ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΟΝ: Ισορροπώντας ανάμεσα στην επιθυμία και στην ανάγκη

Για μια χρονιά ακόμα η έλευση των εορτών μοιάζει ανήμπορη να άρει τη γενική δυσθυμία. Οδεύουμε, στην καλύτερη περίπτωση, προς μία ελεγχόμενη αποδέσμευση των αισθημάτων. Πώς να νικήσεις τις απαιτήσεις, πώς να αγνοήσεις τις ανάγκες;

Ο μέσος Έλληνας αγωνίζεται και φέτος να διασώσει ίχνη από την εορτινή καταναλωτική του αξιοπρέπεια παλαιότερων ετών. Μετεωρίζεται ανάμεσα στο πνεύμα των εορτών, που αποζητά μια, στοιχειώδη έστω, ευδαιμονιστική διάθεση και στην ανελαστική παρέκκλιση από άλλες ασφυκτικές προτεραιότητες.

Πώς θα αποκατασταθεί η ταραγμένη ισορροπία ανάμεσα στην επιθυμία και στην ανάγκη; Μια απάντηση: Μα, με τις ευκαιρίες για εορτινά τραπέζια, που απλόχερα μας προσφέρει το δωδεκαήμερο. Και που εμείς καλούμαστε να στρώσουμε και να σκηνοθετήσουμε.

Εκεί ενθαρρύνονται οι διαθεσιμότητες που ανθούν και πολλαπλασιάζονται, όταν οι άνθρωποι “άρχονται ευφραίνεσθαι”.

Στους κόλπους του ανθούν τα γέλια, τα πειράγματα, η φασαρία και ενίοτε η αταξία. Παρέα με επιλεγμένους “συνειδητούς ομοτράπεζους” η τροφή και το κρασί, σε εύτακτη παράθεση σε καλοστρωμένο τραπέζι, προσπορίζουν εκείνο το πολύτιμο αίσθημα της ισότητας, της χαράς, της πληρότητας, της ευφροσύνης, αλλά και της γενναιοδωρίας και της φροντίδας.

Και όλα αυτά μακριά από ματαιόδοξες επιδείξεις στοιχείων ταξικού και οικονομικού συμβολισμού, που επιστρατεύουν οι μαϊμούδες του lifestyle.

Η πείνα και η χόρταση έχουν να κάνουν με τον εγκέφαλο, αλλά η τροφή παραμένει πάντα συναισθηματική. Δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι φωτογραφίες γύρω από ένα τραπέζι μας δείχνουν πάντα ευτυχισμένους.

Πολύ περισσότερο όταν το τραπέζι είναι εορταστικό. Πώς όμως θα το κάνουμε, κάτω από τις παρούσες συνθήκες, εορταστικό;

Ας αρχίσουμε με κάτι που δεν στοιχίζει καθόλου: το στρώσιμο του τραπεζιού – κάτω από άλλες, πιο “λαμπερές” συνθήκες θα το αποκαλούσαμε, art de la table: Καλοστρωμένο τραπέζι, λοιπόν, με αστραφτερά πιάτα, κρύσταλλα και απαστράπτοντα μαχαιροπίρουνα και ό,τι άλλο συντελεί στην ευχαρίστηση του ματιού, που ευλόγως διεκδικεί κι αυτό “τα εαυτού”.

Ανασύρτε λοιπόν τα καλά σας σερβίτσια και εκθέστε τα σε πλήρη, εύτακτη ανάπτυξη πάνω στα ολόλευκα λεπτοκεντημένα ταπεζομάντηλά σας. Μην τα λυπάστε. Τώρα είναι η ώρα τους.

Αυτό θα προκαλέσει φυσική ευεξία και θα προσθέσει υψηλές, αλλά ανέξοδες νότες εορταστικής ατμόσφαιρας. Το ζητούμενο είναι, εκτός των γευστικών και οσφρητικών, να διεγερθούν και οι οπτικές ανάγκες της αισθητικής, που αδικούνται βάναυσα από τη διατροφική ρουτίνα των συνηθισμένων ημερών. Δεν υπάρχει, πάνω σ’ αυτό, καμία διαφωνία, απανταχού: Το τραπέζι και το κρεβάτι πρέπει να είναι καλοστρωμένα…

Δώστε, λοιπόν έναν τόνο απλοχεριάς και απλοχωριάς. Μην κάνετε εκπτώσεις. Να θυμάστε πάντα ότι ο κύριος στόχος σας είναι να περιποιηθείτε αγαπημένα πρόσωπα.

Υποταχθείτε λοιπόν. Δώστε τα όλα. Υπηρετήστε την ομήγυρη “αδιαιρέτως και ασυγχύτως”: Ανοίξτε μπουκάλια, ανανεώστε σερβίτσια, γεμίζετε διαρκώς τα ποτήρια με “οίνον δεσποτικόν και αρκούντα”, παίξτε το ρόλο σας ακούραστα, χαριτωμένα και με επάρκεια.

Βεβαίως, κάτω από τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί, ξεχάστε τους πανάκριβους και αναποτελεσματικούς πειραματισμούς προηγούμενων ετών. Απομακρυνθείτε από “καινοτόμες” διατροφικές προτάσεις ανεξιχνίαστων υποσχέσεων. Αποφύγετε συνταγές φλύαρες, γεμάτες ρητορικές κορώνες. Ξεχάστε γαστρονομικές επιμειξίες περίτεχνων και εξεζητημένων παρασκευασμάτων. Κλείστε τα αυτιά σας σε ναρκισσευόμενες μαγειρικές, επίδειξης μάλλον, παρά απόλαυσης.

Σε περιπτώσεις τραπεζωμάτων σε φίλους, μην ξεχνάτε ότι σκοπός σας είναι να ευχαριστήσετε τους καλεσμένους σας και όχι να τους εντυπωσιάσετε. Απορρίψτε, με άλλα λόγια, μενού που αναγάγουν το τραπέζι σε αυτοσκοπό.

Στραφείτε στις καθαρές γευστικές ελληνικές συνθέσεις. Μακριά από κάθε είδους κρέμες, αλοιφές, λιωμένα τυριά, τερίνες, ρικότες, πατέ… Σκοπός μας είναι να βρεθούμε, ή αν προτιμάτε “να τη βρούμε”, στο τραπέζι, όχι να χαθούμε στη μετάφραση…

Το απώτερο ζητούμενο; Η αποκορύφωση: Όταν δηλαδή έρχεται η ώρα για το λύσιμο της ζώνης. Όταν η μετωπική στάση στο τραπέζι εγκαταλείπεται. Όταν όλοι γυρνούν πλάγια την καρέκλα τους χορτάτοι και παραδομένοι, αγγελικά δοσμένοι στη στιγμή, όπου ο καλύτερος εαυτός μας αναδύεται. Αυτός που συγχωρεί, που κατανοεί και υπόσχεται ότι, από αύριο θα προσπαθήσει να γίνει καλύτερος άνθρωπος.

Καλές γιορτές και καλή χρονιά

*Τέως γενικός διευθυντής εταιρειών του ευρύτερου  χρηματοπιστωτικού τομέα  gcostoulas@gmail.com