Δέκα ερωτήματα προς τον κ. Γαβρόγλου για τα νέα μέτρα στην Παιδεία

Γιατί, υπουργέ, στο «παρά πέντε», στο τέλος σχεδόν μιας ολόκληρης τετραετούς διακυβέρνησης τής χώρας από το κόμμα σου, εξαγγέλλεις μέτρα και μεταθέτεις τις ευθύνες σου, φορτώνοντας πιθανότατα σε μιαν άλλη κυβέρνηση τις δικές σου (κομματικές εν πολλοίς) ιδέες και απόψεις για τη δομή τού Λυκείου και τις Εισαγωγικές εξετάσεις;

Θέλω (φιλικά και με όσο θάρρος μού επιτρέπει η συναδελφική μας σχέση) να θέσω μερικά ερωτήματα —όχι απλές ερωτήσεις— στον  υπουργό Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου μετά την εξαγγελία των νέων μέτρων για την Παιδεία μας, μεγάλης σημασίας θέμα, το οποίο στα ΜΜΕ έχουν εξοβελίσει (σκοπίμως) το θέμα τής Novartis και (ασκόπως) η επίσκεψη Κουρουμπλή στον επίσκοπο Αμβρόσιο!

1. Πρώτο και καίριο ερώτημα:  Γιατί, υπουργέ, στο «παρά πέντε», στο τέλος σχεδόν μιας ολόκληρης τετραετούς  διακυβέρνησης τής χώρας από το κόμμα σου, σε μια μεταβατική περίοδο, όπως είναι η προεκλογική περίοδος, εξαγγέλλεις μέτρα και μεταθέτεις τις ευθύνες σου, φορτώνοντας πιθανότατα σε μιαν άλλη κυβέρνηση και σε έναν άλλο υπουργό τις δικές σου (κομματικές εν πολλοίς) ιδέες και απόψεις για τη δομή τού Λυκείου και τις Εισαγωγικές εξετάσεις, ένα μείζονος δηλ. σημασίας θέμα που «καίει» χιλιάδες οικογενειών; Θέλεις κάποιοι άλλοι να τις διαχειριστούν και να επωμισθούν τα προβλήματα από τις αδυναμίες, τα αστοχήματα και τις αντιφάσεις τής δικής σου όψιμης εκπαιδευτικής έμπνευσης, που κανονικά  θα έπρεπε να είχες εφαρμόσει από τον δεύτερο χρόνο τής θητείας σου; Μήπως υποκρύπτεται  εδώ κάποια μορφή σατανικής τιμωρίας των επερχομένων; Και θα υιοθετήσει, νομίζεις, μια νέα κυβέρνηση μέτρα που ο ίδιος δεν τόλμησες να εφαρμόσεις στην πράξη;
2. Γιατί, υπουργέ, ένα Λύκειο που επιβάλλεται παιδευτικά και κοινωνικά να είναι  εστία γενικής μόρφωσης, απαραίτητης για τη συγκρότηση όλων των παιδιών τού ελληνικού λαού, το καταντάς Λύκειο-Φροντιστήριο, καταδικασμένο μάλιστα να είναι κακέκτυπο των επαγγελματικών Φροντιστηρίων τα οποία μόνο εμπιστεύονται γονείς και μαθητές για την προετοιμασία τους  για τις Εισαγωγικές Εξετάσεις με τον τρόπο που γίνονται έως σήμερα; Και μειώνοντας το εύρος των μαθημάτων (απαραίτητων για μια γενική μόρφωση) τι θα γίνει με τους καθηγητές που «περισσεύουν» από τα παραφορτωμένα 4 εξάωρα μαθήματα τού Λυκείου-Φροντιστηρίου, θα υποαπασχολούνται;
3. Γιατί, υπουργέ, προοιωνιζόσουν ευκαίρως-ακαίρως τη δήθεν κατάργηση των Εισαγωγικών Εξετάσεων, ενώ  στην ουσία η ρύθμισή σου αναφέρεται απλώς στην  εισαγωγή υποψηφίων  φοιτητών σε Τμήματα που ανήκουν στα «αζήτητα», τα και «πράσινα» χαρακτηριζόμενα; Και μάλιστα με τόσο σκολιές διαδικασίες (δηλώσεις επί δηλώσεων και αποκλεισμούς) που κάνουν και τα εύκολα δύσκολα, ενώ είναι εκ των προτέρων γνωστά τα Τμήματα ΤΕΙ και Πανεπιστημίων που έχουν έλλειψη φοιτητών; Και η διάκριση σε «πράσινα» (τα πολύ μικρής ζήτησης) και «κόκκινα» (τα υψηλής ζήτησης) δεν διαχωρίζει τα πανεπιστημιακά τμήματα αντιστοίχως σε κατώτερα και ανώτερα και τους φοιτώντες σε παρίες και εκλεκτούς (ελίτ);
4. Γιατί, υπουργέ, καθιερώνεις διπλές εξετάσεις (απολυτηρίου και εισαγωγικών) στα ίδια αντικείμενα, το ίδιο χρονικό διάστημα και  με την ίδια ύλη; Σού διαφεύγει ότι αυτό δεν γίνεται έτσι; Και αλήθεια, γιατί θα υποχρεώσεις, μεταξύ άλλων,  σε δύο αλλεπάλληλες εξετάσεις μαθητές που δεν ενδιαφέρονται να σπουδάσουν σε Πανεπιστήμια;
