ΣΕ ΜΙΑ σειρά από εκλογικές αναμετρήσεις των τελευταίων 20 χρόνων τουλάχιστον, ένα από τα πρώτα θέματα με τα οποία ασχολούνται τα κόμματα και κυρίως αυτά που θέλουν να αγγίξουν την εξουσία, είναι η καθημερινότητα των πολιτών. Φυσικά αυτό δεν είναι από την πρεμούρα τους να αποκαταστήσουν μία χαμένη καθημερινότητα, αλλά γιατί αυτό επιβάλλουν οι δημοσκοπήσεις, που έχουν το θέμα αυτό πολύ ψηλά στα ενδιαφέροντα των πολιτών και αυτό αναγκάζει τους πολιτικούς να το ανεβάζουν κι αυτοί. Μάλιστα το ίδιο συμβαίνει και για τους ίδιους λόγους στις τηλεοπτικές εκπομπές με διαφόρους σχετικούς και άσχετους πολιτικούς να πλειοδοτούν σε μέτρα που θα λάβουν, όταν ο λαός τούς δώσει την εξουσία.
Εννοείται ότι λίγους μήνες μετά ο λαός ζει μία από τα ίδια, αφού η άτιμη η καθημερινότητα έχει μία παράξενη τάση να πηγαίνει πάντα από το κακό στο χειρότερο.
Αλλά ας δούμε, εντελώς ενδεικτικά, τι εννοούμε όλοι με την καθημερινότητα. Η ασφάλεια των πολιτών, που κάποτε απασχολούσε τους κατοίκους των μεγάλων πόλεων και ειδικά κάποιων συνοικιών τους έχει φτάσει και στο πιο απομακρυσμένο χωριό της Ελλάδος. Η εγκληματικότητα, είτε με την ανομία, είτε με την κάθε είδους παραβατικότητα και κύρια την ελλιπή αστυνόμευση όλο ανεβαίνει ποιοτικά και ποσοτικά. Σε πολλά νησιά μάλιστα και όχι μόνον έχουν εμφανιστεί κάποια άγνωστα στο παρελθόν φαινόμενα παραβίασης κάθε κανόνος, όπως κατάληψη παραλιών, ανεξέλεγκτη εκμετάλλευση, ραγδαία περιβαλλοντική υποβάθμιση με τα περισσότερα να γίνονται εν ονόματι μίας ανάπτυξης, που όλοι βέβαια την επιθυμούν, μερικοί όμως την θέλουν στα μέτρα τους.
Αλλά καθημερινότητα είναι και η κατάσταση σε πλήθος εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, ειδικά στα Πανεπιστήμια, όπου θεωρείται πλέον δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης η καταστροφή αιθουσών, εποπτικού υλικού και η χρήση ναρκωτικών ή η κατασκευή μολότωφ! Αλλά και οι συνεχείς καταλήψεις σχολείων με διάφορα προσχήματα, που οδηγούν σε καταστροφές, που πληρώνει το κράτος, το οποίο μερικοί το θεωρούν κάτι άλλο από τους πολίτες που πληρώνουν φόρο.
Άλλη κραυγαλέα περίπτωση είναι οι ποινές που δεν εκτελούνται ή οι αποκαλύψεις ότι εγκληματικά δίκτυα διοικούνται μέσα από τις φυλακές, οι οποίες έχουν γίνει φυτώρια αύξησης της εγκληματικότητος αντί κέντρα σωφρονισμού.
Μερικά ακόμη θέματα καθημερινότητας είναι η Δικαιοσύνη που χρειάζεται μέχρι δεκαετίες για να αποδοθεί, πολλές φορές μετά την αποδημία όσων την ζήτησαν. Άλλο είναι η γραφειοκρατία, η οποία βασιλεύει παρά τα όντως εδώ σημαντικά βήματα που έφερε η ηλεκτρονική εποχή, την οποία εξακολουθούν να μάχονται όσοι οχυρώνονται πίσω από υπηρεσίες με σκοπό απλά τον πλουτισμό τους ή την ταλαιπωρία των άλλων. Εδώ θα μπορούσαμε να γράφουμε τόμους, όμως τα μικρά δικά μας σημειώματα δεν έχουν σκοπό να προσθέσουν μερικές φωνές στους πολίτες, αλλά να τους δώσουν να καταλάβουν ότι υπάρχουν ακόμη και στο χώρο της δημοσιογραφικής κριτικής κάποιοι που δεν έχουν απαλλοτριώσει την ελεύθερη έκφραση και παρουσιάζουν όσα οι πολίτες βλέπουν και έχουν βαρεθεί να επισημαίνουν.
Κι επειδή σε ένα χρόνο έχουμε εκλογές, όσοι συμφωνούν στα παραπάνω και σε πολλά ακόμη που δεν αναφέρθηκαν, ας κάνουν τον κόπο να τα λένε στους πολιτικούς που ζητούν την ψήφο τους. Και να τους ζητούν κάτι απόλυτα αυτονόητο, το οποίο όμως δεν το βλέπουμε παρά σπάνια. Να εντρυφούν στα τοπικά προβλήματα, να τα κάνουν κτήμα τους και εν ανάγκη ας ψηφίζουν και καμιά φορά κόντρα στις κομματικές εξαρτήσεις και αγκυλώσεις.
Ποτέ δεν καταλάβαμε π.χ. την …αποστροφή όλων σχεδόν των βουλευτών στο να ασχοληθούν και να μάθουν για ένα θέμα που απασχολεί τους μισούς Έλληνες. Το λεγόμενο δασικό. Για το οποίο έχουν χαθεί η λογική, το αυτονόητο και η προσπάθεια ανάπτυξης με ταυτόχρονη προστασία και του περιβάλλοντος. Πώς μπορούν να γίνουν όλα αυτά; Αν θεσμοθετούνται σωστά οι νόμοι και αν εφαρμόζονται. Κάτι σπάνιο στον τόπο μας…
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ΦΥΛΛΟ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2022 ΤΗΣ ΕΝΤΥΠΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΚΥΘΗΡΑΪΚΑ»
Kythira Online
