Eγχώριοι χοροί και νταβαντούρια

Σας χαιρετώ, ω αδελφοί, άξιοι Τσιριγώτες,

προνομιούχοι Έλληνες, εγχώριοι ιππότες,

που σας ανήκει ολωνών η γαία των Κυθήρων,

Πρασονησιού, Κοφινιδιών, Χύτρας, Αντικυθήρων

μετά των αλυκών αυτών, δασών και βοσκοτόπων,

μοναστηριών, εξωκκλησιών κι άλλων αγίων τόπων,

παραλιών και αμμουδιών, ορέων και ρεμάτων

κι όλων των μη ιδιωτικών χέρισων ή κτημάτων.

Τέτοιο προνόμιο τρανό δεν έχει άλλος τόπος!

Εσείς το αποκτήσατε ανέξοδα κι ακόπως

κι αν κουτουλάτε βέβαια και δεν το εκτιμάτε,

εντούτοις το προνόμιο δουλεύει κι ας κοιμάται.

Αλλά εσείς, λες κι είσαστε  ανόητοι  χωριάτες,

κοιμάστε κι ονειρεύεστε κοντόφθαλμες απάτες,

πως θα καταπατήσετε , θα φάτε το σκασμό σας

και πως θα διαλύσετε τούτον το θησαυρό σας.

Πως θα υποστηρίξετε ξένους που γη πατήσαν,

που ένα στρέμμ’ αγόρασαν και σ’ εκατό εχτίσαν.

Πως θα καταρρακώσετε ετούτον το θεσμό μας,

αντί να τον υψώσετε ψηλά στον ουρανό μας.

Αντί να τον στηρίξετε γερά και μονιασμένοι,

κοιτάτε πως τα μάτια σας θα βγάλετε, καημένοι,

και πως θ’ υπηρετήσετε ως δουλικ΄ αφεντάδων

κομματικά συμφέροντα και κέρδη κερατάδων,

αντί μοχλό ανάπτυξης να κάνετε τη γη μας,

τη γη π’ ανήκει σ’ όλους μας , τη γη π’ είναι Δική Μας!

Έτσι που πάτε σίγουρα μια μέρα το νησί μας

θα μας το φαν’ οι φίλοι μας, αν όχι οι εχθροί μας.

Κράτα καλά λοιπόν γιατρέ και Κομηνέ. Κι οι άλλοι

οι τρεις, που είχατε τιμή πραγματικά μεγάλη

και σας εκλέξανε εσάς επιτροπή, μπροστά σας

νάχετε όραμα βαρύ κι όχι τα αχαμνά σας.

Και σεις , του Δήμου μας ταγοί, περίσσια τιμημένοι,

μία γροθιά, μαζί μ’ αυτούς κι όχι διαιρεμένοι,

βάλτε και σεις στα μάτια σας όραμα μεγαλείο

και δείτε την εγχώρια σαν πλούτου εργαλείο,

πλούτου κοινού, ανήκοντος σ’ όλους τους Κυθηρίους

κι όχι μονάχα σε δικούς και σε υπερχειρίους.

Έχετε υποχρέωση το μέλλον ολωνών μας

σεμνά να ‘ πηρετήσετε και όχι των πατητών μας.

Είναι τιμή για το νησί νάχουμε πρόεδρό μας

ένανε λάτρη του νησιού, ένα λαμπρό γιατρό μας.

Κι είναι καμάρι βέβαια νάχουμε Δήμαρχό μας,

ένα λαμπρ’ επιστήμονα π’ έπεισε το λαό μας.

Μ’ αν η διχόνοια απλωθεί και έρπει ανάμεσά σας,

θάναι στραβό το σήμερα και μαύρα τα στερνά σας.

Κι ακόμα τρισχειρότερα: Θάναι για όλους νίλα

αν μας το φάει το νησί δημόσια μαυρίλα

ή άλλοι καταπατητές, χειρότεροι απ’ το κράτος,

αδίστακτοι, αμόρφωτοι, μαφιόζοι, παρακράτος!

Κρατάτε όσοι αντέχετε λοιπόν και πολεμάτε.

Μ’ όσοι το διάολ’ έχετε, στα σπίτια σας να πάτε.

…………………………………………………………

Κλείνοντας τρέφω μέσα μου μιαν αμυδρή ελπίδα.

Δεν θα μας φάνε οι οχτροί την όμορφη πατρίδα!!!

Μετά τιμής

Γ.Π. ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗΣ

 

Δημοσιεύθηκε στο φ. 220, Δεκέμβριος 2007