Η πραγματική ήττα του δημοσίου πανεπιστημίου

Μέχρι την Πέμπτη, περί τις 300 πανεπιστημιακές σχολές σε ολόκληρη τη χώρα τελούσαν υπό κατάληψη. Αύριο μπορεί να είναι περισσότερες. Τα «παιδιά» δεν θέλουν την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων. Ο νόμος δεν αφορά διόλου τα δικά τους δημόσια πανεπιστήμια, αλλά τα «παιδιά» διαλύουν τις σχολές που φοιτούν για να μη δημιουργηθούν άλλες κάπου έξω, μακριά από τις δικές τους. Αν η κυβέρνηση ήθελε να κάνει κάτι που θα υποβοηθούσε την απόφασή της για παράκαμψη του Aρθρου 16, ακριβώς αυτές τις καταλήψεις θα παράγγελνε.

Αν διαβάσει κανείς τις ανακοινώσεις των Γενικών (;) Συνελεύσεων που πήραν τις αποφάσεις για τις καταλήψεις, όλες ανεξαιρέτως ξεκινούν με το σύνθημα «Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ». Το δε ύφος των ανακοινώσεων παραπέμπει σε Πολυτεχνείο του Νοέμβρη του ’73, περικυκλωμένο από φαντάρους με ξιφολόγχες και τανκς που μουγκρίζουν πριν εισβάλουν: τόσο άγρια και τρομακτικά περιγράφουν τα πράγματα.

Σε κάμποσες σχολές, βέβαια, όπου κάποιες ομάδες φοιτητών (κυρίως της ΔΑΠ) προσπάθησαν να παραμείνουν μέσα στις συνελεύσεις για να ψηφίσουν κατά των καταλήψεων, εξεδιώχθησαν από ομάδες αντιεξουσιαστών και κουκουλοφόρων που κράδαιναν λοστάρια, είχαν σιδερογροθιές στα χέρια και ούρλιαζαν, ενώ τους πετούσαν έξω, «η τρομοκρατία δεν θα περάσει». Περιττό να πούμε ότι η πλειονότητα των ενεργών φοιτητών δεν πλησιάζει καν στις συνελεύσεις, ενώ κάθε ιδέα για ηλεκτρονική ψηφοφορία με βάση τον αριθμό φοιτητικής ταυτότητας απορρίπτεται ως «φασιστική».

Πολλές από τις κατειλημμένες σχολές έχουν ήδη υποστεί τεράστιες ζημιές. Εξωπανεπιστημιακοί μπαινοβγαίνουν και τα κάνουν μπάχαλο, εντός και εκτός. Οι πρυτάνεις και τα συμβούλια, που κατά τον νόμο έχουν την ευθύνη για τους πανεπιστημιακούς χώρους και την ακεραιότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας, είχαν έως τώρα χίλιες αφορμές να ζητήσουν από την αστυνομία να επέμβει. Δεν το κάνουν, διότι φοβούνται ότι το επόμενο πρωί κάποιος θα τους ανοίξει το κεφάλι καθώς θα περπατούν στο προαύλιο, ή κάποιος θα τους κάψει το αμάξι.

Η Εξεταστική σε όλα τα εξάμηνα και σχεδόν σε όλες τις σχολές της χώρας χάθηκε οριστικά. Ο Πιερρακάκης έδωσε τη λύση καλώντας τις πρυτανείες να κάνουν διαδικτυακά τις εξετάσεις. Τώρα πια οι καθηγητές έχουν τη λύση στα χέρια τους, νομιμοποιημένη και εύκολη, αλλά αμφιβάλλω αν θα την αποτολμήσουν κάποιοι.

Ο φόβος στους πανεπιστημιακούς χώρους παραμένει, η εξουσία των μπαχαλάκηδων είναι κατοχυρωμένη, διαχρονική και εμπεδωμένη. Κάποιοι εξέλαβαν την εγκύκλιο Πιερρακάκη και ως ομολογία ήττας του ελληνικού κράτους και της κανονικότητας. Αφού δεν μπορεί να κάνει εξετάσεις στα αμφιθέατρα και καταφεύγει στα laptop, σιγά το κράτος που διαθέτουμε. Αμ, εκείνο το ανέκδοτο με την πανεπιστημιακή αστυνομία;

Κάτι τελευταίο. Προ ημερών βρέθηκα τυχαία να συζητώ με στέλεχος του Deree. Με άφησε άναυδο όταν με ενημέρωσε ότι το ένα πέμπτο των φοιτητών του κολεγίου (που θα γίνει ένα από τα πρώτα μη-κρατικά ελληνικά πανεπιστήμια) είναι ήδη φοιτητές ελληνικών πανεπιστημίων που παράλληλα φοιτούν με πληρωμή και στο Deree. Γιατί; Μα, διότι με το πανεπιστημιακό τους πτυχίο δεν βρίσκουν δουλειά, αλλά με το πτυχίο του κολεγίου οι επιχειρήσεις τούς παίρνουν αμέσως. Αν αυτή δεν είναι πραγματική ήττα του δημοσίου πανεπιστημίου και κανονική παράκαμψη στην πράξη του Αρθρου 16, τότε τι είναι;