Η σατανιστική σέχτα που βίαζε παιδιά σε εκκλησία και ενέπνευσε μια από τις πιο επιτυχημένες σειρές της δεκαετίας

Ο κινηματογράφος έχει «απλώσει» πάρα πολλές φορές το χέρι του για να πάρει ό,τι μπορεί, ως έμπνευση, από την ζωή. Και πώς θα μπορούσε να μην υπάρχει αυτή η «τροφοδοσία» ιδεών όταν η ίδια η καθημερινότητα που βιώνουμε και οι καταστάσεις που φτάνουν στα αυτιά και τα μάτια μας πολλές φορές μπαίνουν στη σφαίρα του μη πιστευτού. Του μη διαχειρίσιμου.

Η φρικαλεότητα της μικρής ή της μεγάλης οθόνης έχει ρίζες. Και δεν χρειάζεται να πάμε πολύ μακριά για να τις ανακαλύψουμε. Αρκεί να προσέξουμε λίγο καλύτερα τα βλέμματα ή τα σημάδια στο διπλανό μας σπίτι. Το κενό ύφος του ανθρώπου μπροστά μας στην ουρά του σούπερ μάρκετ ή το συνεχές άγχος του επιβάτη που κρατάει την χειρολαβή στο λεωφορείο.

Μπορεί να χρειαστεί να κοιτάξουμε λίγο πιο προσεκτικά ακόμα και σε μέρη υπεράνω πάσης υποψίας. Όπως μία εκκλησία. Οι αρχές στην επαρχία της Τανγκιπαχόα, στη Νέα Ορλεάνη θα έπρεπε να ασχοληθούν λίγο περισσότερο με τα περίεργα περιστατικά εξαφανίσεων παιδιών από προσώπου γης. Ίσως να είχαν αποτρέψει μία αγριότητα δεκαετιών.

Ο δημιουργός της σειράς «True Detective» που καθήλωσε εκατομμύρια θεατές παγκοσμίως, Νικ Πιτσολάτο, δεν αποκάλυψε ποτέ την πηγή έμπνευσής του. Και όταν μιλάμε για πηγή έμπνευσης αναφερόμαστε στην πρώτη σεζόν της σειράς, εκείνη που ο Μάθιου Μακόναχι και ο Γούντι Χάρελσον ως ντετέκτιβ ξετυλίγουν ακόμα και μετά από πολλά χρόνια το κουβάρι μία φρικαλέας υπόθεσης.

Οι Ραστ Κόουλ και Μάρτι Χαρτ πίστευαν ότι είχαν κλείσει πριν χρόνια μία υπόθεση αρκετά σκοτεινή. Φόνοι, σατανιστικές τελετές, παιδική κακοποίηση αποκαλύφθηκαν μετά την συνύπαρξη των δύο εντελώς αταίριαστων χαρακτήρων χρόνια μετά την επίπονη, για την ίδια τους την πνευματική και σωματική ακεραιότητα, υπόθεση.

Ο δημιουργός της σειράς είχε πει ότι έμπνευσή του αποτελούν διάφοροι συγγραφείς σκοτεινής ή horror μυθιστοριογραφίας. Και κάτι ακόμα… «Έψαξα στο Google τα αποτελέσματα που δίνουν οι λέξεις “Σατανισμός”, “σχολείο” και “Λουιζιάνα”. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσα αποτελέσματα βγήκαν».

Το φόντο της πραγματικής ιστορίας ήταν παρόμοιο με εκείνο του True Detective: Ηλιόλουστο, απειλητικό και γοτθικό. Σκοτεινή σιωπή από απέραντους βάλτους, χωράφια και φτωχικές κατοικίες.

Ένα σκηνικό απόκοσμο. Οι αποκαλύψεις που είδαν το φως της δημοσιότητας το 2005 ωστόσο άρχισαν να ξετυλίγουν ένα κουβάρι που λίγοι θα ήθελαν να ξετυλιχθεί. Δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμη η πληροφορία ότι δεκάδες παιδιά έχουν βιαστεί επανειλημμένα σε σατανιστικές τελετουργίες για χρόνια…

Την Άνοιξη του 2005, ο πάστορας της τοπικής εκκλησίας ευαγγελιστών Χοσανά, Λουίς Ντέιβιντ Λαμόνικα Τζούνιορ παρουσιάστηκε και παραδόθηκε οικειοθελώς στις αρχές. Εκεί ανέφερε ότι κακοποιούσε ανήλικα παιδιά αλλά και ζώα στο πλαίσιο σατανιστικών τελετών, από το 1999 έως το 2003.

Η παρουσία στην αστυνομία ήταν ήρεμη και σταθερή. Ο Λαμόνικα δεν είχε συνειδητοποιήσει τη βαρύτητά των πράξεωών του.

«Τοποθετήσαμε ένα μικρό κορίτσι πάνω σε μια πεντάλφα, σφάξαμε μια γάτα και λούσαμε το παιδί με το αίμα της. Από τότε αρχίσαμε να λατρεύουμε τον Σατανά». Έτσι ξεκίνησε ο Λουίς Λαμόνικα την εξιστόριση της φρικιαστικής ιστορίας.

