Η αποτελεσματικότητα του βορίου (Β) – ψευδαργύρου (Zn) στην ανθοφορία και καρπόδεση ελιάς

Η κλιματική αλλαγή αυξάνεται και σε ελαιοπαραγωγικές περιοχές με ξηρασία, δυσκολεύει τους ελαιοπαραγωγούς να αντιμετωπίσουν αυτό το κρίσιμο ζήτημα, ειδικά αν δεν υπάρχει δυνατότητα διενέργειας έκτακτης άρδευσης.

Σε αυτό το ζήτημα, θα μπορούσαν να βοηθήσουν οι χώρες που αντιμετώπιζαν πάντα το πρόβλημα της ξηρασίας και ως εκ τούτου έχουν ήδη αποκτήσει μεγάλη εμπειρία.

Μια τέτοια περίπτωση, είναι της Ινδίας, όπου μια μελέτη που διεξήχθη από ερευνητές του Πανεπιστημίου Γεωργικών Επιστημών και Τεχνολογιών της πόλης Τζαμού, – μας επέτρεψε να μάθουμε πώς, αν από τη μία πλευρά οι διαφυλλικές λιπάνσεις με άζωτο (Ν) ευνοούν περισσότερο την ανάπτυξη των βλαστών και την επιφάνεια του θόλου της ελιάς, εκείνες με ψευδάργυρο (Zn) και βόριο (Β), διευκολύνουν καλύτερα την επικονίαση και καρπόδεση.

Η μελέτη πραγματοποιήθηκε σε ελαιώνα ηλικίας άνω των 15 ετών, με ποικιλίες Frantoio και Leccino, σε μια περιοχή όπου οι θερμοκρασίες του καλοκαιριού φτάνουν τους 38°, και με βροχή (1000-1300 mm ετησίως), αλλά μόνο σε ορισμένες περιόδους, έτσι ώστε να καταγράφονται οι συνθήκες ξηρασίας στις πιο σημαντικές φάσεις του παραγωγικού κύκλου, δηλαδή της ανθοφορίας και της καρπόδεσης.

Οι ερευνητές αυτής της μελέτης είχαν ως στόχο να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα που συνδέεται με εκείνες τις περιοχές ξηρασίας όπου η παραγωγή ελιάς, αλλά και η ανάπτυξη του ίδιου του φυτού, γενικά μειώνεται λόγω της κακής απορρόφησης των θρεπτικών συστατικών.

Για το λόγο αυτό, πραγματοποιήθηκαν διάφορες διαφυλλικές θεραπείες με 0,5% άζωτο (Ν), 0,5% βορικό οξύ (Η3ΒΟ3), 0,5% θειικό ψευδάργυρο (ZnSO₄).

Οι διαφυλλικές θεραπείες πραγματοποιήθηκαν μία εβδομάδα πριν τη διαφοροποίηση των φύλλων και περίπου τέσσερις εβδομάδες πριν την ανθοφορία

–  Παρατηρήθηκε ότι τη μεγαλύτερη ανάπτυξη, από την άποψη προέκτασης βλαστού (6.09 cm) και επιφάνειας φύλλου (6.23 cm2), καταγράφηκε στη λίπανση 0.5% άζωτο. 

–  Μεγαλύτερη ανθοφορία (0.58%) και καρπόδεση (6.69%) βρέθηκαν στις επεξεργασίες με 0,5% βορικό οξύ και θειικό ψευδάργυρο. 

 –  Η διαφυλλική εφαρμογή αζώτου 0.5% παρήγαγε επίσης μεγαλύτερο μέγεθος στομάτων (17.95×11.35 μm2).

Το συμπέρασμα των ερευνητών από το Πανεπιστήμιο του Τζαμού ήταν ότι σε συνθήκες ανεπάρκειας, η εφαρμογή 0,5% αζώτου(Ν) είναι αποτελεσματική για τη βέλτιστη βλαστική ανάπτυξη, ενώ η εφαρμογή 0.5% βορικού οξέος και θειικού ψευδαργύρου, που παίζουν σημαντικό ρόλο στην επικονίαση και τη γονιμοποίηση, επιτρέπει τη βελτίωση της ανθοφορίας, εξασφαλίζοντας τέλεια λουλούδια και καρπόδεση στην ελιά.

OlivoNews, GIORNALE DI OLIVICOLTURA E PENSIERO CIRCOLARE