Για τον Πάγκαλο, αντί μνημοσύνου

Αντί μνημοσύνου, δυο-τρεις σκόρπιες ιστορίες για τον Θόδωρο Πάγκαλο, που έφυγε. Οχι από τις γνωστές. Ηταν ένας από τους πέντε εξυπνότερους ανθρώπους που έχω συναναστραφεί. Και από τους πιο αυτοκαταστροφικούς.

Θυμάμαι τον Πάγκαλο ως υπουργό Εξωτερικών να κάνει τραπέζι σε ευρωπαίους διπλωμάτες στο εστιατόριο του υπουργείου, να τους μιλάει σκληρά για τα ελληνοτουρκικά και για τη στάση των κυβερνήσεών τους, ενώ την ίδια στιγμή να πιέζει με μανία μια μπουκιά από ψίχα ψωμιού πάνω στην κόκκινη γραβάτα του, διότι, όπως έτρωγε και αγόρευε συγχρόνως, είχε φτιάξει μια πελώρια λαδιά πάνω της.

Θυμάμαι τον Πάγκαλο να μας διηγείται ότι νεαρός, κάποιο Πάσχα, βρέθηκε στην Ελβετία. Είπε λοιπόν σε κάτι ξένους φίλους του ότι θα τους φτιάξει το ελληνικό πασχαλινό έδεσμα, τη μαγειρίτσα. «Πήγα σ’ ένα χασάπικο που ήταν σαν χειρουργείο και ζήτησα εντόσθια. Ο ελβετός χασάπης με κοίταξε με βδελυγμία. Δεν ξέρετε ότι τα εντόσθια απαγορεύονται στην Ελβετία;, με ρώτησε αυστηρά. Από ποια χώρα είστε; Και τότε εγώ απαθής, του απάντησα: Τούρκος. Από τότε κατάλαβα ότι θα γινόμουν υπουργός Εξωτερικών».

Θυμάμαι τον Πάγκαλο ορισμένο από τον Ανδρέα υποψήφιο δήμαρχο Αθήνας το 1995. Μέγα στέλεχος εκείνη την εποχή, επειδή ήταν το απόλυτο φαβορί η ΝΔ έβαλε απέναντι του έναν ευγενικό αλλά άσημο νεαρό ονόματι Δημήτρη Αβραμόπουλο. Ο Θόδωρος αρνήθηκε κάθε συμβουλή ειδικού για την καμπάνια του, έκανε μια τόσο καταστροφικά επιθετική προεκλογική εκστρατεία, που οι ψηφοφόροι τον σιχάθηκαν και έδωσαν τη νίκη στον Αβραμόπουλο. Τότε ήταν που είχε ονομάσει τον αντίπαλο του «κύριο Τίποτα».

Θυμάμαι τον Πάγκαλο να μας λέει γελώντας ότι τον καιρό που ήταν υπουργός η ΕΥΠ είχε βρει τρόπο για ένα διάστημα να υποκλέπτει τις τηλεφωνικές συνομιλίες ενός στελέχους πρεσβείας μεγάλης χώρας, τον οποίον θεωρούσαν κατάσκοπο. Η υπηρεσία, κάθε τόσο του έδινε τα απομαγνητοφωνημένα αποσπάσματα που τον αφορούσαν. «Από αυτά που διάβασα να λέει για μένα αυτός ο μ@@@@ας, κατάλαβα ότι κι εκείνοι παρακολουθούσαν το δικό μου τηλέφωνο», μας έλεγε και το γέλιο του τράνταζε την αίθουσα.

Οταν τον ρωτούσαν για τον παππού του, Θεόδωρο Πάγκαλο, έλεγε: «Το βασικό του γνώρισμα δεν ήταν ούτε ότι ήταν στρατιωτικός, ούτε ότι κατέληξε δικτάτορας. Το βασικό του γνώρισμα ήταν πως ήταν ξεροκέφαλος αρβανίτης. Σαν εμένα».