«Δείρε με!». «Δείρε με!»

Και ο απάνθρωπος αστυνομικός κοιτούσε αδιάφορος και ελαφρώς βαριεστημένος την κοπέλα που τον εκλιπαρούσε να τη δείρει. Αυτό θα πει αστυνομική βία. Στην πιο απάνθρωπη μορφή της. Να στερείς από έναν νέο άνθρωπο το μέλλον, το δικαίωμα σε μια λαμπρή σταδιοδρομία στο κίνημα. Διότι αν την είχε δείρει, σήμερα το πρόσωπό της θα ήταν πρωτοσέλιδο. Και θα ακούγαμε τη φωνή της στο ραδιόφωνο να αφηγείται στους σκανδαλισμένους ρεπόρτερ την περιπέτειά της, τη βαναυσότητα της κρατικής καταστολής. Δεν αντέχεται αυτός ο τόπος. Να ξυπνάς αξημέρωτα για να εργαστείς και ο άλλος να σου στερεί το μέλλον σου. Η απελπισμένη νέα, όταν διαπιστώνει ότι έχασε την ευκαιρία να τη δείρουν, δεν πτοείται. Στο επόμενο πλάνο θέλει να φάει χημικά. «Γιατί δεν ρίχνετε χημικά»; Οι ανάλγητοι αστυνομικοί απαξιούν να της απαντήσουν. Τέτοια σκληρότητα. Και αυτή, σε κατάσταση παροξυσμού από τη στέρηση του ξύλου και των χημικών, φωνάζει: «Να φύγετε από το πανεπιστήμιό Μου». Το απολαυστικό βίντεο είναι διαθέσιμο στο ΥouΤube, για όποιον ενδιαφέρεται για μερικά λεπτά λαϊκών αγώνων. Εντέλει, το αίτημα της αγωνίστριας δικαιώθηκε. Οι αστυνομικοί έφυγαν από το πανεπιστήμιό της. Μόνο που μαζί τους κουβαλούσαν και τους καταληψίες του κτιρίου διοίκησης. Ανάμεσά τους βρέθηκαν και μερικοί φοιτητές. Ηταν ξημερώματα και οι βουλευτές που τους συμπαραστέκονταν όλες αυτές τις ημέρες αναπαύονταν. Ετσι, όλα κύλησαν ήσυχα. Αν και δεν αποκλείεται, μετά το φρικτό βασανιστήριο της κοπέλας, να ζητήσουν την παραίτηση Χρυσοχοΐδη.

Θυμάστε το Κουκάκι; Θυμάστε την τραγική μορφή του κ. Ινδαρέ να ζητεί εθνική συμφιλίωση και να καταγγέλλει την αστυνομία για τον ξυλοδαρμό του; Θυμάστε τον περίφημο «Ταράτσας λόγο»; Θα θυμάστε και τις υπογραφές συμπαράστασης και την παρέμβαση του κ. Αλιβιζάτου. Εγώ, πάντως, τις θυμάμαι. Τότε, με είχαν κατακεραυνώσει γνωστοί και φίλοι γιατί είχα υποστηρίξει τους αστυνομικούς. Σύσσωμο το κόμμα του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Μαθαίνω τώρα πως έγιναν δύο δίκες μέχρι στιγμής για το θέμα. Εκδικάστηκαν οι μηνύσεις του σκηνοθέτη. Και στις δύο οι αστυνομικοί αθωώθηκαν. Εννοείται ότι η υπόθεση αντιμετωπίστηκε με όλη τη δυνατή διακριτικότητα από τους δημοσιολογούντες. Θα ήταν αναξιοπρεπές να παραδεχθούν το λάθος τους. Και πάνω απ’ όλα μετράει η αξιοπρέπεια και η ανθρωπιά.

Advertisement

Προσπαθώ να συνέλθω αλλά δυσκολεύομαι. Ο ένας, την ώρα που δέρνει τον πεσμένο αστυνομικό χάνει το πορτοφόλι του με την ταυτότητά του. Τσούπου τσούπου εμφανίζεται την επομένη στο τμήμα για να το αναζητήσει. Και τον συλλαμβάνουν. Ο άλλος, αφού έχει αποπειραθεί να δολοφονήσει τον πεσμένο αστυνομικό, δέχεται συγχαρητήρια μηνύματα στο Twitter. Τον συλλαμβάνουν και αυτόν. Είναι προφανές πως όλοι αυτοί είναι έτοιμοι για επανάσταση. Δημοκράτες, γρηγορείτε!