Αντλώντας  το πολύτιμο νερό…

Από την αρχαιότητα ο άνθρωπος έψαχνε τρόπους να τιθασεύσει τη φύση και να χρησιμοποιήσει προς όφελός του τους νόμους της που μάθαινε σε μία μακρά και επίπονη πορεία προς τον πολιτισμό.

Ανάμεσα στα πλέον αναγκαία για την ανθρώπινη ζωή ήταν και είναι το νερό. Αυτό, το οποίο όλοι μας νομίζουμε ότι μας ανήκει ή είναι ανεξάντλητο ή πρέπει να το σπαταλούμε αλόγιστα. Τα παλαιότερα χρόνια και στο νησί μας η άντληση του νερού από τα πηγάδια δεν ήταν μία εύκολη υπόθεση, καθώς απαιτούσε κόπο και πολύτιμο χρόνο.

Σύντομα, λοιπόν, ο άνθρωπος επινόησε διάφορες μεθόδους για να φέρνει στη ζωή του το πλέον πολύτιμο υγρό χωρίς το οποίο δεν μπορούσε να ζει. Έτσι και στο νησί μας, τον κουβά με το σχοινί τον αντικατέστησαν οι χειροκίνητες αντλίες και αυτές οι ζωήλατες και αργότερα πολύ, όταν μπήκαν στη ζωή μας ο ηλεκτρισμός και τα υγρά καύσιμα, ήρθαν και οι μηχανές που διευκόλυναν σημαντικά την εργασία της άντλησης, αλλά, όπως είναι φυσικό, μείωναν αργά αλλά σταθερά τα αποθέματα του νερού, τα οποία συγκεντρώνονταν στις δεξαμενές ή τα πηγάδια.

Στη συνέχεια θα θυμηθούμε μερικούς παραδοσιακούς τρόπους άντλησης γνώριμους στους γονείς και τους παππούδες μας, αλλά και σε μερικούς από μας. Τώρα οι ηλεκτρικές αντλίες αδειάζουν τα πηγάδια και τις δεξαμενές σε χρόνο ρεκόρ και μετά ψάχνουμε τρόπο να τα ξαναγεμίσουμε. Δύσκολο αρκετά, ειδικά όταν οι βροχές είναι λιγοστές, όπως φέτος.