Από το «Οχι στο μπόλι», στο «Οχι στην απογραφή»

Αν δεν το ξέρατε, οι «Οχι στο μπόλι» εσχάτως μεταμορφώθηκαν σε «Οχι στην απογραφή». Ή, μάλλον, δεν μεταμορφώθηκαν. Συνεχίζουν να πολεμάνε το τρισκατάρατο εμβόλιο, αλλά βρήκαν και παράλληλο πεδίον δόξης λαμπρόν. Σαμποτάρουν την απογραφή. Η οποία, κατά την επιχειρηματολογία τους (ο Θεός να την κάνει), δεν είναι «απογραφή πληθυσμού» ή «απογραφή περιουσιών». Είναι «απογραφή Κούλη», μην ξεχνιόμαστε.

Το νέο «κίνημα» ξεκίνησε –από πού αλλού;– από τα social media και ήδη οι ιδέες του απλώνονται σαν πετρελαιοκηλίδα σε ήρεμη θάλασσα. Οι απογραφείς κτιρίων και αγροτικών περιουσιών που βγήκαν σε πόλεις και οικισμούς προ τριμήνου συνάντησαν τους πρώτους «αντιστασιακούς», αλλά τώρα που εξελίσσεται η κυρίως διαδικασία απογραφής με περισσότερα από 30.000 άτομα στους δρόμους, εκδηλώθηκε το «κίνημα» σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια.

Αρνούνται να ανοίξουν την πόρτα τους, παίρνουν στο κυνήγι τους απογραφείς βρίζοντάς τους σκαιότατα, αρνούνται ασφαλώς να κάνουν ηλεκτρονική απογραφή, πετάνε τους φακέλους με τον δεκαψήφιο αριθμό που φθάνει σε κάθε νοικοκυριό και γενικώς κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να σαμποτάρουν τη διαδικασία. Οι ζηλωτές και διαδικτυακοί καθοδηγητές, μάλιστα, παρωθούν τους οπαδούς τους να μαζεύουν τους φακέλους από τα γραμματοκιβώτια των πολυκατοικιών και να τους καταστρέφουν πριν τους πάρουν οι ιδιοκτήτες τους. Με ένα σαμποτάζ βγάζουν έξω μια ολόκληρη πολυκατοικία, μεγάλη επιτυχία.

Για ποιον λόγο το κάνουν αυτό; Ελάτε τώρα, χρειάζεται λόγο για να είναι κανείς αντιστασιακός; Τον καθοδηγεί η αδάμαστη ελληνική ψυχή του, που έχει το αντάρτικο γραμμένο στο DNA της. Το οποίο DNA προσπαθεί ο Mητσοτάκης να αλλοιώσει με το εμβόλιο. Τέλος πάντων, διαβάζουμε τα πιο εξωφρενικά πράγματα, από το «μας καταγράφουν για να μας εμβολιάσουν μετά με το ζόρι», μέχρι «μας καταγράφουν για να έρθουν οι νεοφιλελεύθεροι να ρημάξουν τις περιουσίες μας». Επίσης διαβάζουμε κατά κόρον το «για να είναι υποχρεωτική η απογραφή, κάποιον λάκκο έχει φάβα». Είναι το αντίστοιχο «δεν εμβολιάζομαι, διότι μου κουνάς το δάκτυλο».

Πάνε οι εποχές που οι άνθρωποι άνοιγαν την πόρτα τους στους απογραφείς και τους τράταραν με ευγένεια απαντώντας στις ερωτήσεις τους. Πάνε επίσης οι εποχές που οι κοινοτάρχες και δήμαρχοι μικρών πόλεων καλούσαν τους συμπολίτες τους που ζούσαν στην Αθήνα να ταξιδέψουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους την ημέρα της απογραφής, ώστε τα χωριά τους να εμφανίσουν μεγαλύτερο πληθυσμό κι έτσι να μην κλείσει το σχολειό ή να πάρουν καμιά δραχμή παραπάνω στους κοινοτικούς προϋπολογισμούς. Τώρα, οι φοιτητές που χτυπάνε το κουδούνι με το τάμπλετ στο χέρι είναι τσιράκια του Κούλη και μίσθαρνα όργανα της παγκοσμιοποίησης που θέλει σπάσιμο το κεφάλι τους. Οποία κατάντια, οποία κατάπτωση.

Βεβαίως, κατά την ταπεινή γνώμη μου, υπάρχει λύση. Ενα απλό τσεκάρισμα των ΑΦΜ με τους απογραμμένους χρειάζεται. Και όποιος δεν έχει απογραφεί, να αποκλείεται το ΑΦΜ του από κρατικές παροχές, κοινωνικά τιμολόγια, ελάχιστα εγγυημένα εισοδήματα, διανομές τροφίμων κ.λπ. Πώς γίνεται και να μην υπάρχει κάποιος (συνειδητά κρυπτόμενος από το κράτος) και να απαιτεί να παίρνει τα κοινωνικά επιδόματα του κράτους του;