Διδάσκει η Ιστορία;

Το παραπάνω ερώτημα μαζί με το “επαναλαμβάνεται;”, απασχολεί για πολλά χρόνια την ακαδημαϊκή ή μη κοινότητα, δηλαδή πολίτες που σκέφτονται λίγο παραπάνω, από αυτούς που δεν σκέφτονται καθόλου.

Η απάντηση διχάζει και- προφανώς – είναι δύσκολο να γίνει αποδεκτή, όποια και αν είναι, από σοβαρή πλειοψηφία.

Είναι όμως έτσι τα πράγματα ή είναι πιο απλά.  Ας το δούμε:

Ο Πλούταρχος, στη μελέτη του βίου του Θησέα, αναφέρει ότι ” ο πρώτος άνθρωπος ο οποίος επεδόθη εις δημαγωγίαν  και ωμίλει στο πλήθος με κολακείας” ήταν ο Μενεσθέας (Μενεσθεύς).

Ο Μενεσθέας κατήγετο από βασιλικό γένος (των Ερεχθειδών) και ερέθιζε τους ισχυρούς, των οποίων τη δύναμη είχε αφαιρέσει ο Θησέας, αλλά και το λαό ότι, τάχα, έχασε τους φυσικούς του ηγέτες, για να δημιουργήσει μια δική του απόλυτη βασιλεία, ενώ ο Θησέας είχε σαν στόχο να ενώσει την Αθήνα και να την εκδημοκρατικοποιήσει (στα μέτρα της εποχής).

Ο Θησέας είχε εμπλακεί με το φίλο του Πειρίθου σε μία περιπέτεια στη χώρα των Μολοσσών (στην Ήπειρο) και επανήλθε στην Αθήνα μετά από πολύ καιρό. Στο διάστημα αυτό ο Μενεσθέας συνέχιζε τη δημοκοπία και τις διαβολές. Όταν επέστρεψε λοιπόν ο Θησέας, το κλίμα είχε διαμορφωθεί εναντίον του και, παρά τις προσπάθειες του, δεν μπορούσε να αντιστραφεί.

Μετά από λίγο καιρό, αφού αγανάκτησε με τη στάση των συμπολιτών του, εξοργισμένος τους παράτησε και πήγε να εγκατασταθεί στη Σκύρο, όπου εκεί ο βασιλιάς Λυκομήδης, από φόβο, τον εφόνευσε πετώντας τον από ένα γκρεμό.

Έτσι λοιπόν, ο άνθρωπος-ήρωας που ένωσε την Αθήνα και έβαλε τα θεμέλια για μια σπουδαία πόλη, χάθηκε εξ’ αιτίας ενός δημαγωγού και ενός πλήθους ανοήτων.

Αυτή ήταν και η αρχή των δημαγωγών οι οποίοι – ιδιαίτερα στην Αθήνα – διέπρεψαν αργότερα στο είδος αυτό.

Ξαναγυρίζουμε στην αρχική ερώτηση. Διδάσκει η Ιστορία; Επαναλαμβάνεται;

Εδώ η θέση μας είναι απλή. Μπορεί να επαναλαμβάνεται με μικρές διαφορές και πιθανόν με τις ίδιες οδυνηρές συνέπειες, αλλά εάν μας έχει διδάξει το παρελθόν μπορούμε να αποφύγουμε επανάληψη των λαθών μας.

Άλλη ερώτηση. Είναι εύκολη η διδαχή; Ναι, με την προϋπόθεση ότι την επιδιώκουμε και την ακολουθούμε.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ:

Κοιτάξτε τι γίνεται γύρω μας. Σε όλο, σχεδόν, τον κόσμο εμφανίζονται διάφοροι αγύρτες, λαοπλάνοι, τυχοδιώκτες, δημαγωγοί πολιτικοί όπου με απίθανες υποσχέσεις παρασύρουν ολόκληρους λαούς σε καταστροφικές επιλογές. Είναι αυτοί οι λαοί οι οποίοι δεν διδάχθηκαν τίποτα από το παρελθόν και επαναλαμβάνουν τα ίδια και χειρότερα λάθη.

Δηλαδή δεν υπάρχει διέξοδος;

Φυσικά και υπάρχει. Είναι η περίπτωση της χώρας μας η οποία δείχνει το δρόμο και στους υπολοίπους.

Εμείς, λοιπόν, ο εξυπνότερος λαός του κόσμου (χωρίς ίχνος υπερβολής), διαβάζοντας μέρα-νύχτα Ιστορία, έχοντες ενστερνισθεί από τους πρώτους τις αρχές του Διαφωτισμού, διαθέτοντες σοφούς δασκάλους και πνευματική ηγεσία, υψηλού επιπέδου παιδεία, ανυστερόβουλους πολιτικούς και καθοδηγητές, αντιληφθέντες εγκαίρως την παγίδα των παραπάνω χαμερπών ανθρώπων (δημαγωγών κλπ), τους απομονώσαμε, τους στιγματίσαμε, τους καταγγείλαμε και έτσι απολαμβάνουμε σήμερα τη χαρά να ζούμε σ’ αυτή τη χώρα, όαση στην κόλαση της ανθρωπότητας.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Εάν διαθέτεις- ως χώρα, λαός- όλα τα παραπάνω που αναφέραμε, πράγματι η ιστορία διδάσκει και αυτό πρέπει να αναδείξουμε ανοίγοντας τα μάτια των πεπλανημένων.

Υ.Γ. Τώρα, το ότι μέσα σε σχεδόν 200 χρόνια είχαμε και 7 (επτά) χρεοκοπίες, αυτό δεν έχει καμία σχέση με το αντικείμενό μας, αφού -εξ΄ άλλου- αυτές (χρεοκοπίες) οφείλοντο σε “εξωγενείς παράγοντες”.