Αυθαίρετο και …δασικό το λιμάνι στο Διακόφτι!

Τα Κύθηρα αξιώθηκαν μετά από μακροχρόνιο αγώνα να αποκτήσουν λιμάνι στο Διακόφτι και αυτό, για να είμαστε δίκαιοι, το οφείλουν κατά κύριο λόγο στις άοκνες προσπάθειες δύο ανθρώπων, των Γιώργου και Γρηγόρη Κασιμάτη. Μετά από πολλά κύματα και φουρτούνες που πέρασε η όλη προσπάθεια ολοκληρώθηκαν τα έργα τη δεκαετία του 1990, αφού πρώτα χρειάστηκε να ενταχθεί το  έργο στο πακέτο Ντελόρ και να χρηματοδοτηθεί με εκατοντάδες εκατομμύρια δραχμές, καθώς έγινε παράλληλα και ο δρόμος προς το λιμάνι μήκους πάνω από 10χλμ που ήταν σε άθλια κατάσταση. Αυτά όμως έχουν γραφεί και είναι για την ιστορία. Εκείνο που τώρα προέκυψε, μετά από 20 και πλέον χρόνια λειτουργίας του λιμανιού, είναι ότι το κτήριο στο λιμάνι θεωρείται «αυθαίρετο» ενώ όλη η νησίδα Μακρυκύθηρα, στην οποία έχει κατασκευασθεί το λιμάνι είναι  «δασικό».  Η όλη ιστορία, η οποία ενδεχομένως να διεκδικήσει θέση στα βραβεία Γκίνες, έχει χονδρικά, ως εξής:

Πριν 3-4 χρόνια ένας ιδιώτης ή ένα τουριστικό γραφείο, έκαναν μία αναφορά για το λιμάνι θεωρώντας ότι το κτήριο είναι παράνομο και ότι δεν πρέπει να λειτουργεί. Δυστυχώς αγνοούμε αυτή τη στιγμή ποίος ήταν ο εγκέφαλος αυτής της ενέργειας, η οποία έμεινε σε κάποια συρτάρια μέχρι που στα τέλη του 2018, αρχές 2019, έφθασε καταγγελία στον Εισαγγελέα Πειραιά παρακαλούμε, με τις ίδιες καταγγελίες. Μέχρις εδώ τα γεγονότα είναι σχετικά ομιχλώδη και χρειάζεται να έχουμε και άλλες πληροφορίες για να συμπληρωθεί το παζλ, όμως αυτό δεν έχει και τόση σημασία. Τον Απρίλιο του 2019 έστειλε σχετικό έγγραφο για το θέμα στο Δήμο το Πταισματοδικείο Πειραιά, ενώ άλλα έγγραφα από το δικαστήριο έφθασαν τον Αύγουστο και το Σεπτέμβριο και στις 17 Νοεμβρίου το Ειρηνοδικείο Κυθήρων έλαβε εντολή να αρχίσει τις σχετικές διεργασίες για νομική διερεύνηση του θέματος. Έγινε τελικά αυτοψία στο χώρο στις 29 Νοεμβρίου από συνεργείο της Πολεοδομίας και επιβλήθηκε πρόστιμο ύψους € 135.679,61 στην Περιφέρεια (ως διάδοχος της Νομαρχίας, που ήταν ο φερόμενος κατασκευαστής) και στην Επιτροπή της Εγχωρίου, η οποία αναφερόταν ως φερόμενος ιδιοκτήτης, πρόστιμο διατήρησης ύψους € 67.839,81. Φυσικά αυτό σημαίνει ότι, εκτός από την επιβολή του προστίμου ανέγερσης, εάν το «αυθαίρετο» δεν κατεδαφισθεί θα επιβάλλεται εσαεί (;) πρόστιμο διατήρησης του αυθαιρέτου αυτού.

Advertisement

Μετά από όλα αυτά εύλογα προκύπτουν μερικά ερωτήματα.

Εάν το κράτος κατασκευάζει αυθαίρετα, πώς έχει την απαίτηση από τους πολίτες να μην το κάνουν οι ίδιοι; Από αυτή την πλευρά ορθώς η αρμόδια (κρατική) υπηρεσία επέβαλε πρόστιμο στην τ. Νομαρχία, η οποία τώρα (δηλαδή η Περιφέρεια) οφείλει να νομιμοποιήσει το …αυθαίρετο. Και ως εδώ καλά θα πείτε. Όμως η Εγχώριος είναι διαχειριστής της Κυθηραϊκής Περιουσίας και τώρα καλείται να πληρώσει ένα πρόστιμο για ένα αυθαίρετο που κατασκευάστηκε από το ίδιο το κράτος. Μύλος με άλλα λόγια.

Η Περιφέρεια ή το αρμόδιο υπουργείο (μάλλον το Ναυτιλίας στο οποίο ανήκουν τα λιμάνια) γιατί δεν φρόντισαν τόσα χρόνια να νομιμοποιήσουν το έργο; Και, ας δεχθούμε, ότι την εποχή της κατασκευής ίσχυε άλλο καθεστώς ή ότι παρέλειψαν να κάνουν τις αναγκαίες διαδικασίες, πώς συνεχίζεται να παραμένει αυτή η εκκρεμότητα τόσα χρόνια; Ουδείς έχει ασχοληθεί με το θέμα αυτό για να πρέπει τώρα να «ανοίξουν μύτες» για να κλείσει; Το 2018, αν δεν κάνουμε λάθος, όταν είχε προκύψει το θέμα με τους δασικούς χάρτες, που έβγαλαν όλα τα λιμάνια «δασικά» δεν είχαν αντιληφθεί ότι κάτι τρέχει και με τη νομιμοποίηση των κτηριακών εγκαταστάσεων ή απλά έβαλαν τα σκουπίδια κάτω από το χαλί για να τα μαζέψουν αργότερα;

Από όσα αντιλαμβανόμαστε μέχρι τώρα μάλλον το κράτος θα πρέπει να καταφύγει σε γενική ρύθμιση, όσον αφορά το δασικό μέρος, καθώς παρόμοια θέματα έχουν προκύψει σε όλη την Ελλάδα και τώρα τρέχουν και δεν φθάνουν. Μάλιστα εδώ υπάρχει άλλο ένα σημαντικό αγκάθι, το οποίο επιβάλλει όλα να γίνουν σχετικά γρήγορα. Αν χρειασθεί να γίνουν κάποιες εργασίες (στο Διακόφτι υπάρχει το πρόβλημα με τη γέφυρα, η οποία χρήζει σημαντικών επισκευών). Πώς θα γίνουν; Ένας ιδιώτης, αν αλλάξει ένα παράθυρο, μπορεί να βρεθεί να τρέχει για Πολεοδομίες, ΙΚΑ, άδειες και ένα σωρό γραφειοκρατίες. Πώς θα γίνουν αυτές οι εργασίες ή κάποιες άλλες, ακόμα πλέον επείγουσες, αν, παρ’ ελπίδα, απαιτηθούν;

Όλα αυτά είναι ερωτήματα που απαιτούν απαντήσεις και, όταν τις λάβουμε, θα ενημερώσουμε σχετικά και τους αναγνώστες μας. Εν τω μεταξύ δείτε σε άλλο θέμα απόλυτα σχετικό κατά ένα μέρος με το παραπάνω, ένα ακόμη δείγμα απόλυτης τρέλας με την κήρυξη του λιμανιού αυτού ως «δασικού», άρα άλλο ένα αγγούρι με το συμπάθιο.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ Φ. 354 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2020 ΤΗΣ ΕΝΤΥΠΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