Δεν θα ήταν μόνον ένα τρομοκρατικό χτύπημα

Η σχεδιαζόμενη επίθεση κατά της συναγωγής στου Ψυρρή δε θα ήταν μόνον ένα πολύνεκρο τρομοκρατικό κτύπημα. Θα ήταν και μια πολιτική παρέμβαση με πολλές προεκτάσεις και συνέπειες.

Πρώτα – πρώτα θα κλόνιζε τη διεθνή θέση της Ελλάδας σε ζητήματα ασφάλειας, ένα πρόβλημα που εθεωρείτο λυμένο εδώ και χρόνια. Οι εποχές των κτυπημάτων της παλαιστινιακών οργανώσεων είχαν ξεχαστεί. Αν πετύχαιναν οι τρομοκράτες τον στόχο τους, η Ελλάδα ουσιαστικά θα ξεκινούσε από την αρχή. Θα εθεωρείτο μια μη ασφαλής χώρα.

Αυτή η τρομοκρατική ενέργεια, λίγο πριν από το καλοκαίρι, θα προκαλούσε μεγάλο πλήγμα στον τουρισμό και κατ΄επέκταση και στην εθνική μας οικονομία. Τα σχέδια για μια χρονιά – ρεκόρ από αφίξεις και έσοδα θα έμεναν στα χαρτιά. Αυτό προφανώς θα επηρέαζε και τους οίκους αξιολόγησης για την χορήγηση της επιθυμητής επενδυτικής βαθμίδας. Όλα θα πήγαιναν πίσω.

Επιπροσθέτως, θα σκίαζε τις άριστες σχέσεις Ελλάδας – Ισραήλ και θα ανέκοπτε τόσο τις αφίξεις Ισραηλινών τουριστών όσο και τις επενδύσεις κεφαλαίων ισραηλινών συμφερόντων.

Πέραν αυτών των προφανών συνεπειών, η τρομοκρατική ενέργεια αν πετύχαινε, θα επιβάρυνε κι άλλο το ήδη βεβαρημένο πολιτικό κλίμα μετά την τραγωδία των Τεμπών. Θα ήταν ένα συντριπτικό κτύπημα για την κυβέρνηση, εν μέσω προεκλογικής περιόδου. Ένα κτύπημα που σίγουρα θα επηρέαζε – για να μην πω θα καθόριζε – και το εκλογικό αποτέλεσμα.

Από την άλλη πλευρά η αποτροπή του τρομοκρατικού κτυπήματος και η σύλληψη των επίδοξων τρομοκρατών ήταν ένα φιλί ζωής στην πολύπαθη ΕΥΠ. Μια υπηρεσία που πληρώνει πολλές αμαρτίες πολλών, αλλά φαίνεται πως έχει τις δυνατότητες να παραγάγει σημαντικό έργο. Η συνεργασία με τη Μοσάντ και τα συγχαρητήρια του Β. Νετανιάχου αποδεικνύουν πως η ΕΥΠ εργάστηκε επαγγελματικά.

Η Ελλάδα την πλουσιοπάροχη στήριξη που προσέφερε στους Άραβες δεν την εξαργύρωσε ποτέ τόσο στο πολιτικό όσο και στο οικονομικό πεδίο. Ή να το πω διαφορετικά, αυτά που εισέπραξε ήταν ασήμαντα μπροστά σε αυτά που προσέφερε. Προσέφερε η Ελλάδα πολιτική και ηθική στήριξη στους Παλαιστινίους – κάκιστα κατά τη γνώμη μου – και εισέπραττε τρομοκρατικές ενέργειες, πολλές φορές μεσούσης της τουριστικής περιόδου.

Από το 2010 και μετά άρχισαν να κτίζονται γέφυρες με το Κράτος του Ισραήλ που πολύ γρήγορα μετατράπηκαν σε σχέσεις πολιτικής, οικονομικής και στρατιωτικής συνεργασίας. Ένας από τους στόχους του τρομοκρατικού κτυπήματος που αποφεύχθηκε ήταν να υπονομεύσει και να δυναμιτίσει τις άριστες σχέσεις Ελλάδας – Ισραήλ, όπως προανέφερα.

Ας αναλογιστούμε τι κλίμα θα δημιουργούσαν σε Ελλάδα, Ισραήλ, σε Ευρωπαϊκή Ένωση και ΗΠΑ οι εικόνες από μια βομβαρδισμένη συναγωγή με δεκάδες νεκρούς και τραυματίες. Από τι γλιτώσαμε!