Η ελευθερία του τύπου και κάποιες παρατηρήσεις

Πολύ μελάνι έχει χυθεί για τα όρια της ελευθερίας του τύπου, πρόσφατα δε οι σχετικοί σχολιασμοί έφθασαν και στα καθ’ ημάς. Εννοείται ότι θεωρούμε το δικαίωμα ιερό, άλλο τόσο ιερή όμως είναι και η προσωπικότητα του καθενός από μας. Τα σχετικά όρια ορίζονται μεν από τους νόμους, δεν παύουν όμως να είναι ή να θεωρούνται δυσδιάκριτα και να χρησιμοποιούμε το αναφαίρετο δικαίωμά μας σε αυτά ανάλογα με το πως μας βολεύει κάθε φορά. Ασφαλώς δεν είναι καινούργιο κάτι τέτοιο, εννοείται δε ότι δεν είναι σωστό να τίθενται περιορισμοί στην διά του τύπου κριτική με την προϋπόθεση ότι δεν θα υπεισέρχονται σκόπιμες ή και δόλιες στρεβλώσεις για να εξυπηρετούνται συμφέροντα.

Όσον αφορά τη στάση όσων, άλλες φορές κόπτονται γι’  αυτά και άλλες σιωπούν αιδημόνως. Δυστυχώς και ευτυχώς συνάμα έχουμε καλή μνήμη για να ανακαλέσουμε μερικά πράγματα από το μακρινό 1996 μέχρι περίπου το 2000. Τότε, όταν αυτή η εφημερίδα δεχόταν ολομέτωπη επίθεση με μπαράζ μηνύσεων, απειλών, κατασχέσεων περιουσιακών στοιχείων και δικαστικών απαγορεύσεων περί μη απασχόλησης με πρόσωπα, τα οποία σε λίγα χρόνια κατέστησαν τρόφιμοι των φυλακών ή περίγελως της κοινωνίας. Τότε θυμόμαστε μερικούς επώνυμους Κυθηρίους δημοσιογράφους να έρχονται μάρτυρες υπεράσπισής μας για το δικαίωμά μας να ασκούμε έλεγχο και κριτική σε πράξεις και παραλείψεις όσων προσέβαλαν τότε τον τόπο ή να μας προσφέρουν συμβουλές και βήμα προβολής των απόψεών μας. Αιώνια ευγνωμοσύνη οφείλουμε στους φίλους αυτούς, οι οποίοι σε αριθμό δεν ξεπέρασαν ποτέ τα δάχτυλα της μιάς χειρός!

Advertisement

Θυμόμαστε όμως παράλληλα και μερικούς ακόμη, οι οποίοι δεν μπήκαν καν στον κόπο να γράψουν δύο αράδες συμπάθειας από τις οποίες μάλιστα διέθεσαν τεράστιο περίσσευμα σε πρόσφατες σχετικά περιπτώσεις ανθρώπων που θεωρούν εαυτούς ότι ανήκουν στο χώρο του τύπου, για δήθεν «προσβολές» σε βάρος τους που δεν είχαν την παραμικρή σχέση με το λειτούργημα του τύπου. Ούτε είδαμε τότε όσους τώρα κόπτονται για το δικαίωμα αυτό να αρθρώνουν μία έστω φωνή. Μάλιστα σιώπησαν, καίτοι ήταν παράγοντες της τοπικής κονίστρας, ακόμη και τότε που δικαιωθήκαμε και δικαστικά και από τις εξελίξεις. Τώρα όμως, είτε σιωπούν, είτε -ακόμη χειρότερα- ειρωνεύονται το δικαίωμα άλλων που θίγονται τώρα αναλόγως. Άλλοι καιροί, άλλα ήθη, που θα έλεγαν οι σοφοί μας πρόγονοι!

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ Φ. ΙΟΥΝΙΟΥ 2022 ΤΗΣ ΕΝΤΥΠΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΚΥΘΗΡΑΪΚΑ»