Η σκουρόχρωμη βία που την έσβησαν

Η κ. Αννα ∆ιαµαντοπούλου είπε δημοσίως σε ελληνικό έδαφος αυτό που συζητεί όλη η Ευρώπη. Πως τόσα εκατ. μουσουλμάνων μεταναστών δεν μπορούν να αφομοιωθούν. Και είπε χαρακτηριστικά ότι η Νιγηρία το 2045 θα έχει πληθυσμό 400 εκατ. κατοίκων, των οποίων η συντριπτική πλειονότητα θα είναι νέοι άνθρωποι, χωρίς κανένα μέλλον στην πατρίδα τους. Και κατέληξε επί λέξει: «Να μη γίνει διά της βίας η Ευρώπη σκουρόχρωμη».

Η διαστρέβλωση είναι σύνηθες φαινόμενο στην πολιτική αντιπαράθεση. Ετσι, επειδή τα όσα είπε συνολικά η κυρία Διαμαντοπούλου ενόχλησαν τις «ευαίσθητες ψυχούλες» –έθιξε ένα θέμα ταμπού για την Ελλάδα, το μεταναστευτικό– έκαναν κάτι πολύ απλό για να της ασκήσουν όχι κριτική, αλλά πολεμική. Αφαίρεσαν τρεις λέξεις –«διά της βίας»– και έμεινε η σκουρόχρωμη Ευρώπη.

Εν πάση περιπτώσει, το ζητούμενο δεν είναι τι λένε οι συνήθεις ύποπτοι –κάποιοι εκ των οποίων είναι και υπόδικοι– αλλά η ουσία των όσων υποστήριξε η κυρία Διαμαντοπούλου. Ζητήματα για τα οποία συζητούν σχεδόν όλα τα ευρωπαϊκά κόμματα, συντηρητικά, κεντροδεξιά και σοσιαλδημοκρατικά ενόψει και των επικείμενων ευρωεκλογών. Για τα κόμματα της Αριστεράς τέτοιο πρόβλημα δεν υπάρχει, καθώς ανακάλυψαν στους εξαθλιωμένους μετανάστες το πολιτικό υποκείμενο της εξέγερσης. Οντως, αν δεν υποστηρίζεις τη Χαμάς, δεν είσαι αριστερός.

Τα κόμματα της Αριστεράς ανακάλυψαν στους εξαθλιωμένους μετανάστες το πολιτικό υποκείμενο της εξέγερσης. Οντως, αν δεν υποστηρίζεις τη Χαμάς, δεν είσαι αριστερός…

Η κυρία Διαμαντοπούλου είπε και κάτι άλλο «ενοχλητικό» για την «προοδευτική» ιντελιγκέντσια. Πως οι μετανάστες δεν θα λύσουν το δημογραφικό πρόβλημα της πατρίδας μας. Η επίλυση του, όντως υπαρκτού, δημογραφικού προβλήματος με τη μετανάστευση Αφρικανοασιατών υπήρξε και παραμένει ο μανδύας που καλύπτει τα πραγματικά κίνητρα των no borders, κάποιων αμαρτωλών ΜΚΟ και ενός πλέγματος διαμορφωτών της κοινής γνώμης και πολιτικών. Κίνητρα για άλλους ιδεολογικά και για άλλους οικονομικά.

Τα όσα είπε η κυρία Αννα Διαμαντοπούλου εκφράζουν έναν πανευρωπαϊκό προβληματισμό, αποτελούν μια βάση για συζήτηση στη μικρή μας κοινωνία, της οποίας οι κεραίες προσλαμβάνουν με σημαντική καθυστέρηση τα όσα ακούγονται στον πολιτισμένο κόσμο. Ομως δεν παύουν να είναι διαπιστώσεις. Τα προβλήματα λύνονται με πολιτικές προτάσεις. Και μέχρι στιγμής από κανένα κόμμα, σε όλη την Ευρωπαϊκή Ενωση, δεν έχει κατατεθεί μια ολοκληρωμένη πρόταση. Τα πιο ουσιαστικά μέτρα έχει λάβει μια σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση, αυτή της Δανίας. Αλλά στη Δανία τα μεγέθη είναι διαχειρίσιμα. Τι να κάνει η Γαλλία; Τι να κάνει η Γερμανία; Η Σουηδία έχει κατεβάσει τον στρατό στους δρόμους, ενώ η Ιταλία αναζητεί διέξοδο στο μεταναστευτικό της πρόβλημα στην Αλβανία. Κάθε κράτος μεμονωμένα προσπαθεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημά του υπό το άγρυπνο βλέμμα της Ιλβα Γιόχανσον, εκ των βασικών υπευθύνων της κατάστασης που βιώνει η Ευρώπη.

Η κ. Αννα Διαμαντοπούλου, χωρίς κομματικές εξαρτήσεις, απαλλαγμένη από το φόβητρο του «πολιτικώς ορθού», είπε αλήθειες που φοβούνται να τις πουν άλλοι. Το ότι στοχοποιήθηκε μάλλον αποτελεί έναν τίτλο τιμής.