Έρωτας και σεξ στο βασίλειο των ζώων: 10 πράγματα που θα σας αφήσουν άφωνους

Την ώρα που ο άνθρωπος έχει απολέσει σήμερα, με όλες αυτές τις εφαρμογές γνωριμιών, ακόμα και τη δυνατότητα για φλερτ, το βασίλειο των ζώων επιμένει να κάνει τον έρωτα και το σεξ όσο πιο δύσκολο παίρνει.

Εκεί έξω, στην άγρια φύση, πλάσματα όλων των ειδών έχουν εξελιχθεί με τρόπους που να μας χαρίζουν εντυπωσιακές στρατηγικές φλερτ, συνουσίας και γονιμοποίησης.

Και το κόρτε και η ίδια η γενετήσια πράξη αψηφούν όσα ξέρουμε ή νομίζουμε ότι ξέρουμε για το πώς παράγονται οι απόγονοι που θα διαιωνίσουν το είδος.

Και το αλογάκι της Παναγίας είναι εδώ σταθμός, καθώς αυτή η σεξουαλική επαφή μπορεί να αποδειχτεί φονική. Τα αρσενικά μαντώδη αναζητούν φρενιασμένα ταίρι πριν πιάσουν τα κρύα και βιώσουν έναν αργό και βασανιστικό θάνατο.

Γι’ αυτό και δεν χολοσκάνε ίσως για τη δεύτερη επιλογή που ανοίγεται μπροστά τους: να κατασπαραχτούν ζωντανά και να αποκεφαλιστούν τελικά κατά τη διάρκεια του ζευγαρώματος.

Και γιατί καταφεύγουν τα θηλυκά σε τέτοιες κανιβαλιστικές πρακτικές; Γιατί το σεξ καταναλώνει πολύ ενέργεια και το να τρέφεσαι με τον παρτενέρ σου κατά τη διάρκεια της πράξης δεν σε γεμίζει μόνο με θρεπτικά συστατικά, αλλά και με περισσότερες πιθανότητες να αποδώσεις γονιμοποιημένα αυγά.

Και ξεκινά από το κεφάλι, καθώς ξέρει ότι το αρσενικό μπορεί να συνεχίσει για λίγο τη δουλειά του ακόμα και χωρίς αυτό. Όλα για την αναπαραγωγή…

 

Για 2-3 βδομάδες στην αρχή της άνοιξης, τα δάση της Αυστραλίας αντηχούν τα σεξουαλικά καμώματα του αρσενικού αντεχίνου. Το μικρό και ακούραστο μαρσιποφόρο επιδίδεται βλέπετε σε σεξουαλικές περιπτύξεις για 14 συνεχόμενες ώρες, προσπαθώντας να συνευρεθεί ερωτικά με όσα περισσότερα θηλυκά μπορεί.

Απελπισμένο και ακατάβλητο, το αρσενικό συνουσιάζεται φρενιασμένα και αυτοκαταστροφικά. Μέχρι το σημείο που η γούνα του υποχωρεί από το δέρμα, το ανοσοποιητικό του σύστημα καταθέτει τα όπλα και αίμα αναβλύζει από τα γεννητικά του όργανα.

Στη μεγάλη κορύφωση όλων αυτών, το αρσενικό έχει ήδη εξουθενωθεί και πεθαίνει, συνήθως από πολυοργανική ανεπάρκεια. «Αυτοκτονική αναπαραγωγή» τη λένε οι επιστήμονες, καθώς αυτός είναι ο τρόπος που έχει διαλέξει ο αντεχίνος να περάσει τη σύντομη ζωή του, συνήθως πριν γιορτάσει τον πρώτο του χρόνο.

Μπορεί να ακούγεται εξωφρενικό, ένα τέτοιο μανιασμένο σεξ είναι ωστόσο ο τρόπος του αντεχίνου να ανταγωνιστεί τα άλλα αρσενικά στην αναπαραγωγική κούρσα και να αποδώσει όσους περισσότερους απογόνους μπορεί. Μια σεξουαλική μάχη μέχρι θανάτου…

 

Γιατί να χάνεις χρόνο στο φλερτ και τα προκαταρκτικά όταν μπορείς απλά να κάνεις τη δουλειά σου και να το βάλεις στα πόδια; Αυτή είναι η αναπαραγωγική φιλοσοφία του κοριού, μόνο που είναι εξαιρετικά βίαιη. Τόσο βίαιη που η επιστήμη την αποκαλεί «τραυματική αναπαραγωγή», καθώς γίνεται με… μαχαιριές.

Όταν βρει λοιπόν σύντροφο, ο κοριός σκαρφαλώνει πάνω της (ή και πάνω του, κάποιες φορές) και τρυπά την κοιλιά της με το σουβλερό αναπαραγωγικό όργανό του, εκσπερματίζοντας στην ανοιχτή πληγή. Παρακάμπτοντας δηλαδή την απόλυτα λειτουργική αναπαραγωγική οδό, η οποία χρησιμοποιείται από το θηλυκό μόνο για την εξαγωγή των αυγών.

Το σπέρμα θα βρει τον δρόμο του για τις ωοθήκες μέσα στον λαβύρινθο της λέμφου του εντόμου, όπου και θα γονιμοποιήσει τα αυγά. Η επαφή είναι όσο τραυματική ακούγεται και κάποιες φορές το θηλυκό πεθαίνει από μόλυνση του τραύματος.

Το αρσενικό τρυπάει συνήθως το θηλυκό όπου βρει, κακοποιώντας το με τρόπους ανείπωτους. Γι’ αυτό και εκείνη έχει αναπτύξει έναν αμυντικό μηχανισμό, παντοδύναμα γεννητικά όργανα και δυνατό ανοσοποιητικό δηλαδή, για να τη βγάζει καθαρή από το ζευγάρωμα.

 

Ένα είδος ψύλλου που ζει στις σπηλιές της νοτιοανατολικής Βραζιλίας, το μικροσκοπικό έντομο Neotrogla, είναι γνωστό στην επιστήμη για μια ακραία αλλαγή ταυτότητας φύλου: το θηλυκό φέρει στο σώμα του όργανα σαν πέη, με τα οποία διαπερνά τα θηλυκού τύπου αναπαραγωγικά όργανα του αρσενικού κατά τη διάρκεια του ζευγαρώματος.

Αυτή η παράξενη αντιστροφή των γεννητικών οργάνων παραμένει μοναδική στη φύση. Το θηλυκό είναι εδώ αυτό που μεταγγίζει το σπέρμα από το σώμα του αρσενικού και η ερωτική τους συνεύρεση διαρκεί κάπου μεταξύ 40-70 ώρες.

Το γεμάτο θρεπτικά συστατικά σπέρμα του αρσενικού διαδραματίζει εδώ διπλό ρόλο, δεν γονιμοποιεί απλώς τα αυγά του θηλυκού, αλλά την κρατά και χορτάτη κατά την πολύωρη αυτή συνεύρεση.

Για να παραμείνει μάλιστα προσκολλημένο στο αρσενικό κατά το ζευγάρωμα, το θηλυκό αγκιστρώνεται μέσα στο σώμα του αρσενικού με ειδικές προεξοχές γύρω από τα πέη της. Αυτό το ερωτικό βέλκρο είναι μάλιστα τόσο αποτελεσματικό που οποιαδήποτε προσπάθεια να χωρίσεις τους δύο εραστές εργαστηριακά καταλήγει πάντα σε τραγωδία.

Για το αρσενικό, που σκίζεται στα δυο…

 

To γνωστό τερατόμορφο ψάρι της Αβύσσου με τα κακάσχημα δόντια και την απόκοσμη λάμψη, με την οποία προσελκύει τη λεία του, είναι μόνο το θηλυκό του είδους. Μικρό, ασθενικό και χωρίς φωσφορίζοντα καλούδια, το αρσενικό anglerfish δεν έχει τίποτα το αξιοσημείωτο.

Και δεν είναι ενδιαφέρον γιατί στην πραγματικότητα το ατελές αυτό ον δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν σπερματικό σάκο με ρουθούνια. Γεννημένο σε έναν κόσμο απόλυτου σκοταδιού, το μόνο που κάνει είναι να μυρίζει και να προσπαθεί να πραγματοποιήσει τον μόνο σκοπό της ύπαρξής του: να γονιμοποιήσει ένα θηλυκό.

Και την εντοπίζει από τις φερομόνες της και τη χαρακτηριστική λάμψη του είδους της. Σε κάποια είδη μάλιστα το αρσενικό είναι τόσο ατελώς ανεπτυγμένο που δεν έχει καν λειτουργικό πεπτικό σύστημα. Το 99% εξάλλου των ατυχών αυτών μνηστήρων λιμοκτονούν παραμένοντας παρθένοι.

Αλλά και το άλλο 1% δεν ζει και πολύ καλύτερα. Μόλις βρει θηλυκό, θα γαντζωθεί με το στόμα του στα πλευρά της και θα ξεκινήσει η αποσύνθεσή του. Σύντομα οι σάρκες τους θα γίνουν μία, το αρσενικό θα συγχωνευτεί στο θηλυκό και τα αναπαραγωγικά όργανά του θα λιώσουν.

Δεν θα παραμείνει παρά ένα υπόλειμμα σπερματικού σάκου με βράγχια. «Σεξουαλικό παρασιτισμό» αποκαλούν την ένωσή τους οι επιστήμονες, εκείνη του παρέχει τροφή και εκείνος σταθερή ροή σπέρματος.

Και δεν είναι φυσικά μόνος, ως και 6 αρσενικά γαντζώνονται και αποσυντίθενται κάθε φορά σε ένα ρωμαλέο θηλυκό…

 

Τον λένε γυμνοσάλιαγκα-λεοπάρδαλη (Limax maximus) εξαιτίας του γεμάτου ραβδώσεις σώματός του, που θυμίζει το γνωστό αιλουροειδές. Και παρά το γεγονός ότι είναι ένα πλάσμα αργό και νωχελικό, αποδεικνύεται ότι έχει τρελές γυμναστικές επιδόσεις όταν μιλάμε για το κρεβάτι του.

Παρά το γεγονός ότι είναι ερμαφρόδιτα, αυτά τα σαλιγκάρια δεν αυτογονιμοποιούνται, αλλά αναζητούν παρτενέρ προκειμένου να ανταλλάξουν σπέρματα. Μιλώντας για απόλυτη ισοτιμία των δύο φύλων δηλαδή. Όταν συναντηθούν λοιπόν και είναι σε καιρό ζευγαρώματος, θα κρεμαστούν από ένα κλαδί και θα τυλίξουν τα σώματά τους.

Μέσα στον ασφυκτικό αυτό κλοιό, καθένα τους θα ξεδιπλώσει το ιριδίζον μπλε πέος του από το δεξιό τμήμα του κεφαλιού του. Τα όργανα πρήζονται και συνδέονται μεταξύ τους και από τη συστροφή δημιουργείται κάτι σαν αντλία, ένας παλλόμενος αγωγός, για τη ροή του σπέρματος.

Όταν ολοκληρωθεί το αλλόκοτο αυτό τελετουργικό, τα σαλιγκάρια διαχωρίζονται και επιστρέφουν στο έδαφος, γεννώντας το καθένα τα δικά του γονιμοποιημένα αυγά.

 

Το γεγονός ότι τρώει τη γλώσσα του θύματός του είναι ένα μόνο από τα ζοφερά πράγματα που κάνει το θαλάσσιο παράσιτο Cymothoa exigua. Γιατί βλέπετε δεν είναι ευχαριστημένο κατασπαράσσοντας απλώς τη γλώσσα του ψαριού-ξενιστή του, πρέπει να την αντικαταστήσει κιόλας. Με τον εαυτό του!

Πρώτα όμως μια ομάδα από τους μικρούς αυτούς δαίμονες θα τρυπώσουν στο ψάρι από τα βράγχιά του. Και θα μεγαλώσουν μέσα του, μέχρι να ενηλικιωθούν. Όταν φτάσουν στο επιθυμητό μέγεθος, τουλάχιστον ένα από αυτά θα μεταμορφωθεί σε θηλυκό.

Αν είναι ένα και μοναδικό στο ψάρι, θα παραμείνει αρσενικό, μόλις καταφτάσει όμως και δεύτερο, το πρώτο θα γίνει γυναίκα.

Κι ενώ η ίδια η διαδικασία της μεταμόρφωσής του είναι αδιανόητη, η νεόκοπη αυτή κυρία θα βρει τον δρόμο της ως τη γλώσσα του ψαριού, όπου και θα αρχίσει να την απομυζεί από το αίμα.

Η γλώσσα μαραίνεται τελικά και αχρηστεύεται, αφήνοντας το στόμα άδειο. Κι έτσι το παράσιτο παίρνει τη θέση της, λειτουργώντας μάλιστα σαν κανονική γλώσσα. Δεν είναι μόνο ότι μετακινεί την τροφή μέσα στο στόμα, αλλά τεμαχίζει κιόλας μεγάλα κομμάτια λείας, βοηθώντας τον ξενιστή του στο μάσημα.

Όταν έχει ρεπό, το παράσιτο τρέφεται, χαλαρώνει ή τσακώνεται, θανάσιμα πολλές φορές, με τα αρσενικά που κατοικούν στα βράγχια. Κάποια στιγμή, ερμαφρόδιτο καθώς είναι, γεννά τα μικρά του και ο κύκλος ξεκινά από την αρχή, σε νέο ξενιστή πια…

 

Κάποια στιγμή στο μακρύ διάβα της εξέλιξης, ένα τμήμα της οικογένειας των ερπετών αποφάσισε πως κουράστηκε πια με τα καμώματα των αρσενικών και το σπέρμα τους. Κι έτσι τα ξεφορτώθηκε πλήρως.

Οι σαύρες Aspidoscelis neomexicanus του Νέου Μεξικού είναι σήμερα ένα από τα είδη που έχουν αποκλειστικά θηλυκά μέλη και μπορούν να αναπαραχθούν χωρίς τη βοήθεια του αρσενικού.

Πώς; Αυτές οι κυρίες κλωνοποιούνται κατά βούληση, αποδίδοντας αυγά με τουλάχιστον διπλάσια χρωμοσώματα από το σύνηθες, τα οποία μπορούν να αναπτυχθούν και σε εξελιχθούν σε έμβρυα χωρίς να χρειάζονται γονιμοποίηση από σπέρμα.

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως λείπουν οι ερωτοτροπίες, έστω κι αν δεν χρειάζονται. Θηλυκά καβαλούν εδώ θηλυκά και εκτελούν τα τελετουργικά του έρωτα, πιθανότατα μάς λέει η επιστήμη για να αυξήσουν τη γονιμότητά τους.

Οι σαύρες του Νέου Μεξικού αντιπροσωπεύουν έναν εντυπωσιακό εξελικτικό άθλο, καθώς πρόκειται για είδος που έχει προκύψει από διασταύρωση δύο ειδών και τέτοια υβρίδια είναι συνήθως ανίκανα για αναπαραγωγή.

Μπλέκοντας ωστόσο τα γονιδιώματα των γονέων τους, αυτές οι σαύρες απέκτησαν ένα πολύ ιδιαίτερο DNA που τους επιτρέπει να αντιγράφουν τους εαυτούς τους ξανά και ξανά.

 

Χορεύουμε συνήθως για να ξεδώσουμε, αν είσαι όμως αρσενική αράχνη-παγόνι, τότε χορεύεις για την ίδια σου τη ζωή. Σαν κανονικά παγόνια, αυτές οι αράχνες έχουν πανέμορφα και ιριδίζοντα χρώματα, μόνο που αυτά δεν αρκούν για να εντυπωσιάσουν το θηλυκό.

Το θηλυκό θα εντυπωσιαστεί μόνο από τις χορευτικές φιγούρες του αρσενικού. Κι αν όχι, τότε εκείνος θα χάσει τη ζωή του. Γι’ αυτό και τα αρσενικά δίνουν την παράσταση της ζωής τους, μιας και πρόκειται ακριβώς για ζήτημα ζωής και θανάτου.

Το αρσενικό χορεύει λοιπόν και το θηλυκό θα τον κυνηγήσει, σπρώχνοντάς τον κάθε τόσο. Όσο ο θάνατος καραδοκεί συνεχώς ως ενδεχόμενο πάνω από το κεφάλι του, ο αρσενικός χορεύει και χορεύει, ακόμα και για 50 λεπτά της ώρας.

Τόσο χρόνο έχει για να βρει τις φιγούρες που θα αρέσουν στο θηλυκό. Αν τις βρει, θα ζευγαρώσουν. Αν το θηλυκό παραμείνει απογοητευμένο, θα τον σκοτώσει…

 

Τα καλαμάρια είναι από τα πλάσματα που είναι γνωστό πως φτάνουν το ζευγάρωμα πολύ μακριά σε όρους φαντασίας. Και δεν είναι καθόλου δύσκολα στην επιλογή παρτενέρ, ίσα-ίσα. Έτσι είναι και το καλαμάρι Χούμπολντ (Dosidicus gigas), γνωστό και ως γιγάντιο καλαμάρι.

Και είναι τεράστιο πράγματι το κεφαλόποδο, αγγίζοντας ακόμα και τα δύο μέτρα μήκος. Αλλά και βάρος που ξεπερνά πολλές φορές τα 50 κιλά. Και μιας και επιστρατεύει τη βιοφωταύγεια, με το σώμα του να διατρέχεται από κόκκινες και λευκές λάμψεις, το λένε κάποιες φορές και «κόκκινο διάβολο».

Το «Έρωτας» θα ήταν βέβαια πιο ταιριαστό όνομα, μιας και το γιγάντιο καλαμάρι εκτοξεύει βλέπετε ερωτικά βέλη. Σπερματοφόρα σωληνάρια, σωστότερα, αλλά ας είναι. Επιπλέον, μόλις πέρυσι μάθαμε πως είναι το έκτο είδος καλαμαριού που επιδίδεται σε ομοφυλοφιλικό έρωτα.

Κι αυτό γιατί όταν μιλάμε για σεξ, τα Χούμπολντ επιλέγουν την ποσότητα παρά την ποιότητα. Θα συνευρεθούν ερωτικά με αρσενικά και θηλυκά, επιλέγοντας κάποιες φορές τα αρσενικά σε δυσανάλογα μεγάλα ποσοστά.

Οι επιστήμονες εξηγούν πως αυτή η ερωτική στρατηγική παραμένει ακατανόητη εξελικτικά. Τα γιγάντια καλαμάρια θα συνευρεθούν με τους πάντες, καθώς τα σώματά τους παράγουν σπέρμα καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Ανά πάσα στιγμή, έχουν κάπου 300-1.200 σπερματοφόρα σωληνάρια οπλισμένα και ετοιμοπόλεμα…

 

Η δυνατότερη φωνή στον κόσμο των πτηνών προέρχεται από ένα πουλί που θέλει να κάνει σεξ. Τι πιο ταιριαστό! Το αρσενικό λευκό bellbird (Procnias albus) δεν γνωρίζει από διακριτικότητες όταν είναι ο καιρός του να ζευγαρώσει.

Θα βρεθεί μαγικά δίπλα σε ένα θηλυκό, θα πάρει μια βαθιά ανάσα και θα φωνάξει όσο δυνατότερα μπορεί πάνω στο πρόσωπό της. Οι ήχοι που βγάζει είναι οι δυνατότεροι που έχουν καταγραφεί ποτέ στο φτερωτό βασίλειο, αγγίζοντας ακόμα και τα 115 ντεσιμπέλ. Σαν να κολλάς το κεφάλι σου σε «ηχείο ροκ συναυλίας», όπως το είπαν γλαφυρά οι ερευνητές.

Την ώρα που κελαηδούν τις εκκωφαντικές αυτές μπαλάντες, τα αρσενικά κουνούν μανιασμένα το κεφάλι τους, τόσο πολύ που μαστιγώνουν συνήθως το θηλυκό με τις μακριές σάρκινες αυτές απολήξεις κάτω από το ράμφος τους.

Τα θηλυκά δεν μοιάζουν πάντως να ενοχλούνται. Οι επιστήμονες υποπτεύονται στην πραγματικότητα πως τους αρέσει όλο αυτό το ερωτικό χάος. Κι εδώ η εξέλιξη έχει φτάσει το κόρτε στο απόγειό του, καθώς ο ήχος των 115 dB μπορεί άνετα να κουφάνει το θηλυκό. Αν είναι να χάσεις την ακοή σου για τον έρωτα, ας είναι, μοιάζουν να μας λένε οι φτερωτές αυτές κυρίες…