Η ιστορική ευκαιρία για τις μεταρρυθμίσεις

Μπορεί ο Ανδρουλάκης με τον Κασελάκη, τον πρώτο πίνακα που κοίταξαν από την δημοσκόπηση της Pulse να ήταν η πρόθεση ψήφου καθότι τους καίει η (αναμεταξύ τους) σειρά κατάταξης, όμως ο Μητσοτάκης και οι υπουργοί του καλά θα κάνουν να μελετήσουν διεξοδικά τους άλλους πίνακες. Αυτούς που μετρούν την λαϊκή αποδοχή των δύο μεταρρυθμίσεων που «τρέχουν» αυτή την περίοδο, έχοντας προκαλέσει αντιδράσεις, μουρμούρες, συζητήσεις και ολίγες απεργιακές κινητοποιήσεις κλάδων. Την φορολόγηση των αυτοαπασχολούμενων και την ψηφιοποίηση των μεταβιβάσεων των ακινήτων.

Οι αριθμοί είναι εντυπωσιακοί. Την οριζόντια φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών, το 19% την θεωρεί σωστή και το 40% προς την σωστή κατεύθυνση με χρεία βελτιώσεων. Αυτό μας κάνει ένα 59% του εκλογικού σώματος που λέει «ναι», με μόνο ένα 30% να λέει ένα καθαρό «όχι». Το υπόλοιπο 11% δεν ξέρει, δεν απαντά. Ξέρετε, αυτό το σχεδόν 60% είναι μεγάλη υπόθεση, όταν ο Ελληνας παραδοσιακά αντιστέκεται σε οποιαδήποτε αύξηση φορολόγησης και δηλώνει σταθερά αλληλέγγυος σε κάθε κοινωνική ομάδα που το κράτος απλώνει χέρι για να της αυξήσει την φορολογία που πληρώνει.

Advertisement

Εξίσου εντυπωσιακό είναι και το ποσοστό των ίδιων των ελεύθερων επαγγελματιών που αποδέχονται τα μέτρα ως σωστά. Ένα 46% των ίδιων των θιγόμενων λέει «ναι» στα μέτρα (10% σωστά και 36% προς την σωστή κατεύθυνση) και μόνο ένα 47% τα αρνείται απερίφραστα. Γιατί γράφω «μόνο» στο 47%; Μα διότι πριν μια δεκαετία ή εικοσαετία, οι ίδιοι οι θιγόμενοι θα καταδίκαζαν τα μέτρα με ποσοστό που θα προσέγγιζε σχεδόν το απόλυτο, ενώ και η υπόλοιπη κοινωνία στο όνομα του «αφήστε ήσυχους τους κακόμοιρους που ίσα τα βγάζουν πέρα» θα στεκόταν στο πλάι τους με σαφώς πλειοψηφικά ποσοστά. Άρα κάτι έχει αλλάξει στην ελληνική κοινωνία.

Φαίνεται πως μεταρρυθμιστική φόρα δεν έχει μόνο η κυβέρνηση. Κατά που βλέπουμε, ενδεχομένως ο λαός να απαιτεί ακόμα μεγαλύτερες και τολμηρότερες και γρηγορότερες μεταρρυθμίσεις απ’ αυτές που έχει στα σκαριά ο Μητσοτάκης. Δεύτερον, φαίνεται ότι αποκτήσαμε στοιχειώδη συνείδηση πως όταν ο γείτονας κλέβει το ελληνκό κράτος, δεν κλέβει κάτι αόριστο και αόρατο που δεν μας αφορά, αλλά ότι κλέβει εμάς. Και πια δεν το επιτρέπουμε. Τρίτο, επειδή κανένας αυτοαπασχολούμενος δεν διαθέτει τόσο βαριά κοινωνική ενσυναίσθηση ώστε να αποζητά μείωση του εισοδήματος του, αυτή η ισοπαλία του 46% με 47% καταδεικνύει ότι πράγμα είχε καταντήσει πραγματικά γελοίο. Δεν πλήρωνε κανένας σε βαθμό τόσο εξωφρενικό, που οι μισοί να λένε σήμερα «δεν βαριέσαι, ας δίνω και κανένα εξακοσάρι παραπάνω τον χρόνο».

Όσο για την κατά 66% αποδοχή της ψηφιοποίησης της αγοράς ακινήτων, με μόλις 15% αρνητικές γνώμες, είναι τόσο φυσιολογική που δεν θα ‘πρεπε να κάνει εντύπωση. Εξάλλου και οι ίδιοι οι συμβολαιογράφοι ακύρωσαν την αποχή τους. Με τούτα και με κείνα όμως, αν με αυτά τα ποσοστά αποδοχής δεν προχωρήσει γρήγορα ο Μητσοτάκης στις αλλαγές που χρειάζονται, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναβρεθεί προσφορότερος χρόνος για να τις δούμε να γίνονται πράξη. Δεν θα είναι καθόλου υπερβολικό να χαρακτηριστεί ιστορική ευκαιρία.

Και ένα υστερόγραφο για τον Κασελάκη. Πήγε να πατήσει πάνω στην οργή των ελευθέρων επαγγελματιών για να κάνει την πρώτη αντιπολιτευτική του κίνηση, βγαίνοντας μάλιστα στους δρόμους. Και έπεσε σε τζούφιο κίνημα, σε κινούμενη άμμο δίχως καν την στήριξη των ίδιων των θιγόμενων. Και εις ανώτερα εύχομαι… όλο τέτοιες στρατηγικές κινήσεις να κάνει ο αρχηγός.