Απαράδεκτη και προσβλητική για ασθενείς και υγειονομικούς η κατάσταση στα ΤΕΠ

Μια απαράδεκτη και πάνω από όλα προσβλητική κατάσταση αντιμετωπίζουν τόσο οι ασθενείς που προσέρχονται στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ) των νοσοκομείων, όσο και οι επιστήμονες Υγείας που εργάζονται σε αυτά, σύμφωνα με ανακοίνωση της Ένωσης Ιατρών Νοσοκομείων Αθήνας Πειραιά (ΕΙΝΑΠ).

Όπως αναφέρει η πρόεδρος της ΕΙΝΑΠ κα Ματίνα Παγώνη, παρά τις υποσχέσεις δεν έχει βελτιωθεί η κατάσταση καθόλου. Και το χειρότερο, η νέα ηγεσία του υπουργείου Υγείας προχώρησε στο διορισμό Επιτροπής για τον τρόπο εφημέρευσης χωρίς να λάβει υπόψη της τα όσα είχαν τεθεί στο τραπέζι των συζητήσεων.

Συγκεκριμένα, όπως λέει η κα Παγώνη ακούγεται ότι για να βελτιωθεί η κατάσταση στα ΤΕΠ και να εκλείψουν τα ράντζα,  το υπουργείο σκέφτεται  να έχουν γενική εφημερία τα νοσοκομεία κάθε 3 μέρες αντί για 4. Όμως αυτό όπως λέει είναι εξοντωτικό για γιατρούς και νοσηλευτές. Τη στιγμή μάλιστα που όπως παραδέχεται και η πολιτεία η προσέλευση στα ΤΕΠ έχει αυξηθεί κατά 25%.

Εκτός των άλλων η αύξηση των εφημεριών θα επιφέρει υπερεργασία και υπερεφημέρευση του ήδη υπηρετούντος ανεπαρκέστατου αριθμητικά προσωπικού, όπως λέει, ενώ, κρούει και τον κώδωνα του κινδύνου για τα όσα ακούγονται από πλευράς υπουργείου περί εφημερίας των ΤΕΠ ανεξάρτητα από την εφημερία του υπόλοιπου νοσοκομείου. «Εφημερεύον ΤΕΠ σε μη εφημερεύον νοσοκομείο είναι πειραματισμός ακραίος και εξαιρετικά επικίνδυνος για τους ασθενείς στις σημερινές συνθήκες» τονίζει η κα Παγώνη.

Σύμφωνα με επιστημονικά τεκμηριωμένα δεδομένα λέει η πρόεδρος της ΕΙΝΑΠ, το 60% – 70% των προσερχόμενων στα ΤΕΠ είναι περιστατικά ΠΦΥ που σήμερα οι δομές της είναι υποτυπώδεις. Αν αυτό δε λυθεί, ή αν δεν πάρει σοβαρό τρόπο αντιμετώπισης η σημερινή κατάσταση θα συνεχίζεται. Ενώ, τα πρώην ΠΕΔΥ, που μετονομάστηκαν σε Κέντρα Υγείας και οι ΤΟΜΥ, έτσι όπως λειτούργησαν δεν έλυσαν τα προβλήματα. Χρειάζεται, κατά τη γνώμη της, μεγάλος αριθμός Κέντρων Υγείας Αστικού Τύπου στο Λεκανοπέδιο με οικογενειακό γιατρό και ειδικότητες. Πρέπει αρκετά  Κέντρα Υγείας να εφημερεύουν σε 2 ή και 3 8ωρα για να απορροφήσουν περιστατικά ΠΦΥ.

Επιπλέον, έχουμε μεγάλο αριθμό διακομιδών από μικρού και μεσαίου μεγέθους νοσοκομεία προς τα μεγάλα νοσοκομεία (του λεκανοπεδίου, όλης σχεδόν της Πελοποννήσου, της Στερεάς Ελλάδας – Ευβοίας και των νησιών), λόγω έλλειψης προσωπικού και εξοπλισμού. Ενώ, χιλιάδες ασθενείς προτιμούν νοσοκομεία των Αθηνών από μόνοι τους για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Πως γίνεται λοιπόν, διερωτάται η ίδια να συζητάμε για τρόπο εφημέρευσης στο λεκανοπέδιο και πώς θα τον βελτιώσουμε, αγνοώντας αυτές τις 2 θεμελιακές παραμέτρους.

Η κα Παγώνη επιμένει ότι η λύση είναι οι προσλήψεις προσωπικού στα νοσοκομεία. Όλος ο νότιος τομέας εξυπηρετείται από ένα «ξεδοντιασμένο» από προσωπικό Ασκληπιείο και ένα υποβαθμισμένο Τζάνειο, που στέλνει το παιδί από το νησί με σκωληκοειδίτιδα κατευθείαν στο Παίδων λόγω έλλειψης παιδοχειρουργού. Ενώ, ο δυτικός τομέας πάσχει αντίστοιχα, με τα νοσοκομεία της Νίκαιας και του Θριασίου να έχουν τεράστιες ελλείψεις και το Αττικό να πνίγεται στα ράντζα. Στο δε, βόρειο τομέα, οι περισσότερες ειδικότητες εξυπηρετούνται μόνο από το Σισμανόγλειο, ενώ ο ανατολικός τομέας, πολυπληθής και αυτός, δεν έχει νοσοκομείο παρά μόνο υποστελεχωμένα Κέντρα Υγείας.

Για να γίνει κατανοητή σε όλους τους αρμόδιους η γύμνια που υπάρχει εδώ και χρόνια στα νοσοκομεία αναφέρει χαρακτηριστικά: «το νοσοκομείο Σωτηρία, που αντί να ενισχυθεί, αφού οι πνευμονοπάθειες είναι στην 4η θέση από άποψη νοσηρότητας και θνησιμότητας, αποδυναμώθηκε επικίνδυνα (οι 12 πνευμονολογικές κλινικές έγιναν 8, οι ειδικευόμενοι από 115 έγινα 35 και οι ειδικευμένοι από 65 έγιναν 35)».

Σημαντικό ρόλο σύμφωνα με την κα Παγών, για τη διευθέτηση, ταχεία μεταφορά και αντιμετώπιση όλων αυτών, μπορεί να παίξει το ΕΚΑΒ, που σήμερα είναι υποβαθμισμένο από άποψη μέσων, διασωστών και γιατρών. Εκεί που πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση είναι η ικανότητα του ΕΚΑΒ να αντιμετωπίζει το περιστατικό στον τόπο του συμβάντος (ανάνηψη, διασωλήνωση, σταθεροποίηση ασθενούς, κ.λπ.) που σημαίνει εκπαίδευση και παρουσία γιατρού.

Επιπροσθέτως, πρέπει να προβλεφθούν Κέντρα Τραύματος, χρεωμένα στα μεγάλα νοσοκομεία, που ήδη επί δεκαετίες αντιμετωπίζουν την συντριπτική πλειοψηφία των περιστατικών τραύματος και που με το έμπειρο και εξειδικευμένο προσωπικό τους μπορούν να σώσουν ζωές.

Ενώ, παιδιατρική, ψυχιατρική, γυναικολογία, ογκολογία, είναι ειδικότητες για τις οποίες πρέπει να ληφθούν επιπλέον μέτρα για την αντιμετώπιση τόσο του τακτικού όσο και του επείγοντος περιστατικού. Για την παιδιατρική δε φτάνουν τα νοσοκομεία Παίδων στο κέντρο της Αθήνας. Το Παίδων Πεντέλης είναι εντελώς υποβαθμισμένο το ίδιο και οι παιδιατρικές κλινικές των γενικών νοσοκομείων. Για τους ψυχικά πάσχοντες και για την αποσυμφόρηση της άθλιας κατάστασης των ψυχιατρικών κλινικών πρώτα από όλα χρειάζονται δομές ΠΦΥ. «Είναι απαράδεκτο να εφημερεύει ψυχιατρικό τμήμα γενικού νοσοκομείου σε διαφορετική ημέρα από το υπόλοιπο νοσοκομείο» τονίζει η πρόεδρος της ΕΙΝΑΠ.

Αναφορικά με τις μαιευτικές κλινικές, επισημαίνει ότι το Αλεξάνδρας, το Έλενας Βενιζέλου και οι γυναικολογικές κλινικές των γενικών νοσοκομείων δεν φτάνουν για την κάλυψη των αναγκών ούτε για τη γενική εφημερία.

Αντίστοιχη κατάσταση ισχύει και για τα 3 ογκολογικά νοσοκομεία.  Στη γενική εφημερία πρέπει να προβλέπεται 24ωρη λειτουργία όλων των εργαστηρίων (ακτινολογικά, αξονικός, υπέρηχοι, βιοχημικά κ.λπ.) με το ανάλογο προσωπικό, κάτι που τώρα που δε συμβαίνει ακόμα και στα μεγάλα νοσοκομεία.

Η κα Παγώνη εξηγεί ότι ο επικείμενος διορισμός μόνιμων γιατρών στα ΤΕΠ, πρέπει να συνδυαστεί με π διορισμούς νοσηλευτών και τραυματιοφορέων. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν ελάχιστα εφημερεύοντα Καρδιοχειρουργικά τμήματα και μόνο ένα (1) εφημερεύον κέντρο επεμβατικής νευροακτινολογίας (για «εμβολισμούς» ραγέντων ανευρυσμάτων και άλλων αγγειακών δυσπλασιών εγκεφάλου).