Ευρωβουλευτής ο «αντιπρόεδρος του Εδεσσαϊκού»;

Βλέποντας φωτογραφίες και ονόματα υποψηφίων ευρωβουλευτών στην τηλεόραση, πολλοί αναφωνούν έκπληκτοι: «Μα είναι δυνατόν; Θα γίνουμε ρεζίλι στην Ευρώπη!». Η πιο σύντομη απάντηση σε αυτή την ανησυχία είναι η εξής: «έχεις δει ποιοι είναι στην Ευρωβουλή από τις άλλες χώρες;». Είναι όμως ελλιπής και ειρωνική, επομένως το θέμα χρειάζεται κάποια εξήγηση -γιατί όσα εγκρίνει το Ευρωκοινοβούλιο είναι όντως μια σοβαρή υπόθεση.

Ας χρησιμοποιήσουμε μια αναλογία που θα μπορούσε να βοηθήσει. Η εντύπωση που έχουν κάποιοι από εμάς είναι ότι η διαφορά επιπέδου της Ευρωβουλής από το ελληνικό Κοινοβούλιο είναι αντίστοιχη της διαφοράς επιπέδου του Champions League (CL) από το ελληνικό πρωτάθλημα. Και όμως δεν ισχύει. Οι παίκτες στη τελική φάση του CL είναι όντως η ελίτ των ποδοσφαιριστών ενώ οι ευρωβουλευτές δεν διαφέρουν σε κάτι από όσους κατά καιρούς πολιτεύονται στις χώρες τους.

Τα μέλη της Ευρωβουλής, όπως και οι βουλευτές των εθνικών κοινοβουλίων, είναι ένας καθρέφτης όλων ημών. Από την Ελλάδα, τη Ρουμανία και τη Σλοβακία, μέχρι τη Γαλλία και τη Γερμανία.

Επομένως, κάνοντας μια υπέρβαση για επεξηγηματικούς λόγους, η Λαμία που είναι στην έκτη θέση της βαθμολογίας στο ελληνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου θα τα έβρισκε μεν σκούρα στο Champions League, αλλά στο «Ευρωκοινοβούλιο» θα μπορούσε να σταθεί. Αρκεί να την «ψήφιζαν» για να λάβει την έδρα.

Στο Champions League τρέμει η καρδιά μας μη δεχθεί η ομάδα μας πέντε-έξι γκολ και γίνουμε «ρεζίλι στην Ευρώπη». Το φέρουμε βαρέως την επόμενη μέρα. Πόσοι ανησυχούν όμως αν κάποιος που είδαν στην τηλεόραση και τον ψήφισαν για να πάει στην Ευρωβουλή ξέρει αγγλικά ή θα μάθει ποτέ τι σημαίνει Ευρωπαϊκή Αμυνα; Μάλλον περισσότερη αγωνία υπάρχει για το πώς θα πάμε φέτος στη Eurovision.

Κάπως έτσι μπλέκονται όσοι θα μπορούσαν πραγματικά να προσφέρουν με όσους εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι τα κόμματα έχουν ανάγκη celebrities και «αναγνωρίσιμους» για να ενισχύσουν τα εθνικά τους ποσοστά και τις εντυπώσεις στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό. Φυσικά εδώ φταίνε τα κόμματα και όχι οι celebrities.

Εφόσον αυτό είναι το «έργο», γιατί μας έρχεται κόλπος με μερικούς υποψηφίους στις ευρωεκλογές, ενώ αν δούμε τους ίδιους στις εθνικές λέμε «εντάξει, δεν έγινε και τίποτα»; Αναλογικά οι ίδιες φιγούρες δοκιμάζονται και στον εγχώριο στίβο. Ανθρωποι σαν κι εμάς (κάποιοι λένε και χειρότεροι από εμάς). Απο καταρτισμένους επαγγελματίες και επιστήμονες μέχρι τηλεπαρουσιαστές και μορφές που μας θυμίζουν τον πολυσυζητημένο αντιπρόεδρο του Εδεσσαϊκού. Ο οποίος με τον αέρα που είχε μπροστά στην κάμερα δεν απέχει καθόλου από τον μέσο κομματικό παράγοντα στη πατρίδα μας.

Ο πρώην αντιπρόεδρος του Εδεσσαϊκού Θωμάς Μάτσιος. Φαντάζεται κανείς τους διερμηνείς αν κάποτε τον κέρδιζε η Ευρωβουλή (YouTube):

«Μπαίνω με τα τσαρούχια στο σαλονάκι της Ευρώπης» τραγουδούσε πριν από πολλά χρόνια ο Τζίμης Πανούσης, τότε που ήμασταν ακόμα στην αρχή της ευρωπαϊκής εμπειρίας. Η λεπτή ειρωνεία του στίχου μοιάζει τώρα που τον ακούω εκ των υστέρων να προέβλεπε όσα θα ακολουθούσαν.