Φταίει “Το σύστημα”;;;

Στη διάρκεια του βίου μας, έχουμε ακούσει για διάφορα “συστήματα” τα οποία καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων μας. Υπάρχει το σύστημα ύδρευσης, ηλεκτροδότησης, εισαγωγικών εξετάσεων, επιλογής προσωπικού,επιθετικό, αμυντικό, 4-2-4, Προ-Πο, Τζόκερ, καουμποϊκό, τουρμπιγιόν κλπ.

Υπάρχει όμως και “ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ” το οποίο σαρώνει τα πάντα.

Έτσι λοιπόν, μια πολύ διαδεδομένη μορφή αναθέματος, άρας, κατάρας των σύγχρονων Ελλήνων είναι, πως για ο,τι κακό μας συμβαίνει και  για την ανεύρεση του αιτίου έχουμε εξαντλήσει τους συνήθεις ύποπτους (πλούσιους, πολιτικούς, λαμόγια, παπάδες, ξένες δυνάμεις κλπ) αλλά τελικά δεν καταλήγουμε κάπου, η έσχατη καταφυγή είναι ότι “φταίει το σύστημα”.

Τι είναι όμως ένα “σύστημα” ;;; Ενώ κατά τα λεξικά φαίνεται να είναι “σύνολο αρχών σε στενό συνειρμό μεταξύ τους”, στο μυαλό των εγχωρίων ημών πολιτών, πρόκειται για κάτι τελείως διαφορετικό. Όπως, λοιπόν, το έχω αντιληφθεί, κατά τους ανωτέρω, “σύστημα” είναι ένα άτυπο σχήμα απάνθρωπων κατοίκων του πλανήτη Γη οι οποίοι για το προσωπικό τους ,και μόνο, συμφέρον εκμεταλλεύονται τους υπόλοιπους ανθρώπους, με αποτέλεσμα την απίθανη ανισότητα που κυριαρχεί, τη φτώχεια, τη δυστυχία, τους λιμούς και καταποντισμούς και όλους τους κακούς -ισμούς.

Το κακό για τους πολλούς και το καλό για τους καταπιεστές, είναι ότι το “σύστημα” είναι αόρατο, διαφανές, άυλο και έτσι είναι αδύνατο να το εντοπίσεις και να το χτυπήσεις και -το κυριότερο- δεν είναι ένα, αλλά πολλά.

Αναρωτιέσαι  βέβαια, πώς γίνεται να δημιουργείται ένα “σύστημα” χωρίς να συνευρίσκονται οι δημιουργοί του. Είναι ένα ερώτημα το οποίο όμως δεν ενδιαφέρει τους διαμαρτυρόμενους και υβριστές. (Μην μου πείτε για λέσχες Μπίλντερμπεργκ , Νταβός, Στοές κλπ, διότι η κάθε μία έχει άλλα και αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα). Για τους παραπάνω λοιπόν, αρκεί το ότι υπάρχει η εύκολη απάντηση στο μικρόκοσμο που ζουν , όπου δεν μπορούν να εξηγήσουν την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης και αυτή δεν είναι άλλη από το ότι “φταίει το σύστημα”.

“Φταίει το σύστημα” διότι δεν είναι πλούσιοι, δεν έχουν καλή υγεία, πεθαίνει η μάνα τους νέα, δεν τους μιλάνε τα παιδιά τους, κυκλοφορούν ναρκωτικά, χάνει συνέχεια η ομάδα τους, δεν τσιμπάει στο ψάρεμα κλπ. Όσον αφορά δε στην καθαρά πολιτική διάσταση του θέματος και -κυρίως- τι φταίει και πάμε κατά διαόλου σ΄αυτή την ευδαίμονα χώρα, ε, καλά τώρα καταλαβαίνετε…

Το φαιδρό όμως της υπόθεσης είναι, ότι ο καθένας καταριέται το σύστημα στο οποίο ζει και έτσι ονειρεύεται κάποιο άλλο καλύτερο. Αυτός που ζει σε καπιταλιστικό σύστημα νοσταλγεί κάποιο άλλο, ας πούμε σοσιαλιστικό, αυτός που ζει σε σοσιαλιστικό, νοσταλγεί το καπιταλιστικό, αυτός που ζει σε μικτό προτιμά κάτι το αμιγές κ.ο.κ. Δηλαδή, δεν βρίσκεις άκρη και πώς να βρεις, όταν υπάρχουν τόσα συστήματα όσα ο καθένας μας μπορεί να φαντασθεί.

Πώς όμως  εφευρίσκεται και επιβάλλεται ένα “σύστημα”;;;

Στην πολύ μικρή, χρονικά, παρουσία του ανθρώπου στη γη σε καθεστώς οργανωμένης πολιτείας, έχουν δοκιμασθεί δεκάδες συστήματα διακυβέρνησης, χωρίς να έχει βρεθεί, μέχρι σήμερα, κάποιο το οποίο να ικανοποιεί το σύνολο των ανθρώπων κάθε κοινωνίας.

Φύλαρχοι, Αρχηγοί, Τύραννοι, Βασιλείς, Αυτοκράτορες (πενταδάκτυλοι ή εξαδάκτυλοι), Καίσαρες (Κάιζερ, Τσάροι), Δεσπότες, Πάπες, Αριστοκράτες, Στρατιωτικοί, Αναρχικοί, Επαναστάτες, Δικτάτορες, Σοσιαλιστές, Κομμουνιστές, Δημοκράτες, όλοι έχουν δοκιμασθεί, κανένας όμως δεν κατάφερε να μακροημερεύσει σε αγαστή συμφωνία με τους κατοίκους της χώρας που επικράτησε και σύμφωνα με το “σύστημα” το οποίο εφάρμοσε.

Γιατί;;; Διότι, λόγω της φύσης του ανθρώπου και δεχόμενοι το αληθές αλλά μη κατανοητό από τη μεγάλη πλειοψηφία, ότι ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός (συνεπώς, με μοναδική σκέψη, μοναδική αντίληψη,μοναδικές εμπειρίες, μοναδική δράση) είναι αδύνατον ένα “σύστημα” να καλύψει τις ανάγκες ενός εκάστου, χωρίς να θίξει αξίες , πιστεύω και συμφέροντα κάποιων άλλων συνανθρώπων του.

Γι΄αυτόν ακριβώς το λόγο και η πληθώρα των  λαοπλάνων, δημαγωγών και λοιπών αποβρασμάτων οι οποίοι εκμεταλλεύονται τα αδύνατα σημεία κάθε συστήματος, υποσχόμενοι ριζικές ανατροπές και ευημερία για όλους και τελικά οδηγούν τους λαούς στην καταστροφή.

Μια ισχυρή απόδειξη των παραπάνω είναι η ύπαρξη εκατοντάδων θρησκειών. Το πιο  ευαίσθητο και ευάλωτο στοιχείο κάθε ανθρώπου, είναι “η ζωή μετά” ή γενικότερα, οι μεταφυσικές του αγωνίες. Αυτή τη θεμελιώδη ανθρώπινη ανάγκη, η οποία ευρίσκεται έξω από την καθημερινότητα με τις κακίες της, τις αμαρτίες της, τις μικρότητες,   καμία  θρησκεία δεν μπόρεσε να καλύψει για το σύνολο της ανθρωπότητας. Πόσο μάλλον, κάποιο πολιτικό-κοινωνικό  σύστημα μπορεί να ασκήσει πλήρη διακυβέρνηση.

Προσωπικά, το πολυσύνθετο και πολυποίκιλο του πράγματος το βρίσκω εξόχως συναρπαστικό και μεγαλειώδες και με οδηγεί  στο τελικό μου συμπέρασμα, ότι δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθεί ούτε θρησκεία ούτε πολιτικό σύστημα, το οποίο θα επικρατήσει παγκοσμίως.

Και μη νομίζετε ότι υπάρχει κάποιο σύστημα το οποίο δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμα και ότι η πρόοδος του ανθρώπου θα βρει αυτό που θα του λύσει τα προβλήματα. Η όποια πρόοδος έχει επιτευχθεί τα τελευταία 150-200 χρόνια είναι,  στην συντριπτική της πλειοψηφία, τεχνολογική. Ακόμα, όποιος πιστεύει ότι οι  προηγούμενες γενεές ανθρώπων δεν είχαν σκεφθεί κάποιο “σύστημα” για να καλύπτει τις ανάγκες τους επειδή δεν ήταν αρκετά ευφυείς, βρίσκονται σε βαθιά μεσάνυχτα καθώς και η ευφυϊα  τους είναι αναμφισβήτητη και έχουν δοκιμασθεί τα πάντα, όσον αφορά στο θέμα μας.

Ένα μικρό δείγμα. Υπάρχει μια ελλιπής γνώση σχετικά με την εφαρμογή σοσιαλιστικών ιδεών -αυτών δηλαδή που, θεωρητικά, θα εξαλείψουν τα δεινά των ανθρώπων μια για πάντα-σε συστήματα διακυβέρνησης και ότι  η μεγάλη Σοσιαλιστική Επανάσταση της Ρωσίας το 1917, ήταν η πρώτη που εγκαθίδρυσε τον σοσιαλισμό στον κόσμο. Ανεπαρκής πληροφόρηση. Ο σπουδαίος ιστορικός WILL (και ARIEL)  DURANT στο βιβλίο του ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ  ΤΗΣ  ΙΣΤΟΡΙΑΣ, αναφέρει ότι τουλάχιστον 3 (τρεις)φορές εφαρμόσθηκαν  σοσιαλιστικές μέθοδοι στην Κίνα.

Με τους αυτοκράτορες Βου Τι (140-87 π.χ.), και Βανγκ Μανγκι (9-23 μ.χ) και τον Πρωθυπουργό Βανγκ Αν Σιχ (1068-85 μ.χ. Και οι 3 αυτές απόπειρες πέτυχαν στην αρχή και για αρκετό διάστημα υπήρξε πλήρης εφαρμογή σοσιαλιστικών μέτρων με αναδασμούς, χαμηλά επιτόκια δανεισμού, κοινωνική πρόνοια κλπ,  αλλά τελικά απέτυχαν για τους παρακάτω -κυρίως- λόγους.  Υψηλή φορολογία (για τη μισθοδοσία υπεράριθμων δημοσίων υπαλλήλων οι οποίοι εκαλούντο να υπηρετήσουν μία τεράστια γραφειοκρατία), διαφθορά (απαραίτητο στοιχείο της γραφειοκρατίας) και ισχυρή αντίδραση των πλουσίων. Φυσικά μπορεί να αναρωτηθείτε, γιατί δεν σκότωναν όλους τους πλούσιους;; Θα ήταν κάποια λύση. Αλλά, ακόμα και αν τους σκότωναν υπήρχαν και άλλοι λόγοι. Φυσικές καταστροφές, πόλεμοι, ανταγωνισμοί, νέοι πλούσιοι (νομενκλατούρα) κλπ.

Το μακροβιότερο όμως καθεστώς σοσιαλισμού εγκαθιδρύθηκε από τους Ίνκας στο Περού περί τον 13ο αιώνα μ.χ. και διατηρήθηκε μέχρι το 1533 όταν κατακτήθηκε από τον Ισπανό κονκισταδόρ δηλαδή κατακτητή-τυχοδιώκτη-εξολοθρευτή Φρανσίσκο Πιζάρρο Γκονσάλες.

Άρα, έχουν δοκιμασθεί, σχεδόν, τα πάντα  έτσι πορευόμαστε και καταλήγουμε στο συμπέρασμα, ότι το κάθε σύστημα το οποίο εφευρίσκεται και εγκαθίσταται, είναι δημιούργημα κοινωνικών αναγκών, ειδικών συγκυριών, απρόβλεπτων γεγονότων, χαοτικών καταστάσεων. Είναι ένα ανθρώπινο δημιούργημα, επομένως ατελές και ευάλωτο.

Θα δεχόμουνα να καταγγέλλω ένα “σύστημα” εάν αυτό είχε επιβληθεί από μη ανθρώπινα όντα, ας πούμε εξωγήινους, το οποίο θα καταπίεζε όλους τους ανθρώπους της γης και θα ήταν τόσο τέλειο όπου κανένας εγκέφαλος δεν θα μπορούσε να βρει τρόπους να το καταστρέψει. Από τη στιγμή όμως, όπου το “σύστημα” είναι δημιούργημα ανθρώπινου νου, δεν το καταγγέλλεις απλά  και μοιρολατρικά, αλλά το αναλύεις, το βελτιώνεις,το αλλάζεις, το χτυπάς, το χλευάζεις, το πολεμάς, το γκρεμίζεις. Οποιοδήποτε σύστημα, μηδενός εξαιρουμένου.

Διότι, άλλως πώς, πετάς ένα “φταίει το γαμ….νο σύστημα”και για την επιβεβαίωσή σου, ανοίγεις το ραδιόφωνο και ακούς άσματα του τύπου

για όλα φταιν’ οι γκόμενες

οι πρώην κι οι επόμενες

επώνυμες κι ανώνυμες

και γενικώς *

ή

 

Το σύστημα έχει άλλα συστήματα φριχτά

σε κλείνει μεσ΄τη γυάλα

σε κόβει σε λεφτά **