Η πεπονόφλουδα της «ειρήνης»…

ΗΆγκυρα δοκιμάζει βαλλιστικό πύραυλο για να χτυπήσει στόχους 550 χιλιόμετρα μακριά από το σημείο εκτόξευσης. Εντάξει, το πιάσαμε το υπονοούμενο. Μετράμε μέχρι που φτάνει! Λέγεται και ο διάλογος του μαστιγίου. Η Τουρκία δεν ετοιμάζεται για να μοιράσει ανθοδέσμες με λουλούδια στο Αιγαίο. Ο διάλογος α λα τούρκα είναι το ζητούμενο για την Άγκυρα. Πάντα ήταν. Στην Αθήνα μένουν, συνήθως, οι πεπονόφλουδες. Άλλοτε ζεϊμπέκικο, άλλοτε κουμπαριά. Το λένε για ραγιαδισμό…

Είναι η πρώτη φορά που δεν έχουμε (ακόμη) πατήσει την πεπονόφλουδα της «ειρήνης». Όχι γιατί στην Αθήνα κατοικούν στα ξαφνικά τίποτα γεράκια του πολέμου, αλλά διότι τα Ίμια έχουν υπάρξει μία φορά και η ιστορία δεν θα επιτρέψει να υπάρξουν δεύτερη. Μία νέα πράξη γκριζαρίσματος του Αιγαίου σημαίνει μία βαθιά κρίση που θα οδηγήσει αυτήν τη χώρα σε άγνωστα μονοπάτια. Και μιλάμε για μια χώρα που ήδη αντιμετωπίζει κρίση υπογεννητικότητας, ταυτότητας και στρατηγικής για το μέλλον.

Advertisement

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη «έπιασε» πολύ νωρίς το νήμα αυτής της ιστορίας. Ο κ. Μητσοτάκης αντιλαμβάνεται τις συνέπειες μιας συνθηκολόγησης άνευ όρων, σαν κι αυτές που απαιτούν κατά καιρούς διάφοροι που έχουν τις περισσότερες φορές αναφορά σε γερμανικές σχολές σκέψεις. Αν ερχόταν μία πραγματική πρόταση ειρήνης, η κυβέρνηση θα τη συζητούσε. Αλλά κάτι τέτοιο δεν υπάρχει στο τραπέζι. Για την ακρίβεια δεν υπάρχει καν τραπέζι.

Μία νέα ήττα θα κάνει πολλές δεκαετίες να ξεπεραστεί. Και όταν και αν αυτό θα συμβεί, αν ποτέ, δηλαδή, ξεπεραστεί, τότε ίσως και να μην έχει αξία. Με την αναθεωρητική Τουρκία να έχει κερδίσει αυτή τη μάχη, η επόμενη μπορεί να μας επιστρέψει στα αρχικά μας σύνορα. Μα καλά, γίνονται αυτά τα πράγματα; Φυσικά και γίνονται. Όταν ο Πούτιν ξεκινάει να αιματοκυλήσει την Ευρώπη και ο σύμμαχός του Ερντογάν μιλάει για τα σύνορα της καρδιάς του, τότε όλα γίνονται…

Η Τουρκία δεν χάνει ευκαιρία για να μας δείχνει τι θέλει να κάνει! Και θα υποχωρήσει μόνο όταν αντιληφθεί ότι η επιμονή της μπορεί να της κοστίσει δυσανάλογα. Να μας συγχωρούν άπαντες, αλλά μεταξύ της «δυσκολίας» των μεγάλων δυνάμεων να αντιμετωπίσουν εκ νέου ένα νέο «ανατολικό ζήτημα» και της καταστροφής της Ελλάδας, θα διαλέξουμε το «ανατολικό ζήτημα». Από εκεί και πέρα η Τουρκία πρέπει να καταλάβει ότι η Ελλάδα είναι ο φυσικός της σύμμαχος στην περιοχή. Δεν έχει να φοβηθεί κάτι από εμάς. Η Τουρκία έχει να κερδίσει από την Ελλάδα, όπως και η Ελλάδα από την Τουρκία. Αλλά οι «δουλειές» δεν γίνονται με το μαχαίρι στο λαιμό. Ούτε στα ανατολίτικα παζάρια δεν ισχύουν τέτοιοι κανόνες σαν κι αυτούς που θέλουν να εφαρμόσουν σήμερα οι Τούρκοι.