Η «Δήμητρα» και οι μπράβοι της Συγγρού

Άκουσα μετά από πολλά χρόνια τον κ. Βαρουφάκη να μιλά σε δημοσιογράφους για σχέδιο συστήματος παράλληλων πληρωμών, το διάσημο πλέον σύστημα «Δήμητρα».

Όπως και το 2015, έτσι και σήμερα, ο κ. Βαρουφάκης μου θύμισε μια νεότερη έκδοση του εαυτού μου.

Ήταν βράδυ Σαββάτου και είχαμε βγει παρέα από την Σχολή σε κάποιο μπαράκι κάπου στην Συγγρού. Ψάχνοντας να παρκάρουμε, βρήκαμε άδειες θέσεις στην πάροδο της καθόδου. Σχεδόν αμέσως ήρθαν οι μπράβοι του διπλανού στριπτιζάδικου και μας είπαν «παιδιά οι θέσεις είναι πιασμένες». Και έχοντας μόλις βγει από το αυγό μου, άρχισα το λογύδριο: «οι θέσεις είναι δημόσιες, πληρώνω τέλη κυκλοφορίας και θα παρκάρω αν θέλω». Είχα δίκιο, θεωρούσα ότι ήμουν πιο έξυπνος από τους παληκαράδες του μαγαζιού και πίστευα ότι αυτά αρκούν στον πραγματικό κόσμο.

Δεν ήμουν αρκετά έξυπνος. Όπως είχε πει κάποιος παπατζής σε έναν αντιστοίχως άβγαλτο Dave Chapelle: «νεαρέ, ποτέ μην μπεις ανάμεσα σε έναν άντρα και το γεύμα του». Κι εγώ μόλις είχα μπει ανάμεσα στους πορτιέρηδες και το δικό τους γεύμα.

Η παρέα μου ευτυχώς με μάζεψε εγκαίρως, και εκ των υστέρων οι φίλοι στο δεύτερο αμάξι μου είπαν πως είχαν δει έναν από τους μπράβους να βγάζει έναν λοστό.

Ήμουν δεν ήμουν 20 χρονών, και την βλακεία αυτή την συγχώρησα στον εαυτό μου, ιδίως αφού δεν είχε τραυματίσει κανέναν πέραν του εγώ μου. Ως εμπειρία μου δίδαξε ότι το δίκαιο και η νοημοσύνη δεν αρκούν πάντα, και ότι για να κερδίσεις κάποιες μάχες καλύτερα να εξασφαλίσεις και ωμή δύναμη.

Δυστυχώς ο κ. Βαρουφάκης, παρά τα χρόνια του, δεν φαίνεται να έχει πάρει αυτό το μάθημα.

Είναι προφανές ότι ο κ. Βαρουφάκης είναι εξαιρετικά νοήμων, και αυτό ήταν ένα από τα χαρακτηριστικά του που με είχε εντυπωσιάσει όταν έκανε τις πρώτες του εμφανίσεις. Επίσης είναι σαφές ότι έχει μια πολύ καλή και συνθετική κατανόηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, τουλάχιστον ως προς τα τεχνικά του χαρακτηριστικά. Έχοντας γράψει μια νομισματική ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, θεωρώ ότι σχεδόν όλα όσα είπε στην συνέντευξή του είναι τεχνικώς ορθά.

Συγχαρητήρια λοιπόν κ. Καθηγητά, έχετε δίκιο. Στο αμφιθέατρο θα σκίσετε και το άρθρο σας θα πάρει πολλά citations!

Στον πραγματικό κόσμο όμως;

Αν λοιπόν η τρόικα, με την ωμή και άδικη δύναμή της, είναι σαν τους μπράβους της Συγγρού, η Ελλάδα με τον κ. Βαρουφάκη στο τιμόνι είναι σαν την παρέα μου εκείνη την νύχτα, στα πρόθυρα του να συρθεί σε έναν θανατηφόρο τσακωμό από τον έξυπνο (ή εξυπνάκια) της παρέας.

Αν λοιπόν η τρόικα είναι τόσο ωμή, αισθάνεται ο κ. Βαρουφάκης ικανός να τα βάλει μαζί της; Πιστεύει ότι η Ελλάδα του παρέχει αρκετά γερά μπράτσα; Θεωρούμε ότι ένας έξυπνος δικηγόρος στην παρέα αρκεί για να παίξουμε ξύλο;

Πολύ συχνά, η νοημοσύνη μας εγκλωβίζει, αφού μας δίνει έξυπνα επιχειρήματα για να στηρίξουμε μια λάθος θέση – δικαιολογούσε ένα κοντινό μου πρόσωπο το κάπνισμα λέγοντας ότι «στα βαγόνια καπνιζόντων συναντάς τα πιο ενδιαφέροντα άτομα».

Ο κ. Βαρουφάκης γνωρίζει ότι είναι νοήμων, όμως μάλλον υπερεκτιμά την σημασία της νοημοσύνης του και εγκλωβίζεται από αυτήν. Είναι τόσο απασχολημένος με το να αυτοθαυμάζεται που, σαν τον μυθικό Νάρκισσο, ξεχνά τον πραγματικό κόσμο γύρω από την λαμπερή του αντανάκλαση. Ο άνθρωπος άλλωστε θεώρησε εαυτόν αρκούντως σημαντικό για να αλλάξει την ορθογραφία του πιο συχνού ελληνικού ονόματος!

Εγκλωβισμένος στην κομψότητα των επιχειρημάτων του ξεχνά τα διδάγματα του Θουκυδίδη σχετικά με την δυνατότητα των ισχυρών να αδικούν και την ανάγκη των αδυνάμων να υποφέρουν. Αδυνατεί να διανοηθεί ότι χωρίς μπράτσα το δίκιο δεν αρκεί. Οι διεθνείς σχέσεις μπορούν να εξελιχθούν σε μάχη δρόμου, όπου δεν υπάρχει δικαστήριο να δικαιώσει ένα καλό επιχείρημα. Έχει πρόχειρους καμιά δεκαριά γεροδεμένους να τα βάλουν με τους μπράβους του στριπτιζάδικού;

Αν ναι, ας μας τους δείξει και πάμε!

Αν όμως όχι, ποιος θα φάει το ξύλο; Είναι έτοιμος να στηθεί στην ουρά του ΑΤΜ αντί για την γριά μου μάνα και να στείλει τους φωτογράφους του Paris Match στο σπίτι της;