Ανησυχία για το Πατριαρχείο

Πρώτος εξ αυτών είναι η απουσία νομικής ταυτότητας του Πατριαρχείου στην Τουρκία. «Είναι τεράστια πηγή προβλημάτων για το Πατριαρχείο, συμπεριλαμβανομένης της μη αναγνώρισης των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας», εξηγούν οι Αρχοντες. Το δεύτερο πρόβλημα λένε πως σχετίζεται με τους περιορισμούς που θέτει η τουρκική κυβέρνηση στην εκλογή του εκάστοτε Πατριάρχη και των ιεραρχών που τον εκλέγουν, απαιτώντας να είναι Τούρκοι πολίτες. Τρίτον, από όταν οι τουρκικές αρχές έκλεισαν την Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης το 1971, το Πατριαρχείο δεν μπορεί να εκπαιδεύσει νέους κληρικούς στην Τουρκία. «Παρά τις υποσχέσεις της τουρκικής κυβέρνησης για την επαναλειτουργία της θεολογικής σχολής, δεν έχει υπάρξει καμία πρόοδος», αναφέρουν. Οι τουρκικές αρχές, συμπληρώνουν, σε βάθος χρόνου έχουν κατασχέσει χιλιάδες ιδιοκτησίες του Πατριαρχείου, μεταξύ αυτών μοναστήρια και σχολεία – το τέταρτο πρόβλημα που πλήττει το Πατριαρχείο. Πέμπτον, η κυβέρνηση της Τουρκίας δεν επιτρέπει τη χρήση του όρου «Οικουμενικό» για καμιά θρησκευτική δράση, λένε.

Advertisement

Χθες, δεκάδες Αρχοντες βρέθηκαν στο Ζάππειο για να ακούσουν τις ομιλίες του πρώην υπουργού των Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο και της γ.γ. της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης Δέσποινας Χατζηβασιλείου-Τσοβίλη. Μιλώντας για τον πόλεμο στην Ουκρανία, ο κ. Πομπέο τόνισε πως πολλοί τον αποκαλούν «τον ιερό πόλεμο του Πούτιν». «Μην μπερδεύεστε – αυτός είναι ένας πόλεμος κατάκτησης, δεν είναι ένας ιερός πόλεμος, δεν είναι θρησκευτικός», δήλωσε. Αργότερα, αναφερόμενος στον αγιατολάχ Χαμενεΐ, τον ανώτατο θρησκευτικό ηγέτη του Ιράν, ο κ. Πομπέο τον αποκάλεσε «κακοποιό στοιχείο, τρομοκράτη, δολοφόνο», μεταξύ άλλων. «Πάντα θυμάμαι ότι στον κόσμο υπάρχει το κακό – πρέπει να συνεχίσουμε να το πολεμάμε», σημείωσε.

«Ο κοινός στόχος μας πρέπει να είναι μια ανοιχτή και ανεκτική κοινωνία, βασισμένη σε μια ηθική σεβασμού για τους άλλους και επομένως ικανή να φιλοξενήσει όποιον μοιράζεται αυτή την ηθική», υπογράμμισε νωρίτερα η κ. Χατζηβασιλείου-Τσοβίλη. «Μια κοινωνία στην οποία κάθε άτομο δεν θα δικαιούται μόνον, αλλά θα είναι και πραγματικά σε θέση να ασκήσει την πίστη του και θα ζει σύμφωνα με τις πεποιθήσεις του, ενώ θα σεβόμαστε το κράτος δικαίου και τους ανθρώπους που υιοθετούν μιαν άλλη προσέγγιση, είτε θρησκευτική είτε κοσμική», συμπλήρωσε.