Η Αμερική δαπανά ένα εξωφρενικό ποσό για την τριτοβάθμια εκπαίδευση -στην τελευταία θέση η Ελλάδα

Καθώς οι Αμερικάνοι φοιτητές επιστρέφουν στα πανεπιστήμια για το νέο ακαδημαϊκό έτος, τα υψηλά δίδακτρα αναμφίβολα είναι στο μυαλό όλων. Το ολοένα και αυξανόμενο κόστος φοίτησης έχει οδηγήσει τους προοδευτικούς να ζητήσουν ένα σύστημα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης πιο ευρωπαϊκού τύπου, όπου η κυβέρνηση θα αναλαμβάνει μεγαλύτερο μέρος των δαπανών.

Ωστόσο, μια νέα έρευνα του ΟΟΣΑ, δείχνει ότι τα υψηλά πανεπιστημιακά δίδακτρα στην Αμερική δεν οφείλονται απαραίτητα στην ανεπαρκή κρατική στήριξη. Αντίθετα, το πρόβλημα είναι πιο θεμελιώδες. Τα δίδακτρα είναι υψηλά στην Αμερική, επειδή τα αμερικανικά κολέγια δαπανούν περισσότερα ανά μαθητή από σχεδόν κάθε άλλη χώρα στον ανεπτυγμένο κόσμο.

Στην τελευταία θέση της ίδιας κατάταξης βρίσκεται η Ελλάδα.

Το αμερικανικό σύστημα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης δαπανά σχεδόν 27.000 δολάρια ανά σπουδαστή σε βασικές και βοηθητικές εκπαιδευτικές υπηρεσίες. Το ποσό αυτό περιλαμβάνει τις δαπάνες διδασκαλίας, διοίκησης και βοηθητικών υπηρεσιών όπως φοιτητικές εστίες και χώρους εστίασης. Επιπλέον 3.000 δολάρια ανά σπουδαστή πηγαίνουν στις δαπάνες έρευνας και ανάπτυξης. Μόνο το μικροσκοπικό Λουξεμβούργο, ένα εύπορο μεγάλο δουκάτο στη Δυτική Ευρώπη, ξοδεύει περισσότερο ανά φοιτητή από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η Αμερική διατηρεί τη δεύτερη θέση κατάταξης, είτε κάποιος κοιτάζει τις βασικές δαπάνες εκπαίδευσης είτε το σύνολο των δαπανών του πανεπιστημίου, συμπεριλαμβανομένης της έρευνας. Στην τρίτη θέση βρίσκεται το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου τα πανεπιστήμια ξοδεύουν 21.000 δολάρια ανά σπουδαστή σε βασικές και βοηθητικές δαπάνες και τα υψηλά δίδακτρα επίσης εγείρουν παράπονα.

Είναι αλήθεια ότι σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, η κυβέρνηση καλύπτει μεγαλύτερο μερίδιο του κόστους της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Όμως, τα πανεπιστήμια σε χώρες με υψηλές επιχορηγήσεις, όπως η Νορβηγία και η Φινλανδία, πρέπει γενικά να αποδεχτούν ένα πολύ χαμηλότερο επίπεδο δαπανών ανά φοιτητή, παρόλο που οι φορολογικοί συντελεστές των χωρών αυτών είναι πολύ υψηλότεροι από τους αντίστοιχους της Αμερικής.

Η Αμερική ίσως έχει τη δυνατότητα να μειώσει τα δίδακτρα με μεγαλύτερες κρατικές επιχορηγήσεις, αλλά οι εμπειρίες άλλων χωρών δείχνουν ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να υποχρεώσει τα πανεπιστήμια να μειώσουν τα βασικά τους έξοδα για να λειτουργήσει ένα σχέδιο σαν αυτό χωρίς να πέσουν έξω τα δημόσια ταμεία. Εναλλακτικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να λάβουν μέτρα για την προώθηση του ανταγωνισμού και της μεγαλύτερης αποτελεσματικότητας στον τομέα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, εκμεταλλευόμενες την εξουσία της πειθαρχίας της αγοράς για να φέρουν τις τιμές των διδάκτρων πίσω στη γη. Ο κοινός παρονομαστής και στις δύο αυτές προσεγγίσεις είναι οι χαμηλότερες δαπάνες.

Εάν τα χαμηλότερα δίδακτρα είναι ο στόχος, είναι δύσκολο να καταλήξει κανείς σε διαφορετική διαπίστωση από το ότι τα υψηλά επίπεδα δαπανών των αμερικανικών πανεπιστημίων πρέπει να μειωθούν.