ΔΑΣΙΚΟΙ ΧΑΡΤΕΣ: Η νέα απόφαση 879/2024 του Συμβουλίου της Επικρατείας και ο προσδιορισμός του χρόνου έναρξης υποβολής αίτησης ακύρωσης κατά της κυρωτικής απόφασης

Στις 17 Ιουνίου 2024 δημοσιεύθηκε η απόφαση ΣτΕ 879/2024 του Ε’ Τμήματος του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου της Χώρας.

Με την ανωτέρω απόφαση επαναλαμβάνεται η, πάγια επί του θέματος, νομολογία. Συγκεκριμένα, ως αναφέρεται, η κατάρτιση, θεώρηση, ανάρτηση και κύρωση των δασικών χαρτών κατατείνουν στην κατάρτιση του Δασολογίου, σε εφαρμογή της σχετικής συνταγματικής επιταγής προστασίας του περιβάλλοντος, καθώς και των, εκδοθεισών για το σκοπό αυτό, διατάξεων της κοινής νομοθεσίας, η, δε, ολοκλήρωση της διαδικασίας κύρωσης των δασικών χαρτών και, περαιτέρω, της κατάρτισης του Δασολογίου αποσκοπεί στον ακριβή εντοπισμό των δασών και των δασικών εκτάσεων στο σύνολο του εθνικού χώρου και στην αξιόπιστη και συστηματική καταγραφή τους.[1]

Advertisement

Η ανωτέρω απόφαση, όμως, προχωράει ένα βήμα παραπέρα, προσδιορίζοντας το χρόνο έναρξης της προθεσμίας άσκησης αίτησης ακύρωσης από κάθε ενδιαφερόμενο ιδιοκτήτη, του οποίου το ακίνητο έχει χαρακτηριστεί, ως δασικό, σε κυρωμένο Δασικό Χάρτη. Ειδικότερα, η προθεσμία για την άσκηση της ως άνω αίτησης ακύρωσης εκκινεί, επί συγκεκριμένων περιπτώσεων, όχι από τη στιγμή δημοσίευσης της κυρωτικής απόφασης στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, αλλά από τη γνώση της εκ μέρους του ενδιαφερομένου. Ουσιαστικά, δηλαδή, η προθεσμία αρχίζει από τότε που ο ιδιοκτήτης διαπιστώσει ότι η περιουσία του έχει χαρακτηριστεί, ως δασική, ήτοι, συνήθως, κατά το στάδιο ανάρτησης στο Κτηματολόγιο ή κατά τη διαδικασία μεταβιβάσεων ακινήτων.[2]

Οι περιπτώσεις εκείνες, στις οποίες, ως γίνεται δεκτό με την ανωτέρω απόφαση, οι ιδιοκτήτες δεν είναι δυνατόν να ενημερωθούν εγκαίρως, είναι οι εξής:

• Όταν οι διατυπώσεις δημοσιότητας ανάρτησης των Δασικών Χαρτών δεν έχουν τηρηθεί ή υπήρξαν ελλιπείς ή μη προσήκουσες, οπότε και δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί τεκμήριο πλήρους γνώσης του περιεχομένου τους και να αρχίσει η προθεσμία υποβολής των αντιστοίχων αντιρρήσεων.
• Όταν αφορά εκτάσεις, που εμπίπτουν σε εγκεκριμένα σχέδια πόλεως ή πολεοδομικές μελέτες, ως δομήσιμες, οι οποίες, ωστόσο, περιλαμβάνονται στο Δασικό Χάρτη, ως δασικές. Ο ενδιαφερόμενος, γνωρίζοντας ότι το ακίνητό του βρίσκεται εντός πολεοδομημένης περιοχής, ευλόγως δεν επιδεικνύει ενδιαφέρον για το περιεχόμενο του συγκεκριμένου χάρτη.

Με αυτόν τον τρόπο το ΣτΕ ανοίγει το δρόμο σε όσους ιδιοκτήτες απώλεσαν τις προθεσμίες υποβολής αντιρρήσεων κατά των δασικών χαρτών, να προσφύγουν κατά των κυρωμένων δασικών χαρτών, όταν διαπιστώνουν ότι το ακίνητό τους έχει χαρακτηριστεί δασικό.[3]

Περαιτέρω, με τη ΣτΕ 879/2024 προσδιορίζεται ότι, στην ειδική, εκείνη, περίπτωση, που έχει εκδοθεί δικαστική απόφαση, μη ληφθείσα υπόψη από τη Διοίκηση, κατά την κατάρτιση του δασικού χάρτη, με την οποία έχει ακυρωθεί πράξη κήρυξης της έκτασης, ως αναδασωτέας, η προθεσμία άσκησης αίτησης ακύρωσης κατά της πράξης κύρωσης του δασικού χάρτη κινείται από τη γνώση της εκ μέρους του ενδιαφερομένου. Και τούτο διότι, όπως συμβαίνει και στην περίπτωση που η έκταση εμπίπτει σε εγκεκριμένο σχέδιο πόλεως ή πολεοδομική μελέτη ως δομήσιμη, ο ενδιαφερόμενος ευλόγως δεν επιδεικνύει ενδιαφέρον για το περιεχόμενο του δασικού χάρτη, διατηρώντας την πεποίθηση ότι η έκταση, σύμφωνα με την οικεία δικαστική απόφαση, δεν καταλαμβάνεται, πλέον, από τη δασική νομοθεσία.

[1] Βλ. και Περιοδικό Νόμος και Φύση, Νομολογία, https://nomosphysis.org.gr.

[2] Βλ. και Δεμερτζή, Α., “ΣτΕ: Πράσινο φως σε όσους έχασαν τις προθεσμίες, να βγουν από το δασικό χάρτη”, www.ecopress.gr.

[3] Βλ. και Τράτσα, Μ., “Δασικοί Χάρτες: Απόφαση ΣτΕ ανοίγει τον δρόμο για αποδέσμευση περιουσιών”, Οικονομικός Ταχυδρόμος, www.ot.gr.