Το γνωστό Τσιριγώτη αγωνιστή για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα στην Ελλάδα από το Βρετανικό Μουσείο τον ξέρουν καλά όσοι διαβάζουν εδώ και 40 χρόνια τον αγώνα του. ίσως δεν τον γνωρίζουμε καλά εμείς στα Κύθηρα. Τον θυμηθήκαμε πάλι τώρα που η εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» του αφιέρωσαν μία σελίδα. Αλλά ας δούμε πρώτα ποίος είναι. Οι γονείς του είχαν φθάσει στην Αυστραλία στις αρχές του 20ού αι και εκείνος γεννήθηκε εκεί το 1933. Ο πατέρας του καταγόταν από τα Ντουριάνικα και η μητέρα του από το Δρυμώνα, το γένος Βενέρη (Μανωλέρη), η οποία όμως πεθαίνει ξαφνικά το 1937 και τον επόμενο χρόνο ο πατέρας του με τους δύο γιους του έρχονται στα Κύθηρα και μένουν στο Δρυμώνα που τους βρίσκει ο πόλεμος, για να γυρίσουν πίσω το 1946. Το 1981 ο Εμμανουήλ Κομηνός γνωρίζει την Μελίνα Μερκούρη, η οποία του «αναθέτει» τρόπον τινά τον αγώνα, στον οποίο αναδεικνύεται λαμπρός στρατιώτης και γίνεται γρήγορα …στρατηγός. Από τότε μέχρι σήμερα, στα 88 χρόνια του, έχει γυρίσει όλο τον κόσμο μιλώντας σε 300 διαλέξεις, έχει στείλει δεκάδες επιστολές σε όλους τους Βρετανούς πρωθυπουργούς και έχει πείσει όλους σχεδόν τους πολιτικούς της Αυστραλίας για το δίκαιο αίτημα να επιστραφούν τα μάρμαρα στη χώρα που ανήκουν. Είναι ιδρυτής και πρόεδρος της ιστορικής Διεθνούς Οργανωτικής Επιτροπής Αυστραλίας για την Αποκατάσταση των Μαρμάρων του Παρθενώνα (IOCARPM) και αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ενωσης για την Επανένωση των Γλυπτών.
Το 2016 ταξίδεψε στο Λονδίνο, όπως δηλώνει στα ΝΕΑ. «Πήραμε με τη σύζυγό μου ένα τουριστικό λεωφορείο για να δούμε τα αξιοθέατα. Όταν περνούσαμε έξω από το Βρετανικό Μουσείο, ο ξεναγός είπε στο γκρουπ: «Δεν ξέρω γιατί το λένε έτσι. Δεν έχει τίποτε το βρετανικό. Ολα εκεί μέσα είναι κλεμμένα»».
Ο Εμμ. Κομηνός, ο οποίος το 2010 χρίστηκε μέλος του Τάγματος της Αυστραλίας, είναι πεπεισμένος ότι ο αγώνας του θα δικαιωθεί. «Μόνον όταν τα Μάρμαρα επανενωθούν στο Μουσείο Ακρόπολης θα μπορέσουν να διηγηθούν τη λαμπρή ιστορία τους. Δεν υπάρχουν πια δικαιολογίες. Όλοι μαζί θα κάνουμε το όνειρο πολλών γενεών πραγματικότητα».
Μακάρι να γυρίσουν εδώ και μακάρι ο Εμμ. Κομηνός να ζήσει πολύ ακόμη να δει τους αγώνες του να δικαιώνονται.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ΦΥΛΛΟ ΜΑΡΤΙΟΥ 2021 ΤΗΣ ΕΝΤΥΠΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΚΥΘΗΡΑΪΚΑ»