Οι εκδρομές του Γυμνασίου Κυθήρων στη δεκαετία του ’20

Αναμφισβήτητα το σημαντικότερο γεγονός του 20^ου αι. στα Κύθηρα είναι η ίδρυση του Γυμνασίου. Χάρη σ’ αυτό πολλά σπουδαία μυαλά αξιοποιήθηκαν και προόδευσαν και μεγαλούργησαν, που θα ήταν καταδικασμένα σε στασιμότητα αν δεν υπήρχε το Γυμνάσιο, διότι ελάχιστοι θα ήσαν οι προνομιούχοι που θα είχαν τη δυνατότητα να φοιτήσουν σε Γυμνάσια εκτός Κυθήρων.

Προ της ιδρύσεώς του, υπήρξαν περιπτώσεις Κυθηρίων μαθητών που διψούσαν για ανώτερη μόρφωση και μέσω των Κυθηραικών εφημερίδων ζητούσαν να μπουν υπηρέτες σε Αθηναϊκά σπίτια για να εξασφαλίσουν στέγη και φαγητό και παράλληλα να φοιτούν σε Γυμνάσιο.

Έτσι από της ιδρύσεώς του στα Κύθηρα οι Κυθήριοι το περιέβαλαν με πολλή αγάπη και σεβασμό. Ευμοίρησε δε στο ξεκίνημά του να στελεχωθεί από εξαιρετικούς εκπαιδευτικούς και έτσι απέκτησε φήμη, η οποία διεδόθη στην απέναντι Πελοπόννησο και προσείλκυσε πολλούς μαθητές.

Οι ημερήσιες εκδρομές του Γυμνασίου μας κάθε χρόνο στο τέλος της σχολικής χρονιάς ήταν ένα σπουδαίο γεγονός που οι Κυθήριοι αγκάλιαζαν με πολύ ενθουσιασμό. Κατά την πρώτη δεκαετία λειτουργίας του Γυμνασίου οι εκδρομές γίνονταν με τα πόδια και υποχρεωτικά σε αποστάσεις κοντινές. Αυτοκίνητα χρησιμοποιήθηκαν κατά τη δεύτερη δεκαετία, δηλ. κατά τη δεκαετία του ’30. Η εκδρομή τότε έπαιρνε επίσημο χαρακτήρα. Τα χωριά που υποδέχονταν τους εκδρομείς ( κυρίως Μυλοπόταμο, Βιαράδικα, Φράτσια) ήταν επί ποδός με τον ιερέα, το δάσκαλο, τον πρόεδρο για να τους διευκολύνουν και να τους περιποιηθούν. Το θεωρούσαν τιμή και στην αναμνηστική φωτογραφία που συνήθιζαν, πάντοτε δίπλα στους καθηγητές φαίνονται και οι τοπικοί παράγοντες.

Στις 2 Απριλίου 1925,  διαβάζομε στις Κυθηραϊκές εφημερίδες της εποχής, το Γυμνάσιο εξέδραμε με τα πόδια στα Φράτσια. Ξεκίνησαν από το σχολείο, που τότε ακόμα στεγαζόταν στο κτίριο του Α. Τ. στη Χώρα, σε φάλαγγα κατά τριάδες και κάλυψαν την απόσταση σε 2 ώρες και 10 λεπτά. Όταν έφθασαν, διαιρέθηκαν σε ομάδες, απλώθηκαν στα περιβόλια και έστησαν χορούς με βιολιά. Οι Φρατσιώτες ήταν συγκινημένοι, διότι θεώρησαν μεγάλη τιμή για το χωριό τους το γεγονός. Ο Βρετός Παυλάκης (Λεβεντοβρετός) που είχε περιβόλια μοίραζε στους μαθητές τα προϊόντα του. Ο Νικόλαος Μασέλος έστειλε Φρατσιώτικο εκλεκτό κρασί δώρο στους συνοδούς καθηγητές. Μετά το φαγητό ξεκίνησαν για τη Τζιγκούρα, τη μεγάλη πλατεία του χωριού, όπου τους περίμενε όλο το χωριό.

Μόλις εμφανίστηκε η φάλαγγα των μαθητών, οι χωριανοί εκδηλώσανε τη χαρά τους με ομοβροντία από μάσκουλα. Ο πρόεδρος του χωριού και ο δάσκαλος έσπευσαν να υποδεχθούν τους καθηγητές και η πλατεία πήρε πανηγυρική όψη. Το γλέντι κράτησε μέχρι τις 6 το απόγευμα, οπότε οι μαθητές συνταγμένοι αναχωρήσανε με νέες ομοβροντίες.

Γύρω στις 9 το βράδυ μπήκαν στη Χώρα σε φάλαγγα κατά τριάδες με τα βιολιά μπροστά που παίζανε «Μαύρη είν’ η νύχτα στα βουνά…» και κατέληξαν στο Γυμνάσιο. Την άλλη μέρα οι μαθητές πήγαν κανονικά στο μάθημά τους και μάλιστα διαβασμένοι, διότι φοβούνταν πως αν δυσαρεστήσουν τους καθηγητές τους δεν θα τους ξαναπάνε εκδρομή.

Δημοσιεύθηκε στο φ. 329 της έντυπης έκδοσης, Νοέμβριος 2017