Εικοσιπέντε χρόνια μετά…

ΑΚΡΙΒΩΣ εικοσιπέντε χρόνια μετά τη μαύρη συμφορά που είχε ταλαιπωρήσει το νησί επί σειρά ετών και τελικά το άφησε ενωμένο, έπειτα από επίπονες προσπάθειες όσων υγιών δυνάμεων αντιστάθηκαν και παρά τη σιωπή και την ανοχή μέρους της κοινωνίας, ένα άλλο φαινόμενο την απειλεί και πάλι. Ασφαλώς τώρα έχει τεράστιες διαφορές, όσον αφορά την ηθική τάξη, που τότε διασαλεύθηκε, όμως, με δεδομένες τις συνθήκες, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι το ίδιο επώδυνο για τη συνοχή του τόπου.

Τον τελευταίο καιρό πληθαίνουν οι πληροφορίες ότι στο νησί εμφανίζονται κληρικοί από άλλες περιοχές που επιδιώκουν την εγκατάστασή τους σε ενορίες, καθώς έχουν απομακρυνθεί, όχι πάντα με τους συνήθεις ομαλούς τρόπους, από τις πρώην θέσεις τους.

Κοινό χαρακτηριστικό των περισσοτέρων αναφέρεται η αντίθεσή τους στους εμβολιασμούς και τη χρήση μάσκας, η άρνηση της επιδημίας και των μέτρων προφύλαξης που αποφασίζονται από τις αρχές και, σε μερικές περιπτώσεις, η αντίθεση μερικών με την κεφαλή της Εκκλησίας, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ή κάποιων αποφάσεών του. Ασφαλώς δεν είναι δική μας δουλειά η επιλογή των κληρικών από τις εκκλησιαστικές αρχές, όμως, όταν ένα φαινόμενο δείχνει μία οργανωμένη κίνηση και, όταν κοινό χαρακτηριστικό των περισσοτέρων είναι ένας φανατισμός που ήδη διαχέεται επικίνδυνα στην κοινωνία και την διχάζει, τότε έχουμε όλοι λόγο.

Εκτός τούτου, μπορεί να μην έχει ο πολίτης λόγο για την επιλογή, έχει όμως όσον αφορά τη στάση των κληρικών σε επίμαχα ζητήματα, όπως η προστασία της δημόσιας υγείας, η οποία προστατεύεται από το Σύνταγμα, για να μην το ξεχνάμε και δεν μπορεί να έχει σχέση με ιδεοληψίες και εμμονές ανθρώπων που δεν έχουν την παραμικρή επιστημονική σχέση με την ιατρική, όπως παπάδες, γεροντάδες και …ξεματιάστρες.

Είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμή, με τη βοήθεια της επιστήμης και μόνον, η πανδημία θα είναι παρελθόν. Και δεν πρόκειται να αποκομίσουν κανένα όφελος όλοι όσοι την υποτίμησαν, την καπηλεύτηκαν ή πόνταραν στην καταστροφή που θα έφερνε. Θα κερδίσουν όσοι εμπιστεύτηκαν τους επιστήμονες, έλαβαν τις αναγκαίες προφυλάξεις, εμβολιάστηκαν και την πάλεψαν με πειθαρχία, αίσθημα ατομικής και κοινωνικής ευθύνης και δείχνοντας σεβασμό στους ειδικούς και αλληλεγγύη στο συνάνθρωπο. Εδώ, δεν προτιθέμεθα να εισέλθουμε σε οποιαδήποτε λεπτομέρεια πλην των κοινών χαρακτηριστικών που αναφέρονται. Και μην επικαλεσθεί κανείς την έλλειψη κληρικών εδώ, γιατί ακόμη να γίνει και στην Εκκλησία ένας «Καλλικράτης», αφού μερικές ενορίες (στα Κύθηρα οι περισσότερες) δεν αποτελούνται παρά από ελάχιστους πιστούς λόγω της έλλειψης κόσμου και της απομάκρυνσης όσων θα ήθελαν να συμμετάσχουν, αλλά εμποδίζονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Άνετα θα μπορούσαν λοιπόν οι ενορίες μας να ενωθούν με άλλες και να γίνονται εκ περιτροπής τα μυστήρια, όπως εξάλλου γίνεται σε πολλές περιπτώσεις και τώρα. Κι ακόμη, δεν νομίζουμε ότι οι εντόπιοι ιερείς ή όσοι είναι επί σειράν ετών στα Κύθηρα και έχουν θετικά εύσημα ορθής διακονίας, δεν επαρκούν. Αυτή η διαφαινόμενη «συσσώρευση» αρνητών και άλλων απομακρυθέντων από τις Μητροπόλεις τους, με όλα όσα την (και τους) συνοδεύουν, μόνον προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει, εκτός από την επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού με αχρείαστους αμειβόμενους από το κοινωνικό σύνολο.

Και δεν πιστεύουμε ότι οι προ εικοσιπενταετίας «εισβολείς» μοναχοί – «κομμώτριες», «αρχαιολόγοι» και κοινοί απατεώνες, έχουν σχέση με τα σημερινά, όμως πολλές φορές διαφορετικές αφετηρίες οδηγούν σε παρόμοιους τερματισμούς!

Για το λόγο αυτόν, μια και δεν διαβλέπουμε προς το παρόν «φρένο», ας έχουν γνώση οι φύλακες και ειδικά ο Αρχιεπίσκοπος με όλα όσα συμβαίνουν με πρωταγωνιστές κληρικούς τελευταία και ας πάψουν να ασχολούνται πώς θα καταφέρουν να διαχειριστούν, την, ούτως ή άλλως, πενιχρή περιουσία της Μυρτιδιώτισσας, η οποία διαχειρίζεται με τον καλλίτερο τρόπο.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ΦΥΛΛΟ ΙΟΥΛΙΟΥ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2021 ΤΗΣ ΕΝΤΥΠΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΚΥΘΗΡΑΪΚΑ»