Advertisement
Ονομάστηκε «Μεγάλη Παραίτηση». Το φαινόμενο αναλύουν κοινωνιολόγοι, οικονομολόγοι, διανοούμενοι σε ολόκληρο τον κόσμο. Η πανδημία, λέει, έκανε τη νέα γενιά να δώσει προτεραιότητα στην προσωπική ζωή έναντι της επαγγελματικής εξέλιξης. Η τηλεργασία δημιούργησε νέες αντιλήψεις για την απασχόληση. Και σίγουρα τα εξοντωτικά ωράρια και οι χαμηλές αποδοχές ενισχύουν τη δυναμική εγκατάλειψης θέσεων εργασίας που προσφέρουν μόνο ανελέητο βιοπορισμό.
«Το παρόν είναι το μέλλον» μονολογεί ένας από τους «Λαντζέρηδες» του Καναδού συγγραφέα Morris Panych που πλένει πιάτα στο υπόγειο ενός πολυτελούς εστιατορίου για να σερβιριστούν οι «πάνω».
Η Εφη δεν θα δουλέψει φέτος στο beach bar. Εβγαινε καλό μεροκάματο με τα φιλοδωρήματα αλλά είναι εξουθενωτικό να κουβαλάς τον δίσκο κάτω από τον ήλιο και να υπομένεις τον εκνευρισμό του παραθεριστή και του αφεντικού.
Υποτίθεται ότι δούλευε οκτάωρο αλλά ήταν σπάνιο να ξεμπερδέψει πριν περάσουν δέκα ώρες, γιατί μετά καθάριζαν την παραλία και το μαγαζί. Δεν ήταν πουθενά γραμμένο, όλα στο μιλητό. Και τα ένσημα μισά, για μερική απασχόληση. Η ιδέα ήταν ότι αν έρχονταν για έλεγχο, που συνήθως με το που πάταγαν το πόδι τους στο λιμάνι έπεφτε σύρμα, θα βούταγε στη θάλασσα.
Το χειρότερο ήταν η τρώγλη που της παραχωρούσαν για διαμονή μαζί με άλλες τρεις. Ενα υποφωτισμένο δωμάτιο με υγρασία παντού και ένα κλιματιστικό που μπορεί να μην είχε συντηρηθεί ποτέ. Η πληρωμένη διατροφή ήταν σάντουιτς από αυτά που έμεναν, και τα Σαββατοκύριακα, που μόνο με κράτηση έβρισκες ξαπλώστρα, έμενε μόνο ψωμί.
Υποτίθεται ότι δούλευε οκτάωρο, αλλά ήταν σπάνιο να ξεμπερδέψει πριν περάσουν δέκα ώρες. Και τα ένσημα μισά, για μερική απασχόληση.
Τα χρειαζόταν τα λεφτά για το μεταπτυχιακό στη Γλασκώβη. Θα φύγει τον Σεπτέμβριο και δεν μπορεί να τη στηρίξει η οικογένεια. Τα μάζεψε δουλεύοντας τέσσερα καλοκαίρια, οριακά, αλλά τα μάζεψε.
Φέτος δεν θα έρθει στο νησί. «Θα κάνω διακοπές στην Κυψέλη», μου έγραψε στο sms όταν τη ρώτησα. Ετσι κι αλλιώς, ούτε εδώ κολυμπούσε, δεν προλάβαινε, και για διασκέδαση ούτε λόγος, δεν υπήρχε κουράγιο. Η Εφη είναι μία από τους 50.000 εργαζομένους που λείπουν από τους κλάδους του τουρισμού και της εστίασης. Για χάρη της το υπουργείο Εργασίας και οι εκπρόσωποι των εργοδοτών αναζητούν λύσεις. Στρέφονται ακόμη και σε συνταξιούχους που κρατιούνται καλά ή σε εκπαιδευτικούς που θέλουν να συμπληρώσουν το εισόδημά τους. Αλλά για το beach bar δεν θα βρουν εύκολα. Θέλουν και ωραία κορίτσια για να ανοίγει το μάτι των λουομένων, βασικά των λιαζομένων.
Η Εφη δεν μετανιώνει που θα τη βγάλει στην γκαρσονιέρα στην Κυψέλη. Μετανιώνει μόνο που δεν έλουσε με το μοχίτο τον πελάτη που τη ρώτησε αν το έφερε από άλλο νησί και άργησε τόσο. Το είδε στον ύπνο της, να του το ρίχνει στα μούτρα, και ξύπνησε χαρούμενη.
*Η κ. Αγγελική Σπανού είναι συγγραφέας, δημοσιογράφος.
Kythira Online
