Γιατί το λέμε έτσι;

Τα τοπωνύμια των Κυθήρων περιέχουν έναν εξαίρετο γλωσσικό πλούτο, ο οποίος κινδύνευε να χαθεί μέχρι που ήρθε το βιβλίο «Κυθηραϊκά τοπωνύμια, Ιστορική Γεωγραφία των Κυθήρων» και διέσωσε περίπου 4.500 από αυτά.

Παρά ταύτα υπολογίζεται ότι ίσως να υπάρχουν άλλα τόσα ακόμη, που δεν είχαν εντοπισθεί παρά την πολυετή έρευνα του υπογράφοντος το παρόν και συγγραφέα της. Ειδικά πολλά μικροτοπωνύμια είναι αυτά που «ξεφεύγουν» εύκολα από την έρευνα, καθώς αλλάζουν με σχετικά γρήγορους ρυθμούς. Παρά ταύτα έχουν εντοπισθεί εκατοντάδες παρόμοια, τα οποία ανάγονται χρονικά και με ασφάλεια πολλούς αιώνες πριν, φθάνουν δε μέχρι τις αρχές του 14^ου αι., δηλαδή λίγο μετά την Ενετική κατάκτηση του νησιού. Σήμερα θέλουμε να αρχίσουμε μία ακόμη σειρά μικρών δημοσιευμάτων στην εφημερίδα για τη σημασία μερικών από αυτά τα τοπωνύμια, έτσι ώστε να εξαφθεί το ενδιαφέρον όσων έχουν ακόμη σχετικές ευαισθησίες και να συγκεντρωθούν και άλλα στοιχεία πάνω στο θέμα.

Βασκηνάρη (στου): τπν στο Λειβάδι δίπλα προς Δ στο ναό Παναγίας Κοντελετούς. Προέρχεται από το επώνυμο Βασκηνάρης (Vascinari), που έφερε παλαιά αρχοντική οικογένεια των Κυθήρων, που αναφέρεται  το 16^ο αι και χάθηκε αργότερα. (Στο πρώτο Συμβούλιο των Ευγενών το 1572 μετείχε ένας Δημ. Βασκινάρης). Το επώνυμο αυτό προέρχεται πιθανόν από παρωνύμιο.

Καταχανάς: ακόμη ένα βυζαντινό τπν των Κυθήρων. Πρόκειται για μεγάλη ρεματιά, που ξεκινά πίσω από τα Γουδιάνικα και καταλήγει Ανατολικά μέχρι τη θάλασσα. Αναφέρεται σε έγγραφα που ανάγονται χρονικά στο 14^ο αι. Σημαίνει το βρικόλακα, καθώς καταχανάδες ονόμαζαν τους βρικόλακες στο βυζάντιο. Πιστεύεται ότι το τπν στα Κύθηρα προέρχεται από παλαιότατο παρωνύμιο, που έχει χαθεί.

Κεραμάρι: τπν στον Καραβά, όπου και η ομώνυμη πηγή. Το τπν είναι βυζαντινό και προέρχεται από το κεραμαρείον, δηλαδή το κεραμείο (=εργαστήριο αγγειοπλαστικής).