Η μικρή κοινωνία της πόλης Ποντσατούλα είχε να υπερηφανεύεται για το γεγονός ότι είχε πάρα πολλές εκκλησίες. Ίσως πιο πολλές από όσες θα μπορούσαν να αναλογούν σε κάθε κάτοικο. Η αμερικανική επαρχία και ειδικά εκείνη στο Νότο, χαρακτηρίζεται από την βαθιά της πίστη ενώ οι ίδιοι οι κάτοικοι θεωρούσαν ότι οι χριστιανικές αξίες του είναι «αταλάντευτες».

Η Εκκλησία Χοσανά, τη δεκαετία του ’70 ήταν η πλέον δημοφιλής. Στις μέρες δόξας του το ποίμνιο αριθμούσε κοντά στα 1.000 μέλη. Ο πάστορας Λαμόνικα ήταν ανάμεσα στις πιο αγαπητές φιγούρες της περιοχής. Μετά από 30 και βάλε χρόνια στο τιμόνι της Εκκλησίας τον διαδέχθηκε ο γιος του, Λαμόνικα Τζούνιορ. Αυτός αντιθέτως δεν ήταν αγαπητό πρόσωπο.

Το ποίμνιο μειώθηκε δραματικά σε… 15 άτομα.

H φρίκη που βίωναν τα παιδιά άρχισε να αποκαλύπτεται μετά από ένα ανώνυμο τηλεφώνημα στο γραφείο του Σερίφη. Μετά την έναρξη των ερευνών για να αποδειχθεί εάν το ανώνυμο τηλεφώνημα είχε κάποια βάση ή όχι, ο Λαμόνικα πιέστηκε.

Έτσι αποφάσισε να μιλήσει μόνος του στην αστυνομία. Η μικρή πόλη δεν ήταν έτοιμη να διαχειριστεί τις σοκαριστικές λεπτομέρειες.

Στον δεύτερο όροφο της εκκλησίας υπήρχε ένα μικρό δωμάτιο το οποίο αποκαλούσαν «το δωμάτιο των νέων»… Όπως περιέγραψε ο Λαμόνικα οι τοίχοι και τα παράθυρα ήταν καλυμμένα με μαύρο χαρτόνι και στο πάτωμα ήταν ζωγραφισμένη μία πεντάλφα. Πάνω στην πεντάλφα βρισκόταν ένα κοριτσάκι το οποίο ήταν καλυμμένο με αίμα γάτας. Τριγύρω στέκονταν άλλοι πέντε άνθρωποι: Ο πατέρας του κοριτσιού, ο 36χρονος Όστιν Μπέρναντ, η σύζυγος του Λαμόνικα, Ρόμπιν, ο 21χρονος Πολ Φόντενοτ, ο 24χρονος αναπληρωτής σερίφης Κρις Λαμπάτ και η 56χρονη Πατρίσια Πίρσον.

Σύμφωνα με τις περιγραφές «όλοι ήπιαν απ’ το αίμα της γάτας». Πάνω από 25 παιδιά, αγόρια και κορίτσια, είχαν βιαστεί εν μέσω σατανιστικών τελετουργιών μέσα σε 4 χρόνια. Οι τελετές γίνονταν κάθε δύο μήνες και είχαν συνήθως έναν πιο σεξουαλικό χαρακτήρα. Το μενού της σέχτας περιλάμβανε και κτηνοβασίες και θανατώσεις ζώων.

Το μαρτύριο δεν είχε τέλος όμως. Εμπλεκόμενοι στις κακοποιήσεις ήταν και τα παιδιά των μελών της σέχτας. Οι δύο γιοι του Λαμόνικα, αποκάλυψαν ότι δέχονταν σεξουαλική κακοποίηση από πολύ μικρή ηλικία.

Είχαν δει τον πατέρα τους να κάνει σεξ με τον κατοικίδιο σκύλο τους, ενώ οι «σατανιστές της Χοσάνα» τους ανάγκαζαν να κάνουν σεξ μεταξύ τους, να βιάσουν τα παιδιά που έφερναν στις τελετές, αλλά και να δεχτούν τις «φροντίδες» του Λαμόνικα.

Ο πάστορας όμως δεν έμεινε μόνο εκεί. Διατηρούσε σεξουαλική σχέση με τον Όστιν Μπέρναντ, ο οποίος κακοποιούσε σεξουαλικά και τη μικρή του κόρη.

Η σύζυγος του τελευταίου αποκαλύφθηκε ότι ήταν αυτή που τηλεφώνησε στον σερίφη την άνοιξη του 2005. To Vice σε ένα μίνι ντοκιμαντέρ παρουσίασε σχεδόν όλες τις πτυχές της υπόθεσης.

Στη δίκη που ακολούθησε διάφορα τραγελαφικά ακούστηκαν μεταξύ των οποίων ότι ο Λαμόνικα είχε υποστεί πλύση εγκεφάλου από μία 54χρονη ιεροκήρυκα η οποία τον είχε πείσει να «αποκαλύψει τις αμαρτίες του». Ο πρώην πάστορας αναίρεσε την αρχική του κατάθεση και δήλωσε αθώος. Κάτι που έπραξαν και οι γιοι του, ενισχύοντας έτσι το δράμα που βίωνε μία ολόκληρη κοινωνία.

Το δικαστήριο δεν πείστηκε από τα πέρα δώθε των κατηγορούμενων. Ο Λαμόνικα καταδικάστηκε τέσσερις φορές ισόβια για την σεξουαλική κακοποίηση των γιων του. Ο Μπέρναντ καταδικάστηκε σε τρις ισόβια για τον βιασμό της κόρης του και των γιων του Λαμόνικα.