5. Γιατί, υπουργέ, εισάγεις τις περιφερειακές εξετάσεις που απαιτούν συνεργασία δεκάδων εκπαιδευτικών από  δεκάδες σχολεία με εκατοντάδες γνώμες για να βγουν τα προς εξέτασιν θέματα και με τελικό κριτήριο που θα πρυτανεύσει—το ξέρεις— να βγουν  εύκολα θέματα για τους δικούς μας μαθητές τής δικής μας περιφέρειας; Μπορείς έτσι να εξασφαλίσεις αντικειμενική αξιολόγηση για την τελική βαθμολογία τού απολυτηρίου, ώστε να μετράει και για την εισαγωγή στα «πράσινα»;
6. Γιατί, υπουργέ, καθιερώνεις τα Πανεπιστημιοποιημένα ΤΕΙ ή και τα Τεϊοποιημένα Πανεπιστήμια που φέρνουν τα πάνω-κάτω στα ΑΕΙ, καταργώντας συγχρόνως στην πράξη τις διαφόρου επιπέδου αλλά πολύ χρήσιμες σπουδές ορισμένων ΤΕΙ;  Ανώτατη Παιδεία με τεχνητές προσμείξεις πιστεύεις ως φυσικός επιστήμων ότι μπορούν να πετύχουν; Και είναι δίκαιη η «ανωτατοποίηση» διδασκόντων και διδασκομένων που αλλιώς ξεκίνησαν και διαφορετικά είναι τα προσόντα τους;
7. Γιατί, υπουργέ, οδηγείσαι συνεχώς στο λίγο και στο εύκολο στην Εκπαίδευση, σκόπιμα προφανώς, για να αρέσεις, χορηγώντας συνεχώς «μαθησιακές εκπτώσεις» σαν καλούδια στα νέα παιδιά, τα οποία δεν μπορούν ακόμη ηλικιακά να συλλάβουν την ανάγκη, τη χρησιμότητα και τη δύναμη μιας απαιτητικής για όλους μόρφωσης και συγκρότησης που θα τα βοηθήσει στη ζωή τους και στο επάγγελμά τους, ιδίως τα παιδιά από χαμηλότερες εισοδηματικές τάξεις; Τι είναι η μάθηση; «Ολίγη» από πατάτες φούρνου, των περιόδων στέρησης;
8. Τελικά, υπουργέ, τι νέο φέρνεις στην Εκπαίδευση από πλευράς αξιοποίησης των νέων τεχνολογιών και τής καινοτομίας; Επεκτείνεται καθόλου στα σχολεία η ψηφιακή εκπαίδευση με νέο ψηφιακό υλικό μαθημάτων και πρόσβαση των εκπαιδευτικών και των μαθητών σ’ αυτό;
9. Γιατί, υπουργέ, υποβαθμίζεις τα Αρχαία Ελληνικά σε ανεξέταστο μάθημα και καταργείς τα Λατινικά ως άχρηστα; Όταν οι Γάλλοι προτείνουν στην UNESCO να αναγνωρισθούν αυτές οι γλώσσες ως «άυλη πολιτισμική κληρονομιά» τής Ευρώπης και να προστατευθούν διδακτικώς και όταν ο Γάλλος ομόλογός σου διακηρύσσει με παρρησία ότι οι αρχαίες γλώσσες δεν είναι νεκρές ή ελιτίστικες και ότι αντιθέτως αποτελούν τη βάση γνώσης των σύγχρονων ευρωπαϊκών γλωσσών;
10. Αφού, υπουργέ, η ελληνική γλώσσα μας (μέσα από τη μακραίωνη συνέχεια, την καλλιέργεια και την οικουμενική της παρουσία) αποτελεί ομολογουμένως όχι μόνο κύριο κεφάλαιο τής χώρας μας αλλά, λόγω τής άμεσης σχέσης λέξεων και εννοιών, αποτελεί και βασική οδό καλλιέργειας τής σκέψης των μαθητών, γιατί δεν έδωσες έμφαση με τα νέα μέτρα στην ανανέωση και τον εμπλουτισμό διδασκαλίας της γλώσσας μας και σε συναφείς δραστηριότητες όπως λ.χ. η γενίκευση τής ρητορικής (άσκησης προφορικού λόγου και διαλόγου); Εκείνες οι 6 ώρες διδασκαλίας τής Κοινωνιολογίας σκέφθηκες ποτέ πώς μπορούν να γεμίσουν αφαιρώντας πολύτιμο διδακτικό χρόνο από πολύ πιο ουσιώδεις μαθήσεις;

Υστερόγραφο: Την πιο πονηρή, όμως, υπουργέ, υπόσκαψη τού έργου των επερχομένων την φυλάς για το τέλος: έναρξη των σχολικών μαθημάτων στις 9.00 το πρωί! Κι όποιος αντέξει από το αλαλούμ που θα προκληθεί…

* Ο Γεώργιος Μπαμπινιώτης είναι καθηγητής Γλωσσολογίας, πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών