Φύτεψαν τους κέδρους στο Μυλοπόταμο

Στις 5 Δεκεμβρίου 2015 έγινε στην Παναγία Ορφανή και στα Φανακοπεία στο Μυλοπόταμο η προγραμματισμένη δενδροφύτευση των δενδρυλλίων κέδρου, όπως είχαμε γράψει τον Νοέμβριο. Μεγάλη η συμμετοχή εθελοντών, που συγκεντρώθηκαν στο καφενείο της Καλλιόπης Καρύδη και σχημάτισαν οργανωμένες ομάδες με συγκεκριμένο έργο η κάθε μία.

Ως γνωστόν το μεγαλύτερο μέρος του κεδροδάσους στο Μυλοπόταμο, που ήταν ένα από τα ελάχιστα που υπήρχαν σε όλη τη χώρα, καταστράφηκε από τις πυρκαγιές του 2000 και 2007. Η πρώτη κίνηση για να αναγεννηθεί το καμένο δάσος ήταν να αποσταλούν μοσχεύματα από τα κέδρα της περιοχής σε φυτώριο στην Κρήτη όπου με κατάλληλες μεθόδους έγινε κατορθωτό να δημιουργηθούν 300 περίπου δενδρύλλια. Τα φυτά αυτά έχουν το ίδιο DNA με τα αρχικά, είναι δηλαδή απ’ ευθείας απόγονοι των δέντρων που αντίκρισαν οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού. Πρόκειται για το υποείδος Άρκευθος η Φοινικική και η πρωτοβουλία και επιμέλεια της παραγωγής σε φυτώριο της Κρήτης των δενδρυλλίων ανήκε στο Θανάση Σάμιο. Τα δενδρύλλια είναι τεσσάρων ετών και ήταν έτοιμα για φύτευση.
Το Λύκειο Κυθήρων,(και ιδίως ο Λυκειάρχης Θανάσης Τριφύλλης και ο πρωτεργάτης της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, Δημήτρης Λεβέντης) αγκαλιάζοντας με αγάπη, ενθουσιασμό και αποφασιστικότητα την ιδέα μερικής αποκατάστασης του μικτού κεδροδάσους της Παναγίας της Ορφανής συμμετείχε  ως κύριος οργανωτικός φορέας της δενδροφύτευσης των 300 δενδρυλλίων που ήταν η αρχική παραγγελία.
Όλη η προσπάθεια περιελάμβανε:

• αγορά των δενδρυλλίων από το φυτώριο,
• μεταφορά από την Κρήτη στο Μυλοπόταμο,
• σκάψιμο σωστών λάκκων από επιβλεπόμενους εργάτες,
• δενδροφύτευση από εθελοντές,
• τοποθέτηση συρματοπλεγμάτων για προστασία από τα κατσίκια,
• αρχικό πότισμα και καλοκαιρινό πότισμα.

Για να καλυφτεί το οικονομικό κόστος το σχολείο εξέδωσε κουπόνια υιοθεσίας. Τα κουπόνια ήταν αριθμημένα από 001-300 και στο κάθε κεδράκι που υιοθετήθηκε υπάρχει πλακίδιο που θα αναγράφει το όνομα του αναδόχου. Πιστεύουμε ότι αυτό θα δημιουργήσει μια διαρκή σχέση της κοινωνίας με το έργο, όχι μόνο μια στιγμιαία στήριξη ενός φιλόδοξου σχεδίου, αλλά συμμετοχή, φροντίδα και αγάπη για την αναγεννώμενη φύση.

Να επισημάνουμε, τέλος, εκτός από τα αυτονόητα συγχαρητήρια σε όσους συμμετείχαν στο όλο έργο ότι πρωτοβουλίες όπως αυτή είναι όντως πολύ σημαντικές και για τον πρόσθετο λόγο ότι μπορεί να συνετίσουν όλους εκείνους τους αδιάφορους πολίτες, αλλά και τις αρχές, που δεν προσέχουν τη φύση ή, ακόμη χειρότερο, θεωρούν τις πυρκαγιές  κάτι ….καλό και φροντίζουν να διαδίδουν τις άθλιες αυτές σκέψεις για να βρουν μιμητές.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη έκδοση Φ. 309 – Ιανουάριος 2016