ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΡΥΜΙΩΤΗΣ ”Οι κλέφτες και… οι κλέφτες”

Ε​​νας καλός φίλος μου έστειλε μερικές σκέψεις, οι οποίες αποδίδονται στον Voltaire. Προσπάθησα, αλλά δεν μπόρεσα να επιβεβαιώσω ότι πράγματι οι σκέψεις αυτές προέρχονται από τον Γάλλο φιλόσοφο, συγγραφέα και ιστορικό. Δεν έχει όμως καμία σημασία η προέλευσή τους αλλά το περιεχόμενό τους, το οποίο βρήκα ότι είναι πολύ αληθινό. Σας τις παραθέτω:

«Στη ζωή υπάρχουν δύο είδη κλεπτών:

– Ο κοινός κλέπτης είναι αυτός που σας κλέβει τα χρήματά σας, το πορτοφόλι σας, το ρολόι σας κλπ.

– Ο κλέπτης πολιτικός είναι αυτός που σας κλέβει το μέλλον σας, τη γνώση σας, τον μισθό σας, την εκπαίδευσή σας, την υγεία σας, τη δύναμή σας, το χαμόγελό σας κλπ.

– Μια μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο τύπων κλεπτών, είναι ότι ο κοινός κλέφτης σας επιλέγει για να σας κλέψει, ενώ τον πολιτικό κλέφτη είστε εσείς που τον διαλέγετε για να σας κλέψει.

– Και η άλλη μεγάλη διαφορά είναι ότι τον κοινό κλέφτη συνήθως τον πιάνει η αστυνομία, ενώ ο πολιτικός κλέπτης πολύ συχνά προστατεύεται από συνοδεία αστυνομίας».

Παρακαλώ να προσέξετε τη διατύπωση. Δεν αναφέρεται σε κατάχρηση δημοσίου χρήματος, ούτε όμως σε ιδεολογίες. Απλά χαρακτηρίζει τους πολιτικούς συλλήβδην «κλέφτες» γιατί όντως με τις πολιτικές τους, κλέβουν το μέλλον σου, αλλά κυριότερα το μέλλον των παιδιών σου, για το οποίο δουλεύεις προκειμένου να τους εξασφαλίσεις μια καλύτερη ζωή.

Σαν μηχανικός που είμαι, μου αρέσει να απλοποιώ τα προβλήματα. Παρακαλώ, ακολουθήστε τον συλλογισμό μου. Σήμερα, το δημόσιο χρέος, δηλαδή αυτό που χρωστά η χώρα μας, είναι πάνω κάτω 325 δισεκατομμύρια ευρώ. Με απλά λόγια κάθε Ελληνας, ακόμα και το νεογέννητο που θα γεννηθεί σήμερα, κουβαλάει στην πλάτη του ένα χρέος 32.500 ευρώ, τα οποία κάποτε πρέπει να αποπληρώσουμε στους δανειστές. Δηλαδή μια τριμελής οικογένεια χρωστά, έστω και αν δεν το έχει συνειδητοποιήσει, 3 * 32.500 = 97.500 ευρώ, πέρα από τα τυχόν στεγαστικά ή καταναλωτικά δάνεια που μπορεί να έχει! Πόσοι ψηφοφόροι νομίζετε ότι έχουν συνειδητοποιήσει αυτή την πολύ απλή αλλά οδυνηρή αλήθεια; Καμία δημοσκόπηση δεν μας έχει φωτίσει, μέχρι σήμερα, σχετικά με το ποσοστό αυτό, αλλά προσωπικά πιστεύω ότι είναι πολύ χαμηλό. Πάμε όμως παρακάτω. Αν τους ρωτήσουμε για το πώς δημιουργήθηκε αυτό το τεράστιο δημόσιο χρέος, το οποίο χρωστάμε όλοι και ο καθένας χωριστά, είμαι βέβαιος ότι η μεγάλη πλειονότητα θα μας δώσει την ίδια απάντηση: Τα λεφτά τα έφαγαν η Siemens, η Novartis, τα εξοπλιστικά, οι Πολιτικοί, ο Τσοχατζόπουλος, τα Κόμματα, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, οι Εργολάβοι, οι ολιγάρχες κ.ο.κ. Βλέπετε, αυτή είναι η άποψη που επικρατεί, την οποία έχουν καλλιεργήσει τόσο τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης όσο και οι Πολιτικοί μας. Αυτό τους βολεύει, γιατί έτσι μπορούν να διαχειρίζονται την κατάσταση προς όφελός τους.

