Τεχεράνης στέλνουν πυραύλους και drones κατά του Ισραήλ είμαστε με τη δική μας πλευρά του κόσμου, ακόμα και αν δεν είναι, ηθικά και ιστορικά, η σωστή. Αν βέβαια απομονώσουμε το περιστατικό, θα συμφωνήσουμε ότι το Ιράν έπραξε το αυτονόητο. Προέβη σε αντίποινα ύστερα από χτύπημα του Ισραήλ. Ωστόσο αν κοιτάξουμε τη συνολική εικόνα, θα δούμε ότι πάνω από τη γεωπολιτική κρίση, τα οικονομικά και πετρελαϊκά συμφέροντα, υπάρχει η πολιτισμική σύγκρουση. Και ισχύει περίπου αυτό που έλεγαν στην Αμερική την εποχή του μακαρθισμού: οι απέναντι αποτελούν απειλή για τον τρόπο ζωής μας.

Διαβάζω στο Χ, το πρώην Twitter, σχόλια συμπατριωτών μας που υπερασπίζονται το καθεστώς της Τεχεράνης. Και ασφαλώς ακολουθεί ο γνωστός ανέξοδος σκυλοκαβγάς που, βέβαια, δεν έχει καμία σημασία. Είναι σαν να πλακώνονται μεταξύ τους Ελληνες για τη ρεβάνς Μάντσεστερ Σίτι-Ρεάλ Μαδρίτης. Ακόμα και αν χυθεί αίμα, ο Αντσελότι και ο Γκουαρντιόλα δεν πρόκειται να δώσουν σημασία. Διαβάζεις, λοιπόν, σχόλια ανθρώπων που υπερασπίζονται τους μουλάδες, ενώ ταυτοχρόνως, όταν πρόκειται για τις διακρίσεις ή τις ανισότητες στη Δύση, δεν σηκώνουν μύγα στο γιαταγάνι τους. Διότι σου λένε, για παράδειγμα, ότι γυναικοκτονίες γίνονται μόνο εδώ, στα δικά μας μέρη. Στα χώματα των μουλάδων αποτελούν κομμάτι της πολιτισμικής παράδοσης, την οποία οφείλουμε να σεβαστούμε.

Παρακολουθώντας, λοιπόν, τη σχετική συζήτηση στα social, αδυνατώ να κατανοήσω για ποιο λόγο πρέπει σώνει και καλά να διαλέγεις ανά πάσα στιγμή στρατόπεδο. Δεν σου αναγνωρίζουν το δικαίωμα να καταγγέλλεις την αγριότητα του Ισραήλ στη Γάζα και συνάμα να ανατριχιάζεις όταν οι μουλάδες κουνάνε επιδεικτικά τα πυραυλάκια τους και ετοιμάζουν τα πυρηνικά τους.

Διακηρυγμένος εθνικός στόχος του Ιράν είναι η ολοσχερής καταστροφή του Ισραήλ, δηλαδή του προπυργίου της Δύσης στη Μέση Ανατολή. Ε, καλώς συμμετέχουν άπαντες στην άμυνα του Ισραήλ και στην απόκρουση των επιθέσεων. Αν βέβαια ανησυχούσαν το ίδιο και για τις τύχες των Παλαιστινίων, ο κόσμος θα ήταν κομματάκι καλύτερος. Τώρα, αν εσείς αισθάνεστε ότι οφείλουμε να απολογηθούμε για τις Σταυροφορίες, μπορώ να σας στείλω μια λίστα με ονόματα για να ζητήσετε συγγνώμη εκ μέρους τους. Ξεκινήσετε με τον Ούγο της Τιβεριάδος, τον Τιερί του Τανρμόντ και τον Γιράρδο του Μανσικούρ.