Η αποστολή του στρατηγού Φλώρου

Στην βάρδια του Κωνσταντίνου Φλώρου ως αρχηγού ΓΕΕΘΑ, δεν του «έκατσαν» οι παρακολουθήσεις (όπως επιτήδεια επιμένουν κάποιοι), του έκατσε η αποκορύφωση της τουρκικής επιθετικότητας. Η συνειδητοποίηση αυτής της αξιολογικής κλίμακας των προβλημάτων που βρέθηκαν στον δρόμο του στρατηγού, έχει νόημα  για να μπορέσουμε να διαχωρίσουμε το ουσιώδες από το επουσιώδες και το σημαντικό από το ασήμαντο.

Αν πολλά χρόνια αργότερα θα χει να θυμάται κάτι ως κορυφαίο της αρχηγίας του, δεν θα είναι ένα αναπόδεικτο δημοσίευμα ότι παρακολουθούνταν, ούτε η εμμονική  αντιπολιτευτική αναπαραγωγή του. Θα είναι τα «θα ‘ρθουμε νύχτα» του Ερντογάν και τα ανανεωμένα «casus belli» των Ακάρ και Νταβούτσογλου, καθότι  αυτά θα παράγουν ακόμα και τότε αποτελέσματα. Αντιθέτως, ο (κατά το Documento) κωδικός παρακολούθησης του τηλεφώνου του, θα χρειάζεται γκουγκλάρισμα για να ανασυρθεί από την λήθη.

Τι θέλω να πω με αυτά; Ότι αποστολή του αρχηγού ΓΕΕΘΑ δεν είναι ούτε να γκρεμίσει ή να στηρίξει τον Μητσοτάκη, ούτε να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει τον Τσίπρα. Αποστολή του είναι να κρατήσει όρθιες και σε ύψιστο βαθμό ετοιμότητας τις ένοπλες δυνάμεις μας, σε μια περίοδο τυχοδιωκτικής εξαλλοσύνης των Τούρκων. Η αποσαφήνιση της βασικής αποστολής του απαντά και στο ερώτημα «τι πρέπει ή τι δεν πρέπει να πράξει» βλέποντας το όνομα του να εμπλέκεται στην διαμάχη των παρακολουθήσεων.

Έχει κανείς αμφιβολία ότι ο Κωνσταντίνος Φλώρος έκανε εξονυχιστική έρευνα για το θέμα της (υπαρκτής ή ανύπαρκτης) παρακολούθησης του; Σας πληροφορώ λοιπόν, ότι ξέρει τα πάντα, ότι διαθέτει ολοκληρωμένη και στοιχειοθετημένη άποψη για τα συμβάντα ή για τα κατασκευασμένα σενάρια. Μπορεί όμως, με τα διακριτικά του Α/ΓΕΕΘΑ στο πέτο, να βγει και να μιλήσει; Να διαψεύσει, να επιβεβαιώσει, να υπερασπιστεί τον εαυτό του, να καταγγείλει, να αποκαλύψει ή να κατακεραυνώσει; Όχι, δεν του επιτρέπεται.

Αν το έκανε, θα ενέπλεκε τις ένοπλες δυνάμεις σε μια κομματική διαμάχη και μάλιστα σε μια εξαιρετικά κρίσιμη εθνική στιγμή. Και είτε θα έλεγε «ναι με παρακολουθούσαν» και θα παραιτούνταν, είτε θα έλεγε «όλα αυτά είναι ψέματα και εικασίες» και θα προκαλούσε την οργή της αντιπολίτευσης, είτε θα έλεγε «δεν ξέρω» (που ξέρει) και θα προκαλούσε την γενική θυμηδία. Είναι όμως δουλειά του αρχηγού ΓΕΕΘΑ να εμπλακεί σε αυτό; Και κάτι τέτοιο θα υποβοηθούσε την βασική του αποστολή ή θα την καταρράκωνε;

Διαβάζω όσα γράφουν οι Τούρκοι για τον «προκλητικό Φλώρο», μετά όσα παραλλήλως γράφουν οι Συριζο-λαϊκοδεξιοί μας για τον «δειλό υπάλληλο του Μητσοτάκη, Φλώρο» και ειλικρινά απορώ με την αντοχή του στομαχιού του αρχηγού. Πώς αντέχει; Ουδέποτε άλλοτε σε ειρηνική περίοδο αρχηγός του γενικού επιτελείου δεν δέχτηκε τόσο συντονισμένα παράλληλα πυρά από αντιπάλους  και δήθεν φίλους, από εθνικούς εχθρούς και από ημετέρους δήθεν πατριώτες.

Η χώρα πάει για μια άνοιξη με εκλογικούς υπηρεσιακούς πρωθυπουργούς, που  αντικειμενικά θα έχουν μειωμένες δυνατότητες λήψης κρίσιμων αποφάσεων. Και πορευόμαστε γνωρίζοντας ότι αυτή είναι η πιθανότερη στιγμή να κάνουν κίνηση οι Τούρκοι. Αντί λοιπόν να χαίρονται που τουλάχιστον η στρατιωτική ηγεσία στέκεται καλά και στο ύψος των εθνικών περιστάσεων, κάποιοι εδώ την εξωθούν να εμπλακεί άγρια στο πολιτικό παίγνιο και να αυτευνουχιστεί επιχειρησιακά, ενώ οι Τούρκοι γυαλίζουν τα αποβατικά τους. Πρόκειται για εγκληματική συμπεριφορά, εθνικά ντροπιαστική.

Ο Κωνσταντίνος Φλώρος δεν επιτρέπεται και δεν δικαιούται να βάλει τις ένοπλες δυνάμεις σε αυτή την περιδίνηση, παρά το γεγονός ότι προσωπικά πιέζεται. Και ως φαίνεται, δεν θα το κάνει. Αποστολή του είναι η υπεράσπιση της Ελλάδας και μόνο. Η πατρίδα δεν μπορεί να παρασυρθεί στην δίνη της πολιτικής οξύτητας. Τα νησιά μας δεν θα παιχτούν στα ζάρια των εκλογών. Όσο για τους εύκολους επικριτές του αρχηγού, προτιμώ να τους τοποθετήσω στην χορεία των φανατικών ανεγκέφαλων του κομματισμού, παρά να υποψιαστώ ότι αποτελούν άβουλα πιόνια μιας σύγχρονης «υπόθεσης Τουχατσέφσκι» που εξυφαίνεται από την άλλη πλευρά του Αιγαίου.

(Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Μιχαήλ Τουχατσέφσκι ήταν σοβιετικός στρατάρχης, στρατιωτική μεγαλοφυΐα και αναδιοργανωτής του Κόκκινου Στρατού. Σχεδιάζοντας την επίθεση του στην Σοβιετική Ένωση, ο Χίτλερ, που ήξερε την αξία του Τουχατσέφσκι, κατασκεύασε πλαστά έγγραφα που τον εμφάνιζαν ως προδότη και τα πάσαρε εντέχνως στον Στάλιν μέσω του προέδρου της Τσεχοσλοβακίας. Ο Στάλιν εκτέλεσε τον Τουχατσέφσκι, άλλους δυο στρατάρχες και 75 από τους 80 εν ενεργεία στρατηγούς. Οι εκκαθαρίσεις συνεχίστηκαν προς τα κάτω με συνολικά πάνω από 32.000 εκτελέσεις αξιωματικών.  Ακολούθησε τρόμος και χάος στον Κόκκινο Στρατό, ο οποίος στην έναρξη της «Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα», ελλείψει ηγεσίας,  σαρώθηκε από τους Χιτλερικούς).