Μετά την παραπάνω ανάλυση, προκύπτει φυσικά το αμείλικτο ερώτημα. Πού πήγαν τα λεφτά αυτά, ώστε να δημιουργηθεί αυτό το τεράστιο και δυσβάσταχτο δημόσιο χρέος; Ενα μικρό μέρος φυσικά πήγε στα σκάνδαλα που προανέφερα, αλλά δυστυχώς το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος σπαταλήθηκε σε αλόγιστες παροχές προκειμένου οι εκάστοτε κυβερνώντες να εξασφαλίσουν μόνο την επανεκλογή τους. Οσοι πολιτικοί προσπάθησαν να μιλήσουν με ειλικρίνεια βρέθηκαν εκτός πολιτικής. Ποιος, λοιπόν, φταίει για όσα μας συμβαίνουν; Εμείς, φυσικά, που επιλέγουμε με την ψήφο μας τους «κλέφτες» που κλέβουν το παρόν και το μέλλον μας.

Ελάτε να δούμε ένα άλλο παράδειγμα που επιβεβαιώνει ότι οι πολιτικοί μας αποπροσανατολίζουν ώστε να παίζουμε στο δικό τους γήπεδο με τους δικούς τους κανόνες και με στημένο διαιτητή. Τις τελευταίες βδομάδες στην επικαιρότητα κυριαρχεί η υπόθεση Novartis. Πρωτοσέλιδα, αναλύσεις, αντίγραφα των καταθέσεων, ανάμειξη του FBI· δηλαδή όλα τα συστατικά για μια «σκανδαλώδη» ιστορία. Σαν υπόθεση εργασίας ας δεχτούμε ότι όλα όσα καταμαρτυρούν οι κουκουλοφόροι μάρτυρες είναι απολύτως ακριβή. Παρακαλώ, σημειώστε ότι σε καμία περίπτωση δεν τα θεωρώ ακριβή αλλά τα δέχομαι σαν υπόθεση εργασίας προκειμένου να αναδείξω τις ταχυδακτυλουργικές ικανότητες των πολιτικών που θα τις ζήλευαν ακόμα και οι διασημότεροι illusionist όπως ο David Copperfield και οι Penn and Teller. Αν αθροίσουμε όλα τα χρήματα που υποτίθεται ότι πήραν όλοι οι εμπλεκόμενοι πολιτικοί, δεν ξεπερνάμε το ποσό των 45 εκατομμυρίων ευρώ. Αυτό το ποσόν είναι σταγόνα στο ωκεανό των δισεκατομμυρίων που φαγώθηκαν στην υγεία στην ίδια περίοδο. Με συντηρητικούς υπολογισμούς η σπατάλη είναι περίπου 15 δισεκατομμύρια ευρώ! Ποιοι έφαγαν αυτά τα χρήματα; Φαρμακοβιομηχανίες ξένες και ελληνικές, φαρμακαποθήκες, φαρμακοποιοί, γιατροί, εργαστήρια, κλινικές και εν γένει όσοι εμπλέκονται στο πάρτι της υγείας που όλοι ζήσαμε και που ακόμα ζούμε. Παρ’ όλες τις προσπάθειες, ακόμα και σήμερα εξακολουθεί να γίνεται υπερβολική και περιττή συνταγογράφηση (πρόσφατο άρθρο μου στην ΚτΚ της 26ης Νοεμβρίου 2017, με τίτλο «Απάτες στη συνταγογράφηση και πληροφορική), διπλάσιες καισαρικές από τον μέσο όρο της Ευρώπης, περιττές εξετάσεις και συνεχώς εφευρίσκονται νέοι τρόποι για την κατάχρηση της φυσικής αδυναμίας που όλοι έχουμε στο θέμα της υγείας.

Ετσι ακριβώς συνέβη στην υπόθεση της Novartis. Ολοι επικεντρωθήκαμε στην ανάμειξη των πολιτικών προσώπων και χάνουμε την ουσία της υπόθεσης. Φυσικά ο τυχόν χρηματισμός πολιτικών προσώπων ακόμα και με μικροποσά είναι και πρέπει να είναι κατακριτέος, αλλά παράλληλα δεν πρέπει να χάνουμε τον πραγματικό στόχο.

Εξάλλου η έρευνα για τη Novartis που ξεκίνησε στις ΗΠΑ είχε στόχο τις παράνομες πρακτικές της εταιρείας για τη διεύρυνση της επιρροής της και την προώθηση των προϊόντων της. Η τυχόν εμπλοκή πολιτικών προσώπων που βοήθησαν προς την κατεύθυνση αυτή είναι το κερασάκι στην τούρτα. Ο κύριος στόχος ήταν η κατευθυνόμενη συνταγογράφηση μέσω του εκμαυλισμού των γιατρών με χρήματα, ταξίδια, δώρα και ό,τι άλλο επιθυμούσαν.

Ομως, σε αυτόν τον στόχο συμβάλαμε ΟΛΟΙ. Στις 25 Απριλίου 2009, πολύ πριν ξεσπάσει η κρίση στην Ελλάδα, ο Αντώνης Καρακούσης έγραφε στο ΒΗΜΑ για το θέμα αυτό: «…Με τα χρόνια επεκτάθηκε και τώρα δείχνει να έχει λάβει χαρακτηριστικά οργανωμένης παρέμβασης σε ολόκληρο το σύστημα Υγείας. Η δομή του είναι πυραμοειδής. Ξεκινά από τις πανεπιστημιακές κλινικές, οι οποίες δίνουν τη γραμμή για τα νέα και ακριβά φάρμακα, και επεκτείνεται στις κατώτερες βαθμίδες, κατατρώγοντας ως άλλη ενδημική νόσος τα σωθικά του παραπαίοντος Εθνικού Συστήματος Υγείας. Οι δημόσιες δαπάνες Υγείας, με την ευθύνη και των γιατρών, εξελίσσονται τα τελευταία χρόνια με τρελούς ρυθμούς, μοναδικούς στον κόσμο. Εχουν πλέον ξεπεράσει εκείνες της εθνικής άμυνας και αποτελούν μία από τις μεγαλύτερες πηγές τροφοδότησης των ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους… Αγγίζει τα όρια του οργανωμένου εγκλήματος και επί της ουσίας η συνδυασμένη δράση δεν διαφέρει σε τίποτε από εκείνη των κοινών ληστών. Με τη διαφορά ότι στην προκειμένη περίπτωση οι ληστές φορούν κοστούμια και αθώες άσπρες μπλούζες».

Για να ολοκληρώσουμε το θέμα των φαρμάκων και της σημερινής κατάστασης, θέλω να σας θυμίσω ότι είμαστε η χώρα της Ευρώπης με το μικρότερο ποσοστό γενόσημων φαρμάκων. Η αυξημένη χρήση γενόσημων θα περιόριζε σημαντικά τη φαρμακευτική δαπάνη. Ποιος είναι υπεύθυνος για την κατάσταση αυτή; Είναι οι φαρμακοποιοί που προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι τα γενόσημα δεν είναι κατάλληλα για τους Ελληνες και οι δημοσιογράφοι που τους έβγαζαν συνεχώς στα κανάλια και τρόμαξαν τον κοσμάκη, ο οποίος στο θέμα της υγείας δικαιολογημένα έχει ευαισθησίες και ανησυχίες.

Δυστυχώς όμως, αυτός, ο κακά ενημερωμένος, κόσμος θα κληθεί σε κάποια στιγμή να ψηφίσει και ουσιαστικά να διαλέξει τον πολιτικό που θα του εμπιστευθεί το μέλλον του.
Κλείνω με τα λόγια του Winston Churchill που πιστεύω ότι ταιριάζουν στην περίπτωσή μας: «Το καλύτερο επιχείρημα εναντίον της Δημοκρατίας, είναι μια πεντάλεπτη συζήτηση με τον μέσο ψηφοφόρο». Παντού και πάντοτε το ίδιο πρόβλημα: Αγνοια!

* Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.