Φωτογραφικές μνήμες – Λειβάδι

Στο πρόσφατο αφιέρωμα για το Λειβάδι, που δημοσιεύθηκε στην ηλεκτρονική έκδοση γραμμένο από την Ελένη Χάρου-Κορωναίου και τον Ε.Π.Καλλίγερο είχε συμπεριληφθεί και μία πολύ παλαιά φωτογραφία από το Άνω Λειβάδι, αυτό που σήμερα είναι το γνωστό εμπορικό κέντρο, όπως ήταν τη δεκαετία 1910-1920, καθώς η φωτογραφία ήταν αχρονολόγητη.

Σήμερα δημοσιεύουμε τη φωτογραφία αυτήν μαζί με μία ακόμη, η οποία την συμπλήρωνε. Είναι αυτή που εμφανίζεται αριστερά. Και οι δύο μάς δόθηκαν από το Βασ. Π. Κασιμάτη και έχουν μία ιδιαίτερη αξία, καθώς παρουσιάζουν μία εντελώς άγνωστη σήμερα όψη του Λειβαδίου, καθώς οι φωτογραφίες αυτές περιλαμβάνουν και όλο τον κάμπο του Λειβαδίου και κτήρια και άποψη από το Κάτω Λειβάδι.

Για να κάνουμε άλλη μία «ξενάγηση» στις δύο πλέον φωτογραφίες, παρατηρούμε τα εξής: οι φωτογραφίες και το τοπίο ενώνονται στο μοναδικό οίκημα στον μόλις οικοδομούμενο οικισμό. Αυτό είναι το σπίτι-καφενείο-υποδηματοποιείο του Μανώλη Λουράντου-Καλησπέρη και της γυναίκας του Κατερίνας. Αργότερα η οικογένεια έμεινε γνωστή με το παρωνύμιο Πιέρος και ο γιος τους Γιάννης έγινε ένας από τους πιονιέρους της ανάπτυξης του οικισμού.

Είχαν κατέβει από τα Καλησπεριάνικα μαζί με μία ακόμη οικογένεια Καλησπέρηδων (του Παν. Λουράντου-Καλησπέρη). Στο άκρο αριστερά της φωτογραφίας διακρίνονται ελάχιστα οι αποθηκευτικοί χώροι του εργοστασίου του Γαβρίλη Χάρου, που είχε ανεγερθεί λίγα χρόνια πριν. Προσέξτε τα χωράφια που διακρίνονται εμπρός από την οικία του Πιέρου και αργότερα κόπηκαν σε οικόπεδα από την οικογένεια Καλούτση και οικοδομήθηκαν όλα αποτελώντας σήμερα τον κορμό του οικοδομικού συγκροτήματος του Λειβαδίου. Στο βάθος πίσω από το σπίτι του Πιέρου οι δύο διώροφες οικοδομές ανήκαν σε κλάδους της οικογένειας Λεβούνη και αγοράστηκαν από δύο αδελφούς Φατσέα, που είχαν επιστρέψει από τις ΗΠΑ.

Ο ναός της Παναγίας Κοντελετούς διακρίνεται με τις αποθήκες του και το κελί αριστερά και πίσω (κατεδαφίστηκαν στα μετέπειτα χρόνια). Στις αποθήκες φύλαγαν τον καρπό από την ενοικίαση των κτημάτων του ναού και στο κελί κρατούσε τους λογαριασμούς ο γραμματέας και εκεί «έκλειναν» το Μητροπολίτη κατά την εκλογή εφημερίου, που γινόταν κάθε δύο χρόνια, για να μην την επηρεάσει! Η εκλογή γινόταν με ψηφοφορία των αδελφών του ναού. Μία ιστορική φωτογραφία, χιλιάδες αναμνήσεις και κάποιες ιστορικές μνήμες χρήσιμες ίσως στους νεότερους.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ Φ. 344 ΜΑΡΤΙΟΣ 2019 ΤΗΣ ΕΝΤΥΠΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