Η αξιολόγηση, ο ΟΣΕ, τα «σουβλάκια» και οι «γκόμενες»

«Ως ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ εκφράζουμε την αμέριστη συμπαράστασή μας στους/τις εκπαιδευτικούς των δημόσιων σχολείων όλης της χώρας, που συνεχίζουν και κλιμακώνουν αυτή την περίοδο τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις τους διατρανώνοντας, σε μια εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία, την αταλάντευτη απόφασή τους να ακυρώσουν την τιμωρητική ατομική αξιολόγηση που επιχειρεί να επιβάλει, βίαια και αυταρχικά, η κυβέρνηση Μητσοτάκη»: αυτό ανέφερε ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ στις 14 Φεβρουαρίου του 2023 για την αξιολόγηση στην Παιδεία.

Να κάνουμε ένα υποθετικό, αλλά διόλου εκτός πραγματικότητας, πείραμα; Να βάλουμε για μια στιγμή στη θέση των εκπαιδευτικών τους σιδηροδρομικούς; Διάολε και αυτοί Δημόσιο είναι, και ο ΣΥΡΙΖΑ, ως γνωστόν, στηρίζει ολόκληρη τη φυσιογνωμία του, την αντίληψη του αλλά και εν πολλοί την κομματική του βάση στην άρνηση της αξιολόγησης.

Διατρανώνοντας την αντίθεση στην «ατομική» αξιολόγηση στο Δημόσιο –γιατί το «ατομική» πειράζει όσους ειρωνεύονται την αριστεία– αυτό δεν σημαίνει όμως αυτομάτως και την άρνηση της αξιολόγησης όσων μιλάνε για «γκόμενες» και «σουβλάκια» λίγο πριν από την τραγωδία στα Τέμπη;

Αλήθεια, αν κάποιος, μήνες πριν από την τραγωδία, άκουγε αυτούς τους τύπους, σταθμάρχες του ΟΣΕ (!) να μιλάνε με αυτόν τον τρόπο, θα έμπαινε ποτέ στη ζωή του σε τρένο στην Ελλάδα; Αν άκουγε για αντίστοιχο ύφος και επίπεδο επαγγελματισμού στην Παιδεία και την Υγεία (λέτε να μην υπάρχει πουθενά;) τι θα έκανε; Θα διατράνωνε την αντίθεσή του στην αξιολόγηση και σε κάποια –έστω σχετική– αξιοκρατία ή θα έφευγε αμέσως από τη χώρα;

Η κυβέρνηση έχει λοιπόν την κύρια ευθύνη για το χάλι του ΟΣΕ και τη μη ολοκλήρωση της σηματοδότησης και της τηλεδιοίκησης. Ιδίως όταν συμβαίνει μια τόσο μεγάλη τραγωδία, αυτό είναι νόμος – όσο κι αν φταίνε και οι προηγούμενοι. Αλλωστε ο σταθμάρχης της Λάρισας επί κυβέρνησης ΝΔ «εκπαιδεύτηκε» (λέμε τώρα) και τοποθετήθηκε στη θέση του.

Επίσης αντέδρασαν σωστά οι πάντες όταν η κυβέρνηση υπέδειξε στην αρχή ως μόνο υπεύθυνο τον σταθμάρχη – και την ανάγκασαν να αλλάξει στάση.

Δεν νοείται όμως να φτάσουμε στο άλλο άκρο: στο «κάτω τα χέρια» από οποιονδήποτε εργάζεται στο Δημόσιο, κάνοντας σημαία την άρνηση στην αξιολόγηση.

Oσοι επιχειρούν να μαζέψουν τις ψήφους των δημοσίων υπαλλήλων (ας πούμε της μειοψηφίας) που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα –άρα να μπορείς για πάντα να εργάζεσαι στο Δημόσιο με βάση το πνεύμα τού «σουβλάκια» και «γκόμενες»– δεν έχουν καμία ευθύνη;

Μπορούμε να τους ακούμε για πάντα χωρίς την παραμικρή αντίδραση απλά και μόνο επειδή αυτή τη στιγμή τυχαίνει να βρίσκονται στην αντιπολίτευση;

Εκ των πραγμάτων λοιπόν, ναι, φταίει η κυβέρνηση για τους τύπους που ακούσαμε να χειρίζονται τα τρένα. Δική της ευθύνη είναι ότι είχαν στα χέρια τους ανθρώπινες ζωές.

Από την άλλη, όσοι έκαναν επάγγελμα την άρνηση της, ελάχιστης έστω, αξιοκρατίας στο Δημόσιο (αλλά στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία και δεν έχουν ανάγκη τη δημόσια υγεία και τα μέσα μεταφοράς)  μπορούν να απαλλάσσονται κάθε αντικειμενικής ευθύνης;