ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ.  Περιμένοντας το βαπόρι…

Η αναμονή του βαποριού ήταν από μόνη της μία μεγάλη περιπέτεια για τους παλαιότερους Τσιριγώτες. Τώρα, στην εποχή των κινητών, του ίντερνετ και της εύκολης πρόσβασης σε κάθε πληροφορία, αυτή η αγωνία για το αν έρθει το πλοίο της αγόνου να πάρει τους επιβάτες ήταν το μόνιμο άγχος των κατοίκων των Κυθήρων και αυτό που δύσκολα μπορούν να καταλάβουν οι νέοι μας σήμερα, που μπαίνουν στο αεροπλάνο και σε μισή ώρα είναι στα Κύθηρα ή παίρνουν το αυτοκίνητο και σε λίγες ώρες είναι στη Νεάπολη.

Όμως, την εποχή του 1960, οπότε είναι αυτή η φωτογραφία, τέτοια πράγματα ήταν μόνο στα όνειρά μας. Οι πράκτορες (εδώ ήταν ο γνωστός Γ. Μεγαλοκονόμος-Ντόντος και στην Αγ. Πελαγία ο Μπ. Μιχαλακάκης) ειδοποιούσαν τους επιβάτες, αν βέβαια λειτουργούσαν τα κοινοτικά τηλέφωνα (τα λεγόμενα «λεμόνια», γιατί τα πιο πολλά ήταν κάτι άχρηστα κουτιά που είχαν έρθει από την Πολωνία με ανταλλαγή-κλήριγκ- με λεμόνια) μετείχαν στην αγωνία τους, αν τελικά το πλοίο προσεγγίσει και η ώρα άγνωστη τις περισσότερες φορές.

Advertisement

Εδώ, λοιπόν, η φωτογραφία (Γ. Ποτήρης) δείχνει μία τέτοια αναμονή στο Καψάλι πριν να γίνει ο νέος μόλος (με πρωτοβουλία των Μανώλη και Βύρωνα Δαπόντε, αλλά και τη συμμετοχή πολλών άλλων).

Τρία αυτοκίνητα έφεραν επιβάτες και περιμένουν να πάρουν. Τα μεγάλα, ίσως είναι του Λιάκου το πρώτο και του Μπαλά το δεύτερο, χωρίς να είμαστε βέβαιοι. Το ταξί δεν ξέρουμε ποίου είναι, (Όπελ ή Σεβρολέτα;) και η θάλασσα γαλήνια, κάτι που δείχνει ότι δεν έχουμε χειμώνα. Προσέξτε το πλήθος των αποσκευών αριστερά, αλλά και τα σακιά που είχε εκφορτώσει κάποιο από τα καΐκια που μετέφεραν τα εμπορεύματα τότε.  Οι ψαρόβαρκες συμπληρώνουν το ειδυλλιακό τοπίο.  (Ευχαριστούμε το φίλο Σταμ. Γιαννιώτη για την επεξεργασία της πολύ κακής εικόνας, που την έκανε έτσι ώστε να μπορείτε να την απολαύσετε